Πώς προσεγγίσατε τη ζωή και το έργο της Μελίνας Μερκούρη στο έργο σας «Μελίνα Στοπ Καρέ»;

Ψάχνοντας πολύ και διαβάζοντας ό,τι έχει γράψει η ίδια στην αυτοβιογραφία της το «Γεννήθηκα Ελληνίδα». Διαβάζοντας τις συνεντεύξεις της και το υλικό από το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη. Την προσέγγισα και με τη φαντασία μου. Είναι ένα κείμενο που πατά κυρίως στην έρευνα.

Τι σας εντυπωσίασε περισσότερο στην προσωπικότητα της Μελίνας Μερκούρη;

Αυτό που με εντυπωσίασε πολύ είναι η τρομακτική ειλικρίνεια της Μελίνας Μερκούρη. Ακόμα και όταν είχε αυτές τις θεατρικές στιγμές είχε μία ειλικρίνεια στην έκφρασή της με όλο αυτό το ταμπεραμέντο που όλοι ξέρουμε. Ειλικρίνεια σπάνια για δημόσιο πρόσωπο και δη στην Ελλάδα. Ο τρόπος που η ίδια αφηγείται τη ζωή της χωρίς να έχει κάποια δεύτερη σκέψη για το τι πρέπει να πει, δείχνει τη συνέπεια που είχε ο βίος της και οι πράξεις της.

Ποιες στιγμές της Μελίνας Μερκούρη αποτυπώνονται μέσω του έργου σας;

Το έργο αποτελείται από δεκατρία «μονοπλάνα», που αφηγούνται δεκατρείς από τις ηθοποιούς που έχουν βραβευτεί με το βραβείο «Μελίνα Μερκούρη». Το πρώτο κεφάλαιο λέγεται «Ο μεγάλος Σπύρος» και αναφέρεται στα παιδικά της χρόνια και στον παππού της Σπύρο Μερκούρη, που ήταν δήμαρχος Αθηναίων επί σειρά ετών. Το δεύτερο, «Τα κόκκινα μάγουλα», μιλούν για τον εφηβικό της έρωτα και την εφηβεία της. Το τρίτο «Ο Απρίλης και η Ελλάδα» μιλά για την περίοδο της Κατοχής και την ενηλικίωση της Μελίνας Μερκούρη, το τέταρτο κεφάλαιο «Αν με πίστευες λιγάκι» μιλά για το «Λεωφορείον ο Πόθος» στο Θέατρο Τέχνης, τη μεγάλη της θεατρική επιτυχία. Το πέμπτο «Το δίκοπο μαχαίρι» μιλά για τη «Στέλλα», το κινηματογραφικό της ντεμπούτο που την έκανε γνωστή σε όλο τον κόσμο, το έκτο «18 και Κυριακή» μιλά για τον Ζιλ Ντασέν και τη γνωριμία τους, το έβδομο «Για χάρη του Πειραιά» αναφέρεται στο «Ποτέ την Κυριακή», το όγδοο «About love and death» μιλά για τη «Φαίδρα», το ένατο «Το ζεστό ψωμί, μαύρο ψωμί» μιλά για τα χρόνια της Νέας Υόρκης, όπου είναι ουσιαστικά εξόριστη εκεί. Το δέκατο κεφάλαιο το «Γεννήθηκα Ελληνίδα» μιλά για τα χρόνια της δικτατορίας και την αφαίρεση της ιθαγένειάς της από την Χούντα των Συνταγματαρχών και τον Παττακό, το ενδέκατο κεφάλαιο «Έστιν ουν» αναφέρεται στην τραγωδία και στις δύο τραγωδίες που έπαιξε η Μελίνα, στα δύο πρόσωπα που ερμήνευσε. Τη «Μήδεια» σε σκηνοθεσία του Βολανάκη και την «Κλυταιμνήστρα», που ήταν και η τελευταία της θεατρική εμφάνιση, η πρώτη στην Επίδαυρο και η τελευταία στην καριέρα της με την «Ορέστεια» του Αισχύλου σε σκηνοθεσία του Κουν. Το δωδέκατο κεφάλαιο λέγεται «Αλλαγή» και μιλά για τη βουλευτική της ιδιότητα και τη θητεία της στο υπουργείο Πολιτισμού. Το δέκατο τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο του έργου λέγεται «In memorial» και έχει να κάνει με τις τελευταίες ημέρες της Μελίνας και στο πώς θέλει η ίδια να τη θυμούνται, δηλαδή τι είναι αυτό που αφήνει η ίδια ως παρακαταθήκη.

Γιατί επιλέξατε δεκατρείς ηθοποιούς να ερμηνεύσουν το ρόλο της Μελίνας Μερκούρη;

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι, επειδή τη Μελίνα Μερκούρη την είχαν χαρακτηρίσει διεθνώς ως την τελευταία Ελληνίδα θεά, έχει πολλά πρόσωπα και δεν θα μπορούσε μία ηθοποιός να παίξει τη Μελίνα. Έτσι, αυτά τα δεκατρία κορίτσια που βραβεύτηκαν με το έπαθλο που φέρει το όνομά της, ερμηνεύουν ένα από τα πολλά σημαντικά πρόσωπα της Μελίνας Μερκούρη. Βέβαια, η ραχοκοκαλιά του κειμένου έχει να κάνει με τη σύγχρονη ελληνικότητα. Αυτό που συνδέει το κείμενο είναι η στάση που είχε η ίδια η Μελίνα για την Ελλάδα, το δημόσιο βίο, την καθημερινότητα, φερμένη και στο σήμερα. Γι’ αυτό, πέραν των σημαντικών λεπτομερειών που μπορεί κάποιος να μάθει για τη ζωή της Μελίνας Μερκούρη, θα βρει ψήγματα της ιδεολογίας της, όπως η ίδια τα είχε μοιραστεί στις συνεντεύξεις της και στην αυτοβιογραφία της, που φτάνουν έως και σήμερα, που έχουν περάσει είκοσι έξι χρόνια από τότε που έφυγε από τη ζωή.

Είστε ένας άνθρωπος του θεάτρου, που σας απασχολεί το θέμα της μνήμης. Πόσο σημαντική είναι η μνήμη που φτάνει στο σήμερα μέσω της θεατρικής οδού;

Για ’μένα η μνήμη είναι το παν. Το θέατρο είναι μνήμη, η μνήμη είναι θέατρο, έρωτας, φιλία, ιστορία. Είναι ό,τι πιο σημαντικό έχουμε.

Το έργο «Μελίνα Στοπ Καρέ» θα προβληθεί για πρώτη φορά την Τρίτη 20 Οκτωβρίου, στις 8μμ, στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου Ρεξ - Μαρίκα Κοτοπούλη, στο πλαίσιο της εκδήλωσης για τα φετινά θεατρικά βραβεία Μελίνα Μερκούρη.