Γεννημένη στο Ηράκλειο Κρήτης, με καταγωγή από τη Νάξο και τη Σουηδία, η Κορίνα Λεγάκη, αποτελεί μία από τις πιο αξιοσημείωτες παρουσίες στην ελληνική μουσική σκηνή. Έχει ήδη κυκλοφορήσει τρεις προσωπικούς δίσκους , ενώ παράλληλα έχει συνεργαστεί με σημαντικά ονόματα του χώρου, όπως ο Νίκος Ξυδάκης, ο Γιώργος Ανδρέου, η Τάνια Τσανακλίδου, ο Δημήτρης Μαραμής κά. Στον τέταρτο προσωπικό της δίσκο «Mosaic», που κυκλοφόρησε περί τα τέλη του 2015 από την Μικρή Άρκτο, η Κορίνα Λεγάκη μας παρουσιάζει μία συλλογή από 13 διασκευές σε ενορχήστρωση και καλλιτεχνική επιμέλεια του Γιώργου Ανδρέου, που συνθέτουν το μουσικό πορτραίτο της, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά και η ίδια. Η Κορίνα Λεγάκη μιλά στο Artinews, για τη μουσική της πορεία, τη ζωή, την τέχνη του σήμερα και του αύριο.

-Το 2015 είναι μία ιδιαίτερα δημιουργική χρονιά για εσένα, τόσο για τις συναυλίες σου,  για το ότι τέλη του 2015 κυκλοφόρησε το 4ο CD σου Mosaic, αλλά και το  βιβλίο- cd «Ποιος μου χάλασε το τρένο», που συμμετέχεις και είναι μία παιδική, μουσική, θεατρική παράσταση.

Κ.Λ.: Ναι πραγματικά είμαι σε μία πολύ δημιουργική περίοδο της ζωής μου. Έχω συναντήσει εξαιρετικούς ανθρώπους και συνεργάτες που αυτή την περίοδο συμπορευόμαστε. Θα ξεκινήσω από τον Γιώργο Ανδρέου, που είναι ο παραγωγός, ενορχηστρωτής και καλλιτεχνικός επιμελητής του Mosaic, που κυκλοφορήσαμε από τη Μικρή Άρκτο τον περασμένο Δεκέμβρη και ο Γιώργος Ανδρέου είναι και ο συνθέτης της μουσικής του παιδικού βιβλίου cd «Ποιος μου χάλασε το τρένο», σε στίχους του Γιάννη Βασιλόπουλου, αλλά και του Παρασκευά Καρασούλου, όπου τραγουδούν επίσης η Δήμητρα Σελεμίδου και ο Δημήτρης Βουτσάς και συμμετέχουν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και η Δήμητρα Γαλάνη ως τραγουδίστρια και ως δημιουργός ενός τραγουδιού. Παράλληλα τρέχουμε με παραστάσεις και συναυλίες.

-Θα ήθελα να μου μιλήσεις για το μωσαϊκό με τις διασκευές σου, το Mosaic.

