Παρά το γεγονός ότι είναι πάνω δέκα χρόνια στα καλλιτεχνικά δρώμενα η Ζωή Παπαδοπούλου, έχει παραμείνει σταθερή στις αξίες της. Και όχι μόνο γιατί το υποστηρίζει η ίδια. Πρώτη φορά την άκουσα ζωντανά πριν από 10 χρόνια σε μία συναυλία της με το Δημήτρη Μητροπάνο. Και κατάλαβα το εξής. Η Ζωή Παπαδοπούλου, είναι μία ερμηνεύτρια, που έχει πάθος, αγάπη και σεβασμό για το τραγούδι. Έχει συνεργαστεί με πολύ σημαντικούς ανθρώπους από το χώρο της τέχνης, μα παρ’όλα αυτά παραμένει η Ζωή, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σταυρούπολη, που από μικρή ηλικία ασχολήθηκε από τη μουσική και η μουσική έγινε βίωμά της. Αν μη τι άλλο, αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για έναν καλλιτέχνη. Μιλήσαμε για τη μουσική, τη ζωή, τα επόμενα επαγγελματικά της σχέδια, μα πάνω από όλα μιλήσαμε για την αλήθεια.
-Είσαι πάνω από δέκα χρόνια στα καλλιτεχνικά δρώμενα. Τι έχει αλλάξει για εσένα μέσα σε αυτά τα 10 χρόνια;
Ζωή Παπαδοπούλου: Πάρα πολλά πράγματα. Κάθε μέρα αλλάζει κάτι στη ζωή μου και στον τρόπο που βλέπω και αντιλαμβάνομαι τα πράγματα στη μουσική και στο τραγούδι. Η αγάπη μου παραμένει ίδια και μεγαλώνει. Και όσο περνάνε τα χρόνια βλέπεις πόσα πράγματα μπορείς να πάρεις από τη μουσική, να μάθεις, να γίνεις καλύτερος άνθρωπος και να εξελιχθείς ώστε να μπορέσει η μουσική σου να βοηθήσει εσένα και τους γύρω σου σε όλη τη διάρκεια μίας παράστασης αλλά και πιο πριν και μετά.
-Τα όνειρα που έκανες όταν ξεκινούσες έχουν αλλάξει;
Ζωή Παπαδοπούλου: Όταν ξεκινούσα τα όνειρα που έκανα δεν ξέρω αν ήταν μορφοποιημένα. Όλη αυτή η επαφή μου με τη μουσική προέκυψε φυσικά. Πήγαινα με τη ροή της μουσικής και όλων αυτών που μου συνέβαιναν. Οπότε στο ξεκίνημά μου ζούσα το τραγούδι και δεν έκανα κανένα σχέδιο για τα επόμενα χρόνια. Τώρα εξακολουθώ να μην κάνω πολλά όνειρα, δηλαδή έχω απλώς στο μυαλό μου κάποια πράγματα τα οποία ακολουθώ. Έχω πάντα ένα τεράστιο πάθος και θέλω να έχω πάντα λόγο για το πού βρίσκομαι στη μουσική και ευτυχώς αυτό είναι πάντα εκεί. Δηλαδή δεν με αφήνει αυτή η τρέλα μου.
-Ήσουν τυχερή ωστόσο, γιατί έχεις συνεργαστεί με σπουδαίους ανθρώπους της ελληνικής μουσικής σκηνής.
Ζ.Παπαδοπούλου: Κοίτα… Εγώ πιστεύω πάρα πολύ στο γεγονός ότι η τύχη δεν είναι κάτι τυχαίο στη ζωή μας. Την τύχη την ορίζουμε εμείς και έχει να κάνει με πάρα πολύ δουλειά, προσπάθεια, αγάπη, πίστη και σταθερότητα στο βλέμμα. Ήμουνα πάντα συνεπής σε αυτό που έκανα και το λέω με πλήρη συνείδηση. Έμεινα σταθερή σε αυτό που πίστευα και έτσι γνώρισα κάποιους ανθρώπους. Τυχαία ή όχι τυχαία βρέθηκαν όλοι αυτοί οι σπουδαίοι και καταξιωμένοι άνθρωποι στη ζωή μου, μου δείξανε το δρόμο και με βοήθησαν στο να υπάρχει ροή και συνέχεια στην πορεία μου.
