Από τους Λαθρεπιβάτες το 1985 έως σήμερα, ο Παντελής Θαλασσινός είναι ένας άνθρωπος που δεν έπαψε ποτέ να συγκινεί το κοινό με τα τραγούδια του. Άλλωστε, “Με την μουσική του κατάφερε, να κάνει πραγματικότητα το ποδοσφαιρικό του όνειρο, να παίξει στα μεγαλύτερα γήπεδα της χώρας.”. Λίγο πριν από τη μεγάλη του συναυλία στο θέατρο Βράχων στις 6 Σεπτεμβρίου ο Παντελής Θαλασσινός, μιλά για τα επόμενα επαγγελματικά του σχέδια, την επικαιρότητα, μα πάνω από όλα για την αλήθεια που όλοι αναζητούμε μέσω της μουσικής. 

-Το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου, πρόκειται να πραγματοποιηθεί η συναυλία «Παντελής Θαλασσινός (και φίλοι του)». Μιλήστε μας για το πρόγραμμα της συναυλίας σας, αλλά και τους υπόλοιπους συντελεστές

Π.Θαλασσινός: Το πρόγραμμα της συναυλίας θα περιλαμβάνει τραγούδια από το παλιό και το καινούριο μου ρεπερτόριο και μερικά ανέκδοτα τραγούδια μου. Στη συναυλία, συμμετέχει η Νανά Μπινοπούλου, η μόνιμη του σχήματος στις καλοκαιρινές μας συναυλίες και θα είναι μαζί μας ο Γιάννης Κότσιρας, η Φωτεινή Βελεσιώτου, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, ο Γιάννης Νικολάου, ο Σταμάτης Χατζηευσταθίου,  ο Πάνος Παπαϊωάννου και ο Αλέξανδρος Μπελλές, που θα  συμμετέχουν φιλικά με 2-3 τραγούδια ο καθένας

.-Από το 1987 που ουσιαστικά ξεκινά η δισκογραφική σας πορεία με τους Λαθρεπιβάτες έως σήμερα, τι σας έχει καθορίσει ως καλλιτέχνη;

Π.Θαλασσινός: Αυτό δε μπορώ να το κρίνω εγώ. Πιστεύω ότι τα τραγολυδια που έχω γράψει, η ακουστική ας πούμε των τραγουδιών, οι ενορχηστρώσεις των τραγουδιών τα οποία για την εποχή ήτανε λίγο τολμηρά αλλά θεμιτά , ήταν το κλειδί για να ανοίξει μία μεγάλη πόρτα. Η πολύ δουλειά και πολλά ακόμα πράγματα που δεν φαίνονται.

-Θεωρείτε πολύ σημαντική τη γνωριμία σας με τον Ηλία Κατσούλη. Κατά ποιο βαθμό επηρεαστήκατε από αυτή τη συνεργασία; 

Π.Θαλασσινός: Η γνωριμία μου με τον Ηλία Κατσούλη ήταν σταθμός. Τον είχα γνωρίσει νωρίς. Στον τελευταίο δίσκο των Λαθρεπιβατών «Έτσι απλά» συμμετέχει και ο Κατσούλης με 3 στίχους. Αργότερα γίναμε ένα αχώριστο δίδυμο και σαν φίλοι και σαν συνεργάτες. Για εμένα ήταν ένας φίλος-πατέρας- αδερφός, που με συμβούλευε. Όταν χρειαζόταν γινόταν φίλος μου, όταν χρειαζόταν γινόταν αυστηρός μαζί μου, αλλά πάντα την αυστηρότητά του την εξέφραζε με χιούμορ και με πολλά άλλα πράγματα, που τον έκαναν συμπαθητικό άνθρωπο.

