Από τους P.L.J. Band το 1978 και τους ΤΕΡΜΙΤΕΣ το 1983, με παρουσία 36 χρόνων στο ελληνικό τραγούδι, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας είναι ένας από τους πιο αγαπημένους καλλιτέχνες του έντεχνου τραγουδιού. Δεν δέχεται την κατηγοριοποίηση του τραγουδιού σε έντεχνο και εμπορικό και εν καιρώ κρίσης αναρωτιέται «Ποιος θα είναι αυτός που θα μας σώσει». Ακόμα και στο ημίφως είναι εδώ, αλλά δεν απέχει ακόμα και αν ζούμε ένα Μικρό Τιτανικό. Σε ένα μικρό διάλειμμα από τις εμφανίσεις του στην Ακτή Πειραιώς με τους Δ.Σαββόπουλο, Σ.Μπουλά και Γ.Ζουγανέλη, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας σχολιάζει την επικαιρότητα και μιλά. στη Ράνια Παπαδοπούλου για τα επόμενα επαγγελματικά του σχέδια.

-Με βάση την εμπειρία σας στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας, πιστεύετε ότι  μπορεί  να υπάρξει  ο όρος αυτός;

Λ.Μ.: Ο όρος αυτός μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο στα live. Στη δισκογραφία όχι. Αλλά τα live είναι μια μουσική βιομηχανία πάντως. Είτε μιλάμε για μαγαζιά όπως είναι στην Ελλάδα και μουσικές σκηνές, είτε για περιοδείες που γίνονται  στο εξωτερικό. Είναι μία τεράστια βιομηχανία που λειτουργεί και δεν πρόκειται να σταματήσει να λειτουργεί και δουλεύει πολύς κόσμος εκεί. Έχει να κάνει με την απόλυτη εμπορικότητα. Τώρα η δισκογραφία  δεν ήταν δισκογραφία τουλάχιστον στην Ελλάδα.  Όλο το διάστημα που ήμουν στο εξωτερικό και κάναμε το δίσκο μου «Οι άγγελοι είναι ακόμα στη Μεσόγειο», κυκλοφόρησε 12 φορές και πούλησε παντού, αλλά εδώ στην Ελλάδα τα πράγματα είναι λίγο δύσκολα. Καταρχάς δεν υπάρχουν δισκάδικα πλέον. Με ένα Public δεν μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου. Όλα πια γίνονται μέσω ίντερνετ, οπότε για πια δισκογραφία μιλάμε; Αν βρεθεί ένας τρόπος να ελεγχθεί το πράγμα μέσω διαδικτύου έχει καλώς, ειδάλλως….

-Έχετε αναφέρει στο παρελθόν ότι πλέον οι καλλιτέχνες του έντεχνου θεωρούνται cult και τρελοί. Σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα πάντα, μπορεί να υπάρξει χώρος για νέους καλλιτέχνες που να θέλουν να ασχοληθούν με το έντεχνο τραγούδι;

Λ.Μ.: Καταρχήν δεν μπορώ να χωρίσω το τραγούδι σε έντεχνο και σε εμπορικό. Το έντεχνο είναι μία χαζή έκφραση. Όλα έντεχνα είναι. Όταν ένα πράγμα γίνεται  με τέχνη, είναι έντεχνο. Δεν υπάρχει κατηγορία που να λέγεται έντεχνο. Είναι μια βλακώδης κατηγορία που την έκαναν κάποιοι στρούκτουρες γιατί έτσι τους βολεύει. Τι θα πει έντεχνο; Δηλαδή το «Συννεφιασμένη Κυριακή» τι είναι άτεχνο; Και έντεχνο τι είναι; Αυτά που λέω εγώ; Υπάρχει καλό τραγούδι και υπάρχει και κακό τραγούδι. Και στο χώρο αυτό που λέμε έντεχνο, υπάρχουν και βλακείες. Αλλά δεν υπάρχει και αυτό που λέτε εμπορικό από την άλλη πλευρά. Δεν είναι από τη μία πλευρά το έντεχνο και το εμπορικό. Ο Νταλάρας δηλαδή πού ανήκει; Στο έντεχνο ή στο εμπορικό; Η Αλεξίου πού ανήκει; Όσους δίσκους έχει πωλήσει η Αλεξίου δεν έχουν πουλήσει όλες οι εμπορικές τραγουδίστριες μαζί. Οι δικοί μου οι δίσκοι συνολικά όλοι μαζί έχουν πουλήσει πάνω από ένα εκατομμύριο. Τι σημαίνει εμπορικό και τι μη εμπορικό;

-Δεν πιστεύετε σε πολιτικούς, αλλά επίσης δε βλέπετε κάτι που να σας κάνει αισιόδοξο.