Κ.Λ.: Το Mosaic είναι ουσιαστικά μία πρόταση του Γιώργου Ανδρέου. Όταν βρεθήκαμε, θεώρησε ότι θα πρέπει να καταθέσουμε μία δουλειά – πορτραίτο της Κορίνας, να κλείσει ένας κύκλος, για να προβάλλουμε το τι είναι η Κορίνα εν τέλει. Για αυτό στο Mosaic θα βρεις τραγούδια από το λυρικό ελληνικό τραγούδι μέχρι ένα σουηδικό παραδοσιακό, λαϊκά ελληνικά τραγούδια, κινηματογραφικά τραγούδια, τα οποία ουσιαστικά είναι ψηφίδες και δημιουργούν ένα μωσαϊκό – πορτραίτο της Κορίνας. Είναι τραγούδια επανεκτελέσεων , όπου όμως όχι αυτονόητα έγιναν μεγάλες επιτυχίες . Τραγούδια μισοφωτισμένα, τραγούδια που αγαπάμε και θαυμάζουμε και εγώ και ο Γιώργος και θελήσαμε να τα επανασυστήσουμε το 2015, μέσα από τα μάτια ενός δημιουργού, του Γιώργου Ανδρέου. Θα βρεις μέσα συνθέσεις, δημιουργίες από το Γιάννη Σπανό και το Λευτέρη Παπαδόπουλο μέχρι τον Μανώλη Χιώτη και τον Γιώργο Οικονομίδη, από το Γιάννη Τσατσόπουλο και το Γιώργο Καζαντζή μέχρι τη Λίνα Νικολακοπούλου και το Σταμάτη Κραουνάκη, από το Μανώλη Ρασούλη μέχρι το Χρήστο Νικολόπουλο. Αναφέρομαι ενδεικτικά σε κάποιους. Θα βρεις το Σουηδικό  παραδοσιακό των Occasional Dream με ελληνικούς στίχους της Φωτεινή Λαμπρίδη, Οδυσσέας Ιωάννου και Γιώργο Ανδρέου, Θοδωρής Γκόνης , Νίκος Ξυδάκης, Σακίρα, Αντόνιο Πίντο. Θα βρεις διάφορες ψηφίδες, που όμως όλα αυτά πατούν στον πολιτισμό μας και ουσιαστικά είναι σαν να γυρίζω λίγο πίσω με το βλέμμα μου στο παρελθόν, να βλέπω τι έχουμε στην παράδοσή μας. Το ένα μου πόδι πατάει πάντα στην παράδοση και το άλλο μου όμως πατάει πάντα σε κάτι μελλοντικό.

-Οι διασκευές πότε πιστεύεις ότι πρέπει να γίνονται;

Κ.Λ.: Οι διασκευές δυστυχώς ειδικά στην Ελλάδα είναι κάτι παρεξηγημένο, διότι, άλλοι συνάδελφοι έχουν επιλέξει την εύκολη αν θέλεις λύση να χρησιμοποιούν ήδη μεγάλες επιτυχίες, αυτό που λέμε τραγούδια σουξέ και να τα επαναφέρουν. Εδώ κάναμε ακριβώς το αντίθετο. Επιλέξαμε τραγούδια που δεν έγιναν αυτονόητα σουξέ και τα επανασυστήνουμε. Στο εξωτερικό, αυτό είναι μία διαδικασία, η οποία γίνεται πολύ συχνά, οπότε είναι ένα στοίχημα. Ένα στοίχημα και προσωπικά δικό μου, διότι οι υπογραφές των συγκεκριμένων τραγουδιών είναι πολύ σημαντικές. Είναι ευθύνη να επανασυστήσεις τραγούδια με τόσο βαριές υπογραφές.

-Εσύ τι ξεχωρίζεις από αυτά τα τραγούδια στο δίσκο;

Κ.Λ.: Δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο τραγούδι. Το καθένα πραγματικά είναι μία ψηφίδα, που χωρίς την άλλη δίπλα της, δε θα ήταν το πορτραίτο μου. Τα αγαπώ όλα. Τα θαυμάζω και για αυτό τα επιλέξαμε.

- Οπότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι διάφορα τραγούδια  από τα ακούσματά σου και τις σπουδές σου.

Κ.Λ.: Ναι. Σαφώς. Νιώθω ότι τα τραγούδια αυτά, ανέκαθεν τα περιείχα και ως ακούσματα και ως βιώματα και με όλο το σεβασμό, θέλησα να τα πω κι εγώ.

-Η συνεργασία σου με τον Γιώργο Ανδρέου πώς προέκυψε;

Κ.Λ.: Καταρχάς, ο Γιώργος Ανδρέου, είναι ένας δημιουργός, τον οποίο θαυμάζω απεριόριστα. Τον προσέγγισα και είπαμε να συνεργαστούμε σε πρώτη φάση σε παραγωγικό επίπεδο, για αυτό και εκείνος μου σύστησε να κάνουμε κάτι όπως είναι το Mosaic. Παράλληλα συνεργαζόμαστε και επί σκηνής από το καλοκαίρι του 2015 όπου βρεθήκαμε επί σκηνής με τους Γιώργο Ανδρέου, Τάνια Τσανακλίδου και Ρίτα Αντωνοπούλου. Η συνεργασία μας με τον Γ. Ανδρέου συνεχίστηκε σε μία πολύ τιμητική για εμένα συνεργασία, σε μία συνάντηση δύο δημιουργών, του Νίκου Ξυδάκη και του Γιώργου Ανδρέου, όπου εγώ ήμουν η γυναικεία παρουσία της παρέας. Η γυναικεία φωνή αν θέλεις. Αυτό συνεχίζεται και με το παιδικό, όπου παρουσιάσαμε, το «Ποιος μου χάλασε το τρένο» για δύο μήνες στο πατάρι του Ιανού και συνεχίστηκε με το «2=4» μία συνεργασία με τον Ζαχαρία Καρούνη, τον Σπύρο Παρασκευάκο, τον Γιώργο Ανδρέου και εμένα και φυσικά συνεχίζονται όλες αυτές οι συνεργασίες, που προανέφερα.