-Η «Ανοιχτή ακρόαση», ο τελευταίος σας δίσκος που κυκλοφόρησε τέλη του 2013, είναι θα έλεγα ιδιαίτερος, μιας και ηχογραφήθηκε το 2011 σε στούντιο εν παρουσία κοινού. Με ποιο κριτήριο επιλέξατε να συμπεριλάβετε τα συγκεκριμένα τραγούδια;

Π. Θαλασσινός: Η επιλογή των τραγουδιών έγινε μετά από ηχογράφηση 40 τραγουδιών. Ηχογράφησα όλα τα τραγούδια που έλεγα πρόπερσι στις συναυλίες, μεταξύ των οποίων ήταν κάποια πολύ γνωστά, κάποια ανέκδοτα, τραγούδια δικά μου που τα έχουν πει άλλοι κλπ. Κράτησα τις καλύτερες ηχογραφήσεις και μέσα στο δίσκο περιλαμβάνονται 25 τραγούδια. Η πραγμάτωσή του για εμένα ήταν πολύ εύκολο πράγμα, διότι τα τραγούδια ήταν προβαρισμένα, είχαν πάρει την τελική τους μορφή. Δεν χρειάστηκε να κάνουμε πρόβες. Ξέραμε ακριβώς τι θα γράψουμε.  Ο δίσκος ηχογραφήθηκε από τον Γιώργο Καρυώτη, τον ηχολήπτη μου που επιμελείται πάντα τον ήχο μου στα cds και στις συναυλίες. Είχα άξιους συνεργάτες και για αυτό ήταν και πάρα πολύ ωραία δουλειά.

- Το ίδιο έτος, κυκλοφορήσατε και τα «10 τραγούδια της Ελπίδας». 

Π. Θαλασσινός: Αυτός ο δίσκος στην ουσία ενώ έγινε νωρίτερα από την  «Ανοιχτή ακρόαση» έχει πιο καινούρια τραγούδια με εξαίρεση τις «Βαθιές αναπνοές», που το είχα δώσει για ένα δίσκο συλλογή για τον Ηλία Κατσούλη, τον «Άξιο Λόγο», που έκανε ο Νταλάρας μαζί με τον Κουμπιό. Είναι τραγούδια που τα είχα γράψει σε διάστημα 2,5 ετών. Από 25 τραγούδια επέλεξα δέκα, που υπήρχε λόγος για να γίνουν cd. Δεν έβαλα μέσα στο δίσκο τραγούδια με το σκεπτικό «όποιο πιάσει αν είναι». Το αντιμετώπισα ως concept, σαν μία ολόκληρη δουλειά, χωρίς να χωρίζονται τα τραγούδια, για αυτό είναι έτσι και η σειρά τους. Δεν ξεκινάω ας πούμε με ένα σουξέ του δίσκου, όπως έκαναν παλιά οι εταιρίες.

- Οπότε να υποθέσουμε ότι από τα τραγούδια της Ελπίδας δεν ξεχωρίζετε κάποιο συγκεκριμένο.

Π. Θαλασσινός: Υπάρχουν μερικά τραγούδια που ξεχωρίζω, όπως «Η βάρκα μου η ελπίδα», που είναι ένα τραγούδι γραμμένο για την περιοχή που κάνω διακοπές στην Πάρο, την Αλυκή, οι «Βαθιές αναπνοές», ένα τραγούδι που μου θυμίζει τον Ηλία Κατσούλη… Είναι πολλά τραγούδια αγαπημένα, αλλά γενικώς είναι μία δουλειά που την αγαπάω πάρα πολύ, όπως «Το Καλαντάρι», το « Μόνο Κόκκινο» με την Μελίνα Κανά και τα «Αστρανάμματα».

- Τα τραγούδια σας ακούγοντάς τα μου μεταδίδουν μία αλήθεια. Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η μεγαλύτερη αλήθεια που μπορεί να μεταδώσει ένας άνθρωπος της τέχνης στο κοινό του;

Π. Θαλασσινός: Νομίζω πράγματα που αφορούν όλους. Αυτή είναι η αλήθεια. Δηλαδή να μην κάνεις μεγαλεπήβολα τραγούδια, που δεν τα ζεις. Όταν κάνεις τραγούδια εμπνευσμένα από την καθημερινή ζωή σου, νομίζω πως αυτή είναι η μοναδική αλήθεια.