Λ.Μ.: Έτσι όπως είναι τα πράγματα σήμερα, δεν μπορώ να δω κάτι που να με κάνει αισιόδοξο. Δε γίνεται. Δεν ξέρω τι θα με έκανε αισιόδοξο σήμερα. Υπάρχει ένα τραγούδι  που ετοιμάζω τώρα και λέγεται «Πώς θα είναι αυτός που θα μας σώσει». Ούτε και εγώ δεν ξέρω. Πώς και ποιος είναι αυτός που θα μας σώσει; Δεν ξέρω. Δεν ξέρω ποιος μπορεί να μας σώσει, αλλά δε μπορείς να επιβραβεύεις αυτούς που σε έχουν καταστρέψει και ούτε να ψηφίζεις συνέχεια αυτούς. Εκεί ήταν το πρόβλημά μου και στις πρώτες εκλογές και σε αυτά που λέει ο «καταλληλότερος». Δεν έχω καταλάβει. Είναι δυνατόν να είναι μονίμως καταλληλότερος αυτός που σε έχει καταστρέψει; Πώς γίνεται αυτό το πράγμα για να το καταλάβω και εγώ δηλαδή; Αυτό είναι τρελό. Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε. Ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες  για αυτά που λέει και για αυτά που κάνει. Και μετά να μην παραπονιέται κανείς. Δύο συνεχόμενες εκλογές έγιναν σε διάστημα ενός μήνα. Ο κόσμος αποφασίζει και πάει και ψηφίζει. Το κακό είναι ότι έτσι όπως είναι τα συστήματα σήμερα, ένα ποσοστό που δεν υπερβαίνει το 25 τοις εκατό, κάνει κουμάντο για όλους και το υπόλοιπο 75 τοις εκατό να διαφωνεί. Αυτό είναι απλά μαθηματικά.

-Θεωρείτε ότι οι καλλιτέχνες μπορούν να εκφράζουν δημόσια τις πολιτικές τους απόψεις;

Λ.Μ.: Οι καλλιτέχνες πρέπει να προσέχουν πολύ τι λένε και να είναι υπεύθυνοι. Γιατί, καλώς ή κακώς να επηρεάζουν κάποιους ανθρώπους. Πρέπει να προσέχουν τι λένε και  στο σκοτάδι και στο φως. Αυτό λέει ο Σαββόπουλος  και έχει απόλυτο δίκιο. Αυτό που δεν έχουμε την πολυτέλεια σήμερα είναι ο καθένας μόνος του. Περιμένουμε δηλαδή να ενωθούμε όλοι εμείς οι αντίθετοι με την κατάσταση, όταν θα έχει καταστραφεί το σύμπαν και τότε είναι αργά. Το θέμα είναι να το κάνουμε τώρα.

-Οι αποφάσεις που παίρνονται από την πολιτική ηγεσία, πολλές φορές μπορεί να χαρακτηριστούν μη δημοκρατικές, από την άποψη ότι αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς ή υπάρχει μία οριακή πλειοψηφία. Με βάση αυτό το δεδομένο, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ένα δημοκρατικό καθεστώς στη σημερινή εποχή;

Λ.Μ.: Κοίταξε, μία κυβέρνηση, η οποία έχει βγει με τη ψήφο του λαού και όχι με τα όπλα είναι δημοκρατική. Είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι. Κανένας δεν τους έβαλε με το ζόρι επάνω. Τώρα για τις αποφάσεις που παίρνουν και σε αυτό είμαι επιεικής. Δε θέλω να πω ότι είναι προδότες ή το ο,τιδήποτε. Δεν τις παίρνουν αυτοί τις αποφάσεις. Είναι ανίκανοι να πάρουν αποφάσεις. Οι αποφάσεις παίρνονται από αλλού. Αν λοιπόν είναι αδύναμοι να πάρουν αποφάσεις, ας αφήσουν κάποιους άλλους, που πιθανόν να είναι ικανοί να τις πάρουν. Οι αποφάσεις που παίρνονται είναι λάθος και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε. Όταν δεν θα έχει να φάει κανένας τότε θα το καταλάβουμε; Δε θέλω να δώσω μομφή και κακές προθέσεις σε κανένα. Το θέμα είναι ποιο είναι το αποτέλεσμα. Βέβαια αποδεικνύεται μέρα με τη μέρα ότι λειτουργούσε ένα πράγμα σαθρό και λειτουργούσε από την τσέπη μας. Και μέχρι στιγμής την έχουν πληρώσει δέκα ενώ θα έπρεπε να την πληρώσουν δέκα χιλιάδες, για να είμαστε και ακριβοδίκαιοι.