-Όπως είπαμε, συμμετέχεις στη μουσικοθεατρική παιδική παράσταση «Ποιος μου χάλασε το τρένο». Πόσο δύσκολο είναι να έχεις ακροατές σου τα παιδιά;

Κ.Λ.: Καταρχάς λόγω του ότι έχω υπάρξει και παιδαγωγός, τα λατρεύω τα πιτσιρίκια. Βέβαια αυτή τη στιγμή είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω σε μία επαγγελματικά στημένη παράσταση  με καινούριο, με πρωτότυπο υλικό. Αυτό έχει μία πρώτη δυσκολία ότι τα πιτσιρίκια έρχονται και δε γνωρίζουν ακόμη τα τραγούδια. Κατά δεύτερον είναι περισσότερο μία συναυλιακή συνθήκη και όχι θεατρική. Άρα και αυτό είναι ένα ακόμα πολύ δύσκολο στοίχημα , διότι το να στήνεις μία παιδική συναυλία είναι ιδιαίτερο. Τα παιδιά είναι πάντα κριτές. Θα σου πετάξουν ατάκες  επί τόπου και εκεί θα πρέπει να το διαχειριστείς, αλλά πήγε πάρα πάρα πολύ καλά και πέρασα εξαιρετικά. Θέλω να το επαναλάβουμε πολύ σύντομα.

-Ποια η άποψή σου για τη δισκογραφία όπως είναι διαμορφωμένη σήμερα;

Κ.Λ.: Το πώς είναι διαμορφωμένη τα τελευταία χρόνια θα προσέθετα. Νομίζω ότι η γενιά μου δεν πρόλαβε καθόλου αυτό που λέμε «εύκολη εποχή» στη δισκογραφία. Μπήκαμε κατευθείαν στα βαθειά. Μάθαμε να κολυμπάμε μόνο με τρικυμίες και μάθαμε να παλεύουμε για τα πάντα μόνοι μας. Αυτό έχει και το θετικό του και το αρνητικό του. Πρακτικά έχουμε πολλές δυσκολίες. Δεν υπάρχουν δισκογραφικές εταιρίες, οι οποίες θα παράξουν τη δική σου δουλειά, τη δική σου εργασία. Έχει χαλάσει ο οργανισμός, η αλυσίδα επικοινωνίας, προώθησης του προϊόντος. Το ίδιο το cd ως προϊόν έχει απαξιωθεί και δυστυχώς είμαστε σε μία αμηχανία παγκοσμίως και όχι μόνο στην Ελλάδα  για το πώς θα διακινήσουμε το υλικό που δημιουργείται. Το θετικό είναι ότι υπάρχουν πράγματα,  συμβαίνουν πράγματα, υπάρχουν νέοι δημιουργοί. Θα πρέπει να είμαστε όλοι με μία θετική και αισιόδοξη ματιά και να παλεύουμε για τα όνειρά μας. Να μείνουμε πιστοί στο παιδικό μας όνειρο και να μην πτοούμαστε από τις όποιες πρακτικές δυσκολίες.

- Και μάλιστα η Μικρή Άρκτος από την οποία κυκλοφορεί ο δίσκος σου, είναι μία από τις εταιρίες που δίνουν βήμα στους νέους καλλιτέχνες.