-Σαν άνθρωπος είστε ιδιαίτερα αισιόδοξος. Εν καιρώ κρίσης μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι και με ποιο τρόπο;

Π. Θαλασσινός: Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και πρέπει να ελπίζουμε στη δύναμή μας. Στη δύναμη του ανθρώπου. Δεν ζούμε χωρίς ελπίδα. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς να περιμένουμε κάτι καλύτερο. Νομίζω ότι αν στη ζωή μας δεν είχαμε στεναχώριες δε θα καταλαβαίναμε τη χαρά, όπως και αν ήταν γεμάτη χαρές, η χαρά δεν θα είχε την ένταση που έχει όταν υπάρχουν και οι στεναχώριες. Μέσα στις αντίξοες συνθήκες, πάντα θα παλεύουμε για το καλύτερο 

- Στο παρελθόν είχατε δηλώσει ότι σαν χώρα δεν είχαμε ποτέ δημοκρατία. Πώς θα ορίζατε τη δημοκρατία στις μέρες μας και με ποιο τρόπο πιστεύετε ότι θα μπορούσε να επέλθει;

Π. Θαλασσινός: Η δημοκρατία είναι ένας όρος που δοκιμάζετε συνέχεια. Όλοι λένε ότι είχαν δημοκρατία. Δημοκρατία είναι να σέβεσαι και να συμβαδίζεις με τη γνώμη των πολλών, ακόμα και αν εσύ δεν έχεις ψηφίσει αυτό που θέλουν οι πολλοί. Όμως και αυτοί που κυβερνούν θα πρέπει να σέβονται τον κόσμο. Να μην κάνουν νόμους παγίδες, όπως είναι ο εκλογικός νόμος, που σήμερα όλος ο κόσμος πιστεύει ότι το ποσοστό των Βουλευτών στη Βουλή, το έχει ψηφίσει ο κόσμος. Δεν το έχει ψηφίσει ο κόσμος δυστυχώς. Αυτοί που έχουν 180 βουλευτές στους 300 και κυβερνούν, έχουν ένα ποσοστό κοντά στο 30% κι όχι 60% που είναι οι 180/300. Παίρνουν γύρω στο 20-30%% και κυβερνούν με κάλπικους εκλογικούς νόμους, οι οποίοι είναι νόμοι ενισχυμένης αναλογικής δυστυχώς. Ο κόσμος φωνάζει και διαμαρτύρεται και παίρνονται όλο πιο αντιλαϊκά μέτρα. Ακόμη στο τέλος θα μας καταργήσουν και το δικαίωμα της απεργίας. Δηλαδή ζούμε μία Χούντα άνευ προηγουμένου. Τη ζήσαμε και σε άλλα χρόνια, αλλά αυτή τη φορά είναι κρυφή η Χούντα. Δεν είναι ένα στρατιωτικό καθεστώς. Είναι ένα καθεστώς στο οποίο ψηφίζουν χωρίς να λογαριάζουν κανένα. Ψηφίζουν παράλογα πράγματα. 

- Κατά καιρούς αναφέρετε, ότι σήμερα δεν υπάρχει εργασία, αλλά ούτε και αντικείμενα εργασίας. Ωστόσο, υπάρχουν και τα προγράμματα τύπου voucher  του ΟΑΕΔ κλπ, αλλά και το κλισέ της εποχής «Βρείτε την τύχη σας στο εξωτερικό».

Π. Θαλασσινός: Όλα αυτά τα προγράμματα είναι άλλοθι και καλά ότι πασχίζει το κράτος για να απασχολήσει κόσμο. Το Σύνταγμα ρητά γράφει ότι το κράτος υποχρεούται να παρέχει εργασία. Όπως το κράτος έχει απαιτήσεις από τον κόσμο έτσι και ο κόσμος έχει απαίτηση από το κράτος να τους βρίσκει εργασία. Αν υπάρχει τέτοια ανεργία τεράστια, οφείλεται στο κράτος. Όταν υπάρχει τέτοια ανεργία, η κυβέρνηση οφείλει να παραιτηθεί. Σημαίνει ότι το σύστημά της δεν ευνοεί τις θέσεις εργασίας. Δηλαδή, οι ιδιωτικοποιήσεις και όλα αυτά τα πράγματα σημαίνει ότι δεν ευνοούν στο να υπάρχουν θέσεις εργασίας. Κατά τη γνώμη μου πρέπει να παραιτηθούν. 

- Ιδανικά τι πιστεύετε ότι θα μπορούσε να γίνει για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας;

Π. Θαλασσινός: Να ασχοληθούμε με την εγχώρια παραγωγή. Και όταν λέω εγχώρια παραγωγή δεν εννοώ κτηνοτροφία, γεωργία, αλλά τη βαριά βιομηχανία. Να σκίσουμε τις συμβάσεις, τις συμβάσεις Κούπερ κλπ. και τα μνημόνια τα οποία πουλάνε τα μεταλλεύματά μας, τον ορυκτό μας πλούτο, τα πετρέλαιά μας και να ξεκινήσουμε βαριά βιομηχανία. Θα δημιουργηθούν παραπάνω θέσεις εργασίας και ο κόσμος θα έρχεται να δουλεύει. Δε γίνεται ακόμα και τα σώβρακα να τα αγοράζουμε από την Κίνα ενώ έχουμε το καλύτερο βαμβάκι στον κόσμο.

- Τα τελευταία χρόνια δεν ανήκετε στο δυναμικό καμίας δισκογραφικής εταιρίας, αλλά κυκλοφορείτε τις δουλειές σας μέσω της «Έρημης Αθήνας». Πόσο δύσκολο είναι για ένα καλλιτέχνη να παράγει, να διανέμει, να προωθεί τη δουλειά του και γενικότερα να την αντιμετωπίσει από την εμπορική της σκοπιά;

Π. Θαλασσινός: Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Αυτή η εταιρία που έχω κάνει για να κυκλοφορώ τους δίσκους μου είναι ζημιογόνα, μη κερδοφόρα. Δηλαδή δίνεις 10.000 €, για να κάνεις παραγωγή τα νέα σου τραγούδια γιατί δεν υπάρχουν εταιρίες για να παράγουν τραγούδια και μουσική και μόλις είδαν ότι δεν υπάρχει κέρδος την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια. Εμείς πρέπει να παράγουμε τη δουλειά μας για να δώσουμε ένα παρόν στον κόσμο ότι βγάζουμε καινούρια τραγούδια. Τα μανατζάρουμε εμείς, μπαίνουμε μέσα, δίνουμε 10.000 για μία δουλειά για να πουληθούν 1000 δίσκοι και να βγάλουμε 3.000. Σίγουρα μπαίνεις μέσα 5 με 6 χιλιάδες.

- Οπότε, πιστεύετε ότι αυτό το αυτοδιαχειριζόμενο μοντέλο παραγωγής, είναι το πιο ιδανικό για ένα καλλιτέχνη στις μέρες μας;

Π. Θαλασσινός: Όχι, σήμερα δεν είναι καθόλου ιδανικό το να παράγεις δίσκους. Απλά τους παράγουμε για να υπάρχουν. Όταν θέλει κάποιος να μπορεί να βρει το δίσκο, να μπορεί να το βρει. Νομίζω ότι το καλύτερο σήμερα είναι να βγάζεις τα τραγούδια σου και να μην τα κάνεις εμπορικά προϊόντα. Να τα ανεβάζεις στο ίντερνετ και να τα ακούει όποιος θέλει. Και όταν τα πράγματα θα έχουν φτιάξει, θα μπορούμε να παίρνουμε δικαιώματα και από το διαδίκτυο, γιατί σήμερα αυτοί που μαζεύουν τα δικαιώματα κοιμούνται. 

- Γενικά το θέμα της ΑΕΠΙ είναι αμφιλεγόμενο

Π. Θαλασσινός: Φανταστείτε ότι είναι εκπρόσωπος δικός μας. Εμείς τους έχουμε ορίσει εκπροσώπους μας για να μαζεύουν τα δικαιώματά μας. Αλλά νομίζω και εκεί ότι οι ιδιωτικές εταιρίες, οι οποίες θα έπρεπε να είναι πάρα πολύ διάφανες, θα έπρεπε να μας ενημερώνουν για το τι αναλογεί στον καθένα μας. Δηλαδή θα έπρεπε να ξέρω και εγώ πόσα παίρνει ο Θεοδωράκης και θα έπρεπε ο Θεοδωράκης, ο Χατζιδάκις ή ο οποιοσδήποτε, να ξέρουν πόσα παίρνω εγώ και το σύστημα να είναι διάφανο. 

- Με βάση την εμπειρία σας ποια θεωρείτε ότι είναι τα μεγαλύτερα σφάλματα των δισκογραφικών εταιριών ;

Π. Θαλασσινός: Νομίζω η ψηφιοποίηση των τραγουδιών, ήταν εις βάρος όλων αυτών που τα έκαναν ψηφιακά. Ο κόσμος πια δεν έχει απαιτήσεις. Δεν κυνηγάει την καλή ποιότητα ήχου. Ακούει μουσική, που με βάση την ποιότητα του ήχου είναι για πέταμα. Βάζουμε τα μέσα να κάνουμε ένα δίσκο που να έχει πάρα πολύ καλό ήχο και μετά το κάνουμε mp3. Είναι χαζομάρα. Γιατί να μην ηχογραφούμε τότε με μία κιθάρα στο κινητό μας και να το ανεβάζουμε και να μη μας κοστίζει και τίποτα.

- Μιλώντας για το τώρα και την εποχή του διαδικτύου, θεωρείτε ότι η νόμιμη διακίνηση και κυκλοφορία ενός ηχογραφήματος μέσω του υλικού φορέα του δίσκου, έχει μέλλον; Δεδομένου πάντα ότι υπάρχουν και τα ηλεκτρονικά καταστήματα, όπου η μουσική πωλείται σε ψηφιακή μορφή. 

Π. Θαλασσινός: Το παν είναι να γίνει συνείδηση στον κόσμο ότι όταν κατεβάζει παράνομα τα τραγούδια συντελεί στο να εξαφανιστεί εντελώς η δισκογραφία και να μη γίνονται νέα τραγούδια. Διότι δεν αμείβεται κανένας και δεν τους ενδιαφέρει να κάνουν παραγωγές. Βλέπετε ότι οι εταιρείες σταμάτησαν να κάνουν παραγωγές διότι δεν τις ενδιαφέρει και δεν τις συμφέρει. Το παν είναι να γίνει συνείδηση. Να μάθουν τι σημαίνει πνευματική ιδιοκτησία, Αν τους αρέσει ένα τραγούδι σιγά το πράγμα να δώσουν ένα ευρώ για να το αγοράσουν. Είναι τόσο ωραίο, αλλά παράλληλα ήταν ένα τόσο ωραίο δώρο το cd. Τώρα δε μπορείς να κάνεις στον άλλο δώρο σε ψηφιακή μορφή. Το τραγούδι, πλέον, ως προϊόν προς πώληση βρίσκεται σε πολύ δεινή κατάσταση και νομίζω ότι όλο αυτό είναι μη αναστρέψιμο. 

-Ωστόσο τα τελευταία χρόνια βλέπουμε το βινύλιο να επιστρέφει.

Π. Θαλασσινός: Είναι τόσο λίγο αυτό. Το βινύλιο δε μπορεί να στηρίξει παραγωγές. Μια ολόκληρη παραγωγή στηρίζεται στο να παραχθεί ένας ολόκληρος δίσκος. 500 δίσκοι βινυλίων δεν μπορούν να στηρίξουν αυτή την παραγωγή. Εκτός αν τα βάλεις 25 με 30 ευρώ. 