-Εν καιρώ κρίσης, ποιο πιστεύετε ότι είναι το μεγαλύτερο πλήγμα που έχει δεχθεί ο πολιτισμός, με βάση τα δικά σας κριτήρια;

Λ.Μ.:Ο πολιτισμός δε δέχεται πλήγμα εν καιρώ κρίσης. Ο πολιτισμός δυναμώνει εν καιρώ κρίσης. Ο πολιτισμός δεχόταν πλήγματα και φίμωση και μία χειμερία νάρκη όλο αυτό το διάστημα της ευμάρειας. Και αυτό ήταν καταστροφικό. Από τον πολιτισμό ξεκινάνε όλοι αυτοί. Φτάνουν τα πράγματα σε μία κατάσταση  ναρκωμένη και λανθάνουσα και τα πράγματα γίνονται έτσι όπως γίνονται. Ο πολιτισμός είναι το μοναδικό ζωντανό πράγμα που μπορεί να λειτουργεί αντιδραστικά και ως αμυντικό όπλο.

- Ποιος πρέπει να είναι λοιπόν ο ρόλος των καλλιτεχνών εν καιρώ κρίσης;

Λ.Μ.: Οι άνθρωποι που έχουν βήμα, έχουν  μία ευλογία και κατάρα μαζί. Η ευλογία είναι ότι όταν φτάσουν στα δύσκολα έχουν το βήμα για να βγουν και να φωνάξουν. Η κατάρα όμως είναι όταν φωνάζεις πρέπει να είσαι προσεκτικός στο τι φωνάζεις.

-Οι νέοι θεωρείτε ότι έχουν πρόσβαση στην καλλιτεχνική παιδεία ή απομακρύνονται από  την τέχνη;

Λ.Μ.: Οι νέοι θέλουν να έχουν τα πράγματα λίγο εύκολα και καλά κάνουν. Και εγώ έτσι ήμουν σε αυτή την ηλικία. Όταν τα πράγματα όμως δυσκολεύουν, οι νέοι πάντα βρίσκουν την άκρη. Είναι ένα εν δυνάμει καζάνι που συνέχεια βράζει. Φάνηκε και τότε με το Γρηγορόπουλο αυτό. Πλανώνται πλάνην οικτρά όσοι νομίζουν ότι μπορούν να έχουν τους νέους κοιμισμένους σε ένα καναπέ συνέχεια με τα greeklish και όλα. Εντάξει, θέλουν την ευκολία τους, αλλά όταν τα πράγματα δυσκολεύουν είναι οι πρώτοι που βγαίνουν στον κόσμο. Μη νομίζουν ότι «Α! Εντάξει τους έχουμε τους νέους στο μαντρί και δεν έχουμε ανάγκη από αυτούς και δεν έχουμε φόβο». Όχι! Εκεί δένει ο φόβος.

-Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια;

Λ.Μ.: Αυτή την περίοδο παίζουμε με το Σαββόπουλο, το Ζουγανέλη και το Μπουλά στην Ακτή Πειραιώς, όπου είναι μία καταπληκτική παράσταση και γίνεται χαμός και είμαι πολύ περήφανος για αυτό. Η παράσταση περιλαμβάνει τραγούδια, γέλιο, σκέψη, προβληματισμό και διασκέδαση. Αυτή την εποχή είμαι στο στούντιο και ηχογραφώ το νέο μου δίσκο, γιατί έχω πράγματα να πω και θέλω να τα πω.

-Τι μήνυμα θα θέλατε να δώσετε στους αναγνώστες μας για τη νέα χρονιά;

Λ.Μ.: Αντοχή, υπομονή και αγώνας. Και όχι εφησυχασμός. Είναι οι ευχές που μπορώ να δώσω. Μακάρι ο κόσμος να είναι ευτυχισμένος.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 2014