Κ.Λ.: Νιώθω πραγματικά πολύ χαρούμενη που έχω γίνει μέλος της ομάδας της, απ’ όπου κυκλοφόρησε και το  Mosaic και το «Ποιος μου χάλασε το τρένο». Είναι κάποιοι άνθρωποι που πραγματικά έχουν κρατήσει το στόχο τους, την αθωότητα και την τρέλα αν θέλεις να πιστεύουν ακόμα σε νέους ανθρώπους. Να προωθούν νέους ανθρώπους, παρ’ όλες τις αντιξοότητες της εποχής. Αυτό είναι το σημαντικό που συμβαίνει στη δύσκολη εποχή που ζούμε, ότι υπάρχουν πολύ όμορφες συναντήσεις ανθρώπων και αυτό πραγματικά είναι κάτι το οποίο επιδιώκω να συμβαίνει και στη δική μου εργασία και να συμβαίνει και στην καθημερινή μου ζωή.

- Είχες πει ότι δε σε ενδιαφέρει η δισκογραφία άνευ όρων. Τι όρους βάζεις στη δισκογραφία για να πορευτείς;

Κ.Λ.: Να καταθέτω, δηλαδή να καταγράφω αυτό που λέει η ψυχή μου, αυτό που με συγκινεί βαθύτατα και αυτό που νιώθω ότι με αφορά και μπορεί να τραγουδήσει η Κορίνα. Δε θα τραγουδήσω κάτι το οποίο νιώθω ότι δε μπορώ να το υποστηρίξω.

-Πριν ανέφερες ότι το cd έχει απαξιωθεί ως μέσο. Για ποιο λόγο θεωρείς ότι έχει απαξιωθεί;

Κ.Λ.: Είναι πολλοί οι παράγοντες για τους οποίους απαξιώθηκε το cd. Καταρχάς η τεχνολογία τρέχει με τρελούς ρυθμούς, όπως καταργήθηκε το βινύλιο, όπως καταργήθηκε και η κασέτα, έτσι σιγά σιγά καταργείται και το cd.  Απλά δεν έχουμε βρει την επόμενη λύση ώστε να μην χαλάσει και η αλυσίδα παραγωγής και κατανάλωσης. Σαφώς έχουν παίξει ρόλο και οι δισκογραφικές εταιρίες και διάφοροι καλλιτέχνες, οι οποίοι πολύ εύκολα έβγαλαν την καινούρια τους δουλειά από τις Κυριακάτικες εφημερίδες, για το οποίο βλέπουμε ότι έχουμε μία πρωτιά σε αυτό παγκοσμίως και δε συμβαίνει σε καμία άλλη χώρα.

-Έχεις σπουδάσει κλασικό τραγούδι, εκτός από την Jazz μουσική. Πιστεύεις ότι υστερεί η ελληνική μουσική παιδεία;

Κ.Λ.: Η παιδεία συνολικότερα εννοείς. Δυστυχώς ναι και τα παραδείγματα είναι πολλά. Όμως, παρόλα αυτά, υπάρχουν μονάδες ανθρώπων οι οποίοι προσπαθούν να εκπαιδευτούν από μόνοι τους. Ευτυχώς η Ελλάδα παραμένει πολύ πλούσια σε υλικό αν θέλεις, από την ποίηση μέχρι το θέατρο , τη μουσική μας παράδοση. Έχουμε πολύ πλούτο σε αυτό. Οπότε, αν θέλει κάποιος σα μονάδα να εκπαιδευτεί, να τυραννιστεί και να μάθει για να εξελιχθεί, υπάρχει υλικό στην Ελλάδα. Και υπάρχει πολύ υλικό το οποίο βασίζεται στην ελληνική γλώσσα. Από εκεί και πέρα, δυστυχώς υπάρχει μία δυσκολία στην μουσική εκπαίδευση στα δημόσια σχολεία και γενικότερα στην καλλιτεχνική εκπαίδευση. Οπότε, αναγκαζόμαστε όλοι μας να πηγαίνουμε σε λύσεις, όπως είναι τα ωδεία, όπως είναι διάφορα εργαστήρια

-Ποια η σχέση σου με την παραδοσιακή μουσική;