- 6 Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιηθεί όπως αναφέραμε η συναυλία στο θέατρο Βράχων. Παράλληλα, έχουμε ενημερωθεί ότι ετοιμάζετε ένα δίσκο με τον Κώστα Φασουλά, με στίχους εμπνευσμένους από τα παιδικά παιχνίδια. Στο υλικό που ετοιμάζετε με τον Κώστα Φασουλά θα υπάρχουν εκτός από ερωτικά, αλλά και πολιτικά τραγούδια. Πιστεύετε ότι το πολιτικό τραγούδι είναι μία από τις μεγάλες πραγματικότητες που αποζητά το κοινό στις μέρες μας και γιατί;

Π. Θαλασσινός: Νομίζω ότι τον κόσμο δεν τον ενδιαφέρει πια η πολιτική. Ενδιαφέρει μόνο τους παλιούς οι οποίοι ήταν πολιτικοποιημένοι. Πιστεύω ότι πρώτα πρέπει να του γίνει λιανό, το τι ζει. Να  καταλάβει αυτό που περνάει και από εκεί και πέρα μα ασχοληθούν με το πολιτικό τραγούδι. Το πολιτικό τραγούδι υπήρχε. Υπάρχει ακόμα. Μιλάει για ιδανικά και για πολλά άλλα πράγματα. Βλέπετε ότι όλοι το χαρακτηρίζουν γραφικό. Κι όμως. Λέει τρομερές αλήθειες. Τώρα που στην ουσία δεν υπάρχει η ραδιοφωνία, δε μπορούμε να ακούσουμε παλιά τραγούδια. Στα ιδιωτικά ραδιόφωνα επικρατούν οι playlists και παίζονται τα τραγούδια που είναι πληρωμένα για να ακουστούν. Δυστυχώς.

- Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια;

Π. Θαλασσινός: Να ολοκληρώσω τους δίσκους που θέλω. Θα εμφανίζομαι στο Σταυρό του Νότου από τα μέσα Νοεμβρίου, μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου και έχω και κάποια ακόμα πράγματα, που είναι μη ανακοινώσιμα προς το παρόν.

- Ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας

Π. Θαλασσινός: Να έχετε τη μουσική σαν τροφή του μυαλού σας και όχι σαν χαλί για να πατάει. Δηλαδή η μουσική να είναι κάτι το οποίο το ακούμε για να το ακούσουμε και όχι κάτι που το ακούμε για να συζητάμε. Δηλαδή θα ήταν ωραίο τα σουπερμάρκετ, οι καφετέριες και όλα αυτά να μην παίζουν μουσική και να αποζητούσαμε τη μουσική για κάτι το οποίο θα θέλαμε να το ακούσουμε ή να βάλουμε ραδιόφωνο για να ακούσουμε μουσική. Θα ήθελα ο κόσμος να ακούει τη μουσική που του αρέσει πραγματικά, άσχετα με το τι μουσική είναι. Αλλά να την ακούει και να μην την έχει σαν ένα πράγμα που να μιλάει από πάνω. Αυτό είναι το μήνυμά μου προς τον κόσμο όσον αφορά τη μουσική. Όσον αφορά αυτό που ζούμε, όσο ο κόσμος θα κοιμάται και θα κάθεται στον καναπέ, θα τρώει κατραπακιές. Ας σηκωθεί και ας γυρίσει να ρίξει και αυτός μια μαχαιριά σε αυτόν που τον μαχαιρώνει. Έτσι είναι τα πράγματα. Δεν γίνεται αλλιώς. Αν δεν αντιδράσεις θα σε σφάξουν σαν αρνί στο τέλος. 

Περισσότερες πληροφορίες για τον Παντελή Θαλασσινό αναζητήστε στο: http://www.pantelisthalassinos.gr

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε το Σεπτέμβριο του 2014