-Συνήθως στη μουσική επικρατεί ο όρος του έντεχνου και του mainstream. Εσύ πώς θα όριζες την τέχνη;
Ζ.Παπαδοπούλου: Η τέχνη είναι η προσωπική αλήθεια του καθένα για εμένα. Μόνο αλήθεια. Δεν ήμουν ποτέ υπέρ των κατηγοριοποιήσεων της μουσικής. Υπάρχουν είδη, υπάρχουν ήθη. Υπάρχουν τραγούδια που έχουν μία ποπ αισθητική, μία ροκ, μία παραδοσιακή. Υπάρχουν πολύ ωραία τραγούδια. Εμένα αυτό που με νοιάζει και που θέλω να ακολουθώ είναι η αλήθεια μου. Και δε μπορώ να φύγω ποτέ από αυτό. Αν νιώσω ότι πάω να υποδυθώ κάτι άλλο από αυτό που είμαι, το σταματάω. Το τραγούδι είναι το βίωμά σου, είναι η ψυχή σου, είναι η αλήθεια σου. Αν φύγεις από αυτό τότε δε γίνεται σωστά. Οπότε όλα αυτό με το έντεχνο κλπ, δεν μου λένε απολύτως τίποτα. Το ελληνικό τραγούδι έχει ρίζες. Είμαστε πάρα πολύ τυχεροί γιατί η Ελλάδα έχει μία πολύ μεγάλη και σπουδαία παράδοση σε κάθε μορφή τέχνης.
-Μέχρι πρόσφατα είχες δικό σου label. Τι δυνατότητες μπορεί να δώσει ένα label σε ένα καλλιτέχνη;
Ζ.Παπαδοπούλου: Στο μόνο που με εξυπηρέτησε εμένα ήταν στο ότι μπορούσα να βγάλω το δίσκο μου από τη δική μου εταιρία. Δεν είχα μία άλλη εταιρία να με καθοδηγεί και να μου λέει τι να κάνω. Από την άλλη βεβαίως, εμένα δε με βοήθησε, γιατί θεωρώ ότι ο ρόλος του τραγουδιστή είναι να τραγουδάει, να προσπαθεί να γίνει καλύτερος τραγουδιστής και να προσπαθεί κάθε φορά να εξελίσσεται. Όλα τα υπόλοιπα, το να δημιουργήσεις μία εταιρία για να βγάλεις το δίσκο σου, το να ασχοληθείς με τα γύρω γύρω, τα οποία είναι διαδικαστικά, δεν έχουν σχέση με την ουσία και σε αποσυντονίζουν. Εγώ αυτό έπαθα. Κάνοντας το δεύτερο δίσκο «Τατουάζ», μπήκα σε μία κατάσταση να ψάχνω καταρχήν πχ. τι πρέπει να κάνω σε σχέση με τα οικονομικά κλπ, και ξέχασα γιατί πήγα να βγάλω αυτό το δίσκο. Αυτό δεν είναι το τραγούδι και εμένα δε με βοήθησε. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν και το κάνουν επιτυχώς. Εγώ δεν μπορώ να είμαι επιχειρηματίας.
-Ποια η σχέση σου με την τεχνολογία; Θεωρείς ότι μπορεί να βοηθήσει καταλυτικά ένα καλλιτέχνη σε μία εποχή όπου οι περισσότερες μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες έχουν κλείσει;
Ζ.Παπαδοπούλου: Η τεχνολογία είναι πολύ μεγάλη επανάσταση. Αυτό που ζούμε είναι πολύ σημαντικό. Για παράδειγμα το ότι αυτή τη στιγμή κάνουμε αυτή τη συνέντευξη και την ηχογραφούμε και εσύ μετά θα πας στο σπίτι σου να την επεξεργαστείς, το κινητό, ο υπολογιστής κλπ, όλα αυτά είναι μία τεχνολογική επανάσταση. Είναι ένα τεράστιο πράγμα. Η τεχνολογία, βοηθάει πάρα πολύ τον οποιονδήποτε, αλλά όλα με μέτρο,μπορούν να λειτουργήσουν και να βοηθήσουν τον καθένα από εμάς. Προσωπικά πιστεύω στη δύναμη του διαδικτύου. Από το facebook, που το χειρίζομαι η ίδια, και όλα αυτά τα μέσα. Ακόμα και το instagram, το οποίο το κορόιδευα και όμως μπορεί να γίνει και τέχνη. Είναι τέτοιο εργαλείο που μπορείς να κάνεις καταπληκτικά πράγματα, να σου δημιουργήσει καινούριες ιδέες και να είσαι σε μία συνεχή επαγρύπνηση. Το διαδίκτυο που υπνωτίζει, αυτό είναι μια άλλη κατάσταση. Μακάρι ο καθένας από εμάς μπαίνοντας σε αυτή την διαδικασία, να καταλαβαίνει τα όριά του, γιατί μπορείς να αποχαυνωθείς πάρα πολύ εύκολα και γρήγορα.