Κ.Λ.: Προέρχομαι από μουσική οικογένεια, οπότε από πολύ μικρή είχα ως ακούσματα και του παραδοσιακού ελληνικού τραγουδιού, είτε από τη Νάξο, απ’ όπου κατάγεται ο πατέρας μου είτε από την Κρήτη όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Παράδοση επίσης θεωρώ και το λαϊκό ελληνικό μας τραγούδι. Ο πατέρας μου είναι επαγγελματίας μπουζουκτσής, οπότε από πολύ μικρή άκουγα το μπουζούκι μέσα στο σπίτι. Παράλληλα άκουγα τη μητέρα μου, που άκουγε σαν τρελή τους  Beatles και μία πιο δυτικότροπη μουσική. Ο παππούς μου από τη μεριά της μητέρας μου ήταν πιανίστας της τζαζ και της κλασικής μουσικής, οπότε είμαι και εγώ η ίδια ένα ψηφιδωτό, ένα μωσαϊκό διαφόρων ακουσμάτων και αυτό αποτυπώσαμε και στο δίσκο ουσιαστικά.

-Είναι καθαρά χαρακτηριστικό λοιπόν, αλλά και το πώς μπορείς να συνδυάσεις την παραδοσιακή μουσική με άλλα είδη μουσικής, που είτε είναι ελληνικά είτε ανήκουν στο ξένο ρεπερτόριο.

Κ.Λ.: Ξέρεις, όλα συνομιλούν μεταξύ τους. Εμείς αργότερα, δημοσιογραφικά αν θέλεις, βάλαμε ταμπέλες, αλλά και για λόγους ιστορικούς και καταγραφής. Αυτό όμως που θεωρώ πολύτιμο στην ελληνική μουσική παράδοση είναι ο ελληνικός λόγος. Εκεί βασίζεται ο ελληνικός πολιτισμός και αυτό είναι ένα εργαλείο ανεκτίμητο

-Όπως η ταμπέλα του έντεχνου για παράδειγμα. Λέμε για το έντεχνο τραγούδι και ουσιαστικά τα υπόλοιπα τι είναι άτεχνα;

Κ.Λ.: Φυσικά όχι. Νομίζω ότι είναι αστείο που υπάρχει αυτός ο όρος. Αυτός δημιουργήθηκε περισσότερο για μία ευκολία για να πούμε σε ποιο είδος ανήκει κάποιος. Νομίζω οι καλλιτέχνες δεν ανήκουν σε είδη και δεν πρέπει ο καλλιτέχνης να ανήκει σε ένα είδος. Πρέπει να είναι ανοιχτός και στα ακούσματα και στους πειραματισμούς του. Να είναι ανοιχτός σε όλα τα είδη.

-Και μάλιστα για τον όρο «έντεχνο» μπορεί να υπάρχει ότι «έντεχνους» μπορούμε να θεωρήσουμε συγκεκριμένους καλλιτέχνες, ωστόσο, ούτε οι ίδιοι δημοσιογράφοι, ούτε η ίδια η κοινωνία, όπως έθεσε το συγκεκριμένο όρο δε μπορούν να τον εξηγήσουν. Για παράδειγμα πριν από μερικά χρόνια, όπου υπήρχαν και τα βραβεία Αρίων, έβλεπες καλλιτέχνες που ουσιαστικά τα τραγούδια τους είναι ποπ, μίας πιο μαζικής κουλτούρας να πω καλύτερα, να είναι ταυτόχρονα και στο έντεχνο. Έβλεπες για παράδειγμα το δίσκο του Αλκίνοου Ιωαννίδη να είναι στο έντεχνο και στην ίδια κατηγορία να διαγωνίζονται καλλιτέχνες που είναι ποπ.

Κ.Λ.: Εντάξει αυτό ήταν δικό τους θέμα. Για κάποιο λόγο θεώρησαν ότι θα πρέπει να βάλουν στην ίδια κατηγορία συγκεκριμένους ανθρώπους. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αυτό που λέμε έντεχνο μπορεί να είναι και εμπορικό. Κανείς δε μπορεί να διανοηθεί ότι ο Γιώργος Νταλάρας δεν είναι και εμπορικός, χωρίς όμως να κάνει «εκπτώσεις» και στο υλικό του.

-Ακριβώς. Ποιο θεωρείς λοιπόν ότι είναι το καλό μουσικό τραγούδι; Πώς θα το όριζες;

Κ.Λ.: Καταρχάς, η καλή μουσική είναι θέμα εκκίνησης, δηλαδή ποιος είναι ο στόχος σου. Αν έχεις να καταθέσεις μία αλήθεια, αυτό δεν μπορεί να μην είναι καλό.

