Ο Κωνσταντίνος Μπιμπής είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους ηθοποιούς της νέας γενιάς, πράγμα που δεν αποδεικνύεται από κανένα βραβείο. Αρκεί μονάχα να τον παρακολουθήσει κανείς σε κάποια από τις παραστάσεις στις οποίες συμμετέχει.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Κατάγεται από τη Σκύρο και την Κωνσταντινούπολη. Είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής του Θεάτρου Τέχνης. Φοίτησε στο Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας, της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκπαιδεύτηκε πάνω στο «Σύστημα» του Στανισλάφσκι και τη «Μέθοδο» του Actors Studio από τον Αντρέα Μανωλικάκη, πρόεδρο του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Actors Studio Drama School (Master of Fine Arts), παρακολουθώντας επί 4 συναπτά έτη τα σεμινάρια του στην Αθήνα.

Από το 2012 είναι μέλος της Ομάδας Θεάτρου "Ιδέα" μαζί με τους Αθηνά Μουστάκα και Κώστα Γάκη. Τα τελευταία δύο χρόνια περίπου, η ομάδα έχει αποκτήσει και το δικό της χώρο, που δεν είναι άλλος από το Θέατρο Άλφα Ιδέα στο Κέντρο της Αθήνας, σημειώνοντας συνεχώς επιτυχία.

Όσον αφορά τον Κωνσταντίνο Μπιμπή, αν και είναι κάτω από 30 ετώς δικαίως το 2017 του απονεμήθηκε το βραβείο Δημήτρης Χορν. Επί σκηνής, καταφέρνει να μεταμορφώνεται και να κατακτά το κοινό του. Όσους ρόλους κι αν έχει να ερμηνεύσει επί σκηνής.

Αφορμή της συζήτησής μας είναι ο «Ίων» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρέαδη. Η παράσταση της Ιόλης Ανδρεάδη, με τους Κωνσταντίνο Μπιμπή, Δήμητρα Χατούπη και Νίκο Τουλιάτο επί σκηνής, που άνοιξε το 1ο Διεθνές Εργαστήρι Αρχαίου Δράματος στις Κρηνίδες σε παραγωγή του ΔηΠεΘε Καβάλας και του 60ου Φεστιβάλ Φιλίππων και έγινε δεκτή να ενταχθεί στο ρεπερτόριο του «THE TANK» στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης με σκοπό να παρουσιαστεί εκεί την άνοιξη του 2019 με αγγλικούς υπέρτιτλους- παρουσιάζεται στις  27 Αυγούστου στη Θεσσαλονίκη στο Ανοιχτό Θέατρο Συκεών "Μάνος Κατράκης" και την Τετάρτη 29 Αυγούστου στην Αθήνα, στο Θέατρο Βράχων.  

Με τον ηθοποιό Κωνσταντίνο Μπιμπή συναντηθήκαμε πριν από μερικές ημέρες στο Κέντρο της Αθήνας και μιλήσαμε για τον Ίωνα, την πορεία του και το θέατρο εