Δύο τελείως αντίθετοι χαρακτήρες: εκείνη θέλει να γευτεί τη χαρά της ζωής, εκείνος είναι πιο κλειστός. Μια ιστορία που ξετυλίγεται αποκαλύπτοντας την μάχη με τη μοναξιά, που δίνουν δυο άνθρωποι που παρά τα χρόνια τους χαίρονται το δώρο της αγάπης. Με αφορμή τη συμπλήρωση σαράντα χρόνων από τη δημιουργία του, το Θέατρο Κνωσός παρουσιάζει τη «Φθινοπωρινή ιστορία» του Αρμπούζωφ σε μετάφραση Παυλίνας Γαλανοπούλου, με το Λάμπρο Τσάγκα και την Άννα Γεραλή. 

Οι δύο ηθοποιοί, πρώην συμμαθητές στο Εθνικό Θέατρο, συναντιούνται πρώτη φορά επί σκηνής, αποδεικνύοντας τι σημαίνει η συσσώρευση τόσων χρόνων εμπειρίας στο σανίδι.  Μεστή η σκηνοθεσία της Μάνιας Παπαδημητρίου,  που υπογράφει μια εξαιρετική παράσταση, έχοντας ως συμπαραστάτες τον Σταμάτη Κραουνάκη με τη μουσική του, τους φωτισμούς του Δημήτρη Παπαδόπουλου και τη Χριστίνα Οικονόμου με τη σκηνογραφία και τα βίντεο.

«Το έργο δεν είναι καθαρά κωμωδία, αλλά υπάρχει το χιούμορ, ο ρομαντισμός, που το κάνουν πολύ φρέσκο. Ο ρομαντισμός του, όπως το έχει κάνει η (σκηνοθέτης) Μάνια Παπαδημητρίου, δεν είναι σε επίπεδο γλυκερό, αλλά σε επίπεδο αλήθειας και χαράς της ζωής», αναφέρει στο Πρακτορείο η ηθοποιός Άννα Γεραλή.

Όσον αφορά το ρατσισμό που βιώνουν οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας σχετικά με το δικαίωμά τους στο έρωτα, η ηθοποιός υποστηρίζει ότι «από τη στιγμή που ένας άνθρωπος είναι γερός, έχει μια προσωπικότητα που του δίνει τη δυνατότητα να γοητεύει ακόμα, να προσφέρει, να χαίρεται αυτό που βιώνει κάθε στιγμή και να μπορεί και να το μεταδώσει στους άλλους, γιατί να μην μπορεί να απολαύσει τον έρωτα, τη ζωή και τη δημιουργία όσο του δίνεται;».

Ποιο είναι, ωστόσο, το σημαντικότερο μήνυμα της «Φθινοπωρινής ιστορίας»; Σύμφωνα με την κυρία Γεραλή, «αξιοποιούμε τη χαρά της ζωής, τη ζωή που μας δίνεται, προσπαθούμε να είμαστε αλληλέγγυοι και δεν το εννοώ με τη χριστιανική  έννοια, αλλά με την έννοια της ουσίας. Η ζωή είναι ένα δώρο και οφείλουμε να το αξιοποιήσουμε, να το χαρούμε, παρ’ όλες τις τρομερές δυσκολίες. Ακόμα η φύση υπάρχει γύρω μας, δεν την έχουμε σκοτώσει τελείως. Τουλάχιστον εμείς προλαβαίνουμε ακόμα. Μακάρι να μπορούσαν και τα εγγόνια και τα δισέγγονά μας, αλλά εμείς μπορούμε ακόμα και κυρίως μπορούμε να είμαστε άνθρωποι. Αυτό είναι μάλλον το πιο δύσκολο. Αν θέλει κανείς το προσπαθεί».

info
Η «Φθινοπωρινή ιστορία» παρουσιάζεται κάθε Σάββατο στις 20:00 και κάθε Κυριακή στις 19:30 στο Θέατρο Κνωσός.

Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό "Το Πρακτορείο", ΑΠΕ, Απρίλιος 2019