-Η τέχνη μπορεί να έχει όρια;

Κ.Λ.: Όχι. Και ποιος είμαι εγώ ή εσύ να πούμε ότι μέχρι εδώ ήταν τα όρια.

-Ο Νίτσε έλεγε ότι χωρίς μουσική η ζωή θα ήταν ένα λάθος. Εσύ τι πιστεύεις;

Κ.Λ.: Θα συμφωνήσω απόλυτα, διότι βλέπεις ότι η μουσική είναι η απόλυτη μορφή τέχνης που υπάρχει και την ακούνε οι πάντες. Από τους πιο μορφωμένους μέχρι τους αμόρφωτους. Από τον πιο πλούσιο μέχρι τον πιο φτωχό. Η μουσική υπάρχει. Την ακούμε καθημερινά γύρω μας. Ζούμε μέσα από αυτή και νομίζω ότι δε θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς τη μουσική.

-Όπως ο Νίτσε είχε πει ότι για αυτή την καινούρια μουσική, χρειαζόμαστε και καινούρια αυτιά. Χρειαζόμαστε καινούρια αυτιά στην Ελλάδα για να δεχθούμε τόσο νέα μουσικά ακούσματα όσο και πιο πειραματικές συνθέσεις από Έλληνες δημιουργούς;

Κ.Λ.: Καινούρια αυτιά και καινούρια μυαλά χρειαζόμαστε σε πολλά επίπεδα. Όσον αφορά τη μουσική νομίζω ότι η Ελλάδα και η Αθήνα πιο συγκεκριμένα έχει αρχίσει και ανοίγεται σε πολλά είδη μουσικής. Συμβαίνουν πράγματα πειραματικά. Δε μπορούν να είναι τόσο εμπορικά ακόμα. Δεν είμαστε εξοικειωμένοι, δηλαδή όταν γίνει εδώ μία συναυλία πειραματικής μουσικής θα δεις από κάτω δέκα, είκοσι, τριάντα άτομα. Στο Βερολίνο αυτό δε συμβαίνει. Αυτό συμβαίνει εδώ πιθανόν και γιατί εμείς έχουμε πολύ σχέση με αυτό που λέμε ελληνικό τραγούδι – ελληνικός λόγος. Άρα αυτό μας αγγίζει περισσότερο και αυτό επιδιώκουμε να ακούσουμε.

-Ετοιμάζεις κάποιες συναυλίες αυτόν τον καιρό;

Κ.Λ.: Βρισκόμαστε σε περιοδεία με το Νίκο Ξυδάκη και τον Γιώργο Ανδρέου. Θεσσαλονίκη, Κομοτηνή, Σέρρες, Κρήτη. Θα περάσουμε από διάφορα μέρη τώρα που ανοίγει και ο καιρός. Περιμένω ένα πολύ ενεργό καλοκαίρι. Αυτά μπορώ να σου πω σε πρώτη φάση, αλλά συμβαίνουν κι άλλα τα οποία θα τα πούμε και αργότερα.

-Άλλωστε όπως είπαμε πιο πριν έχει κλείσει ένας κύκλος με το Mosaic. Άρα, τώρα ψάχνεις νέα τραγούδια και ετοιμάζεις κάτι καινούριο.

Κ.Λ.: Φυσικά. Τώρα είμαι στη διαδικασία που ακούω πολλά νέα τραγούδια, πρωτότυπο υλικό για να ετοιμαστεί ο επόμενος δίσκος.

-Ο νέος δίσκος προγραμματίζεις να κυκλοφορήσει το 2017 ή πιο μετά;

Κ.Λ.: Δεν προγραμματίζω τίποτα. Η ζωή είναι ανοιχτή και πολλές φορές μου αρέσει να την ακούω και να την εμπιστεύομαι.

Ακούστε εδώ το ηχητικό της συνέντευξης και μερικά τραγούδια από το δίσκο «Mosaic»: https://goo.gl/G40ibI

Περισσότερες πληροφορίες για την Κορίνα Λεγάκη αναζητήστε στο : https://www.facebook.com/KorinaLegakiOfficial/?fref=ts

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε το Μάρτιο του 2016.