Είμαστε στη δεκαετία του 1950 στην πόλη της Λουιζιάνα στην Αμερική. Η Σεραφίνα Ντέλλε Ρόζε παρομοιάζει το διπλό της κρεβάτι με θρησκεία. Είναι μια γυναίκα που αγαπά έντονα, ερωτεύεται, πονά, πιστεύει. Όταν πεθαίνει ο άντρας της, στριμώχνει την ίδια της την «ψυχή» μέσα στην τεφροδόχο του και αποστρέφεται τον κόσμο, που τολμά να θυμάται ένα λιγότερο θαυμαστό παρελθόν για το χαμένο της «τριαντάφυλλο». Προσπαθεί μανιασμένα να κρατήσει την έφηβη κόρη της, Ρόζα, μακριά από τους «κυνηγούς» άνδρες. Ψάχνει πάντα απαντήσεις από μια ξεθωριασμένη Μαντόνα. Κι όταν ο Αλβάρο, ένας οδηγός φορτηγού, μπαίνει απρόσκλητος στο σπίτι της, εκείνη προσπαθεί να καταλάβει αν αυτό ήταν το σημάδι που περιμένει από την Παναγία. Η ζωή πρέπει πάντα να προχωράει.
Η παράσταση «Τριαντάφυλλο στο στήθος», η γλυκόπικρη κωμωδία του Τενεσί Ουίλιαμς και το μοναδικό του έργο με αίσιο τέλος, μετά από τον επιτυχημένο κύκλο παραστάσεών της στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης, παρουσιάζεται και στην Αθήνα, στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν σε σκηνοθεσία Λευτέρη Γιοβανίδη.
Γραμμένο από τον Τενεσί Ουίλιαμς σε μια περίοδο ευφορίας που ο συγγραφέας ήταν ερωτευμένος, το «Τριαντάφυλλο στο στήθος» αποτελεί έναν ύμνο για τον έρωτα, για τη ζωή, το θάνατο και για μια νέα αρχή που γεννάται ελπιδοφόρα μετά από κάθε τέλος.
Ο σκηνοθέτης Λευτέρης Γιοβανίδης καταφέρνει να εισάγει τους θεατές σε μια εποχή που θα τους θυμίσει την Αθήνα του 1950, γεμίζοντάς τους νοσταλγία. Σκηνοθετεί το έργο με τρόπο ρεαλιστικό, ακριβώς όπως πρέπει να είναι, καθώς οι ήρωες του Ουίλιαμς είναι άνθρωποι της καθημερινότητας, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που δεν χρειάζονται τίποτα περισσότερο. Σε αυτό το «κλίμα» συνδράμουν τα κοστούμια, που επιμελήθηκε η Μαρία Παπαδοπούλου, τα αριστοτεχνικά σκηνικά της Πουλχερίας Τζόβα, που κατασκευάστηκαν από τον Νίκο Λαβαντσιώτη, η μουσική του Θοδωρή Λεμπέση και οι ατμοσφαιρικοί φωτισμοί του Νίκου Σωτηρόπουλου.
Όσον αφορά τους ηθοποιούς, όλοι τους είναι εξαιρετικοί, δημιουργώντας με τις ερμηνείες τους ένα διάλογο παρόντος – παρελθόντος. Άλλωστε το θέμα του έρωτα και της αγάπης δεν παύει να είναι επίκαιρο. Ιδιαίτερα θα θέλαμε να σταθούμε στη νεαρή ηθοποιό Ειρήνη Ιωάννου, (ενσαρκώνει τους ρόλους της Ρόζας, της Τερέζας και της Μαντόνα), που σίγουρα θα μας απασχολήσει στο κοντινό μέλλον.
Η Πηνελόπη Μαρκοπούλου αποδίδει με μοναδικό τρόπο τη Σεραφίνα καταφέρνοντας να καθηλώσει τους θεατές με την ερμηνεία της. Το ίδιο ισχύει και για το Γεράσιμο Μιχελή που ως Αλβάρο, φέρνει την άνοιξη στη ζωή της Σεραφίνας.
Σήμερα, Κυριακή 2 Φεβρουαρίου, το θεατρόφιλο κοινό της Αθήνας έχει μία τελευταία(;) ευκαιρία να παρακολουθήσει αυτήν της εξαιρετική από όλες τις πλευρές παράσταση. Πραγματικά καλό και ουσιαστικό θέατρο. Ίσως μία από τις καλύτερες παραστάσεις της τελευταίας δεκαετίας. Σπεύσατε.

Πρώτη δημοσίευση: Εφημερίδα "Η Εποχή", Κυριακή 02/02/2020