-Σαν άνθρωπος, αλλά και σαν καλλιτέχνης είσαι σταθερή στις αξίες σου. Τι πιστεύεις ότι έχει καθορίσει τη μέχρι τώρα πορεία σου;
Ζ.Παπαδοπούλου: Γεννήθηκα στη Σταυρούπολη στη Θεσσαλονίκη. Σε συνοικίες όπου ο πολιτισμός και αυτό που ζούσα ήταν κάτι μαγικό. Κατάφερα στο γυμνάσιο να φτιάξω ένα δικό μου γκρουπάκι και με αυτό το γκρουπάκι στα 15 μου, να πάμε να ανοίξουμε ένα πανευρωπαϊκό φεστιβάλ χορού με ελληνική μουσική: Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο. Γιατί η γειτονιά μου με βοήθησε σε αυτό που κάνω. Υπήρχε η Μονή Λαζαριστών, η οποία τότε φτιαχνόταν και υπήρχαν ομάδες θεατρικές, μουσικές, κλπ. Έβλεπες ότι το ένα βοηθάει το άλλο και συνέβαινε κάτι. Ήταν καταπληκτικό. Το βίωσα πάρα πολύ έντονα. Ήμουν από μικρή σε χορωδία στη γειτονιά μου, μαζί με τις αδερφές μου και το ένα έφερνε το άλλο. Οπότε η οικογένειά μου, τα βιώματά μου, με έχουν καθορίσει απόλυτα στον τρόπο που βλέπω τα πράγματα.
-«Μέσα στο μετρό», το νέο σου τραγούδι σε μουσική Άρη Βλάχου και στίχους Γιάννη Γούνα.
Ζ.Παπαδοπούλου: Είναι ένα τραγούδι το οποίο το είχε γράψει ο Άρης για εμένα πριν περίπου από ενάμιση χρόνο. Το συγκεκριμένο τραγούδι, με αυτούς τους στίχους και αυτή τη μουσική είναι μία πραγματικότητα που ζούμε πολλοί από εμάς. Εμένα με εκφράζει ακόμα περισσότερο γιατί δεν οδηγώ και χρησιμοποιώ πάρα πολύ τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Μέσα στο μετρό το βιώνω απόλυτα. Είμαστε όλοι βυθισμένοι στις σκέψεις μας, όλοι ταλαιπωρημένοι, όλοι συγχυσμένοι και δεν βλέπουμε το διπλανό μας. Και αυτό γιατί είμαστε στο μικρόκοσμό μας και δε μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η ζωή δεν είναι αυτό και σιγά σιγά τα φτερά μας θα καούν. Αυτό το σκύψιμο του κεφαλιού δεν είναι η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι η πλευρά της ζωής την οποία την έχουμε βάλει στην άκρη. Βεβαίως και πολλές φορές την ξεχνάμε γιατί έχουμε οικονομικά προβλήματα κλπ, αλλά ζούμε! Ζούμε τώρα! Είμαστε νέοι, είμαστε υγιείς, μπορούμε να καταφέρουμε πολλά πράγματα. Έχουμε αποφασίσει να κάνουμε ένα δίσκο εξολοκλήρου με τον Άρη, γιατί έχουμε δέσει απόλυτα. Σε μουσική του Άρη και σε στίχους πολλών στιχουργών, νέων και καταξιωμένων, όπως Γιάννης Γούνας, Γιάννης Καστανάκης, Μάνος Ελευθερίου και βεβαίως υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι οι οποίοι μας έχουν κάνει την τιμή να μας δώσουν στίχους. Ακόμη δεν έχουμε καταλήξει σε τίτλο. Αλλά είμαστε σε φάση που ακούμε κι άλλα τραγούδια, αποφασίζουμε… Είναι μία πολύ ωραία περίοδος.
-Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σου σχέδια;
Ζ.Παπαδοπούλου: Με περιμένει ένας πολύ δυνατός χειμώνας. Είμαστε σε συζητήσεις για κάποιες συνεργασίες για εμφανίσεις, αλλά δεν είναι ακόμα κάτι ανακοινώσιμο. Πρόσφατα ακούσατε και ένα δεύτερο κομμάτι από το δίσκο, «Το αναλύσαμε πολύ» σε στίχους του Γιάννη Καστανάκη και μουσική του Άρη Βλάχου. Γενικά ετοιμάζουμε πολύ όμορφα πράγματα, που ελπίζουμε να τα αγαπήσετε.
-Ένα μήνυμα προς το κοινό
Ζ.Παπαδοπούλου: Να αγαπάμε τον εαυτό μας αλλά και τους άλλους και να μην το βάζουμε κάτω! Η ζωή είναι πολύ ωραία. Είναι εδώ και πρέπει να τη ζούμε κάθε στιγμή, κάνοντας το καλύτερο ο καθένας ξεχωριστά για τον εαυτό του. Ο καθένας έχει ευθύνη για τις πράξεις του. Δεν πρέπει να ρίχνουμε την ευθύνη στο διπλανό μας, αλλά να δίνουμε κάθε μέρα τον καλύτερο εαυτό μας και όλα θα πάνε καλά.
Περισσότερες πληροφορίες για τη Ζωή Παπαδοπούλου, μπορείτε να αναζητήσετε στο :
https://www.facebook.com/pages/Zoe-Papadopoulou/6762039943
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε τον Αύγουστο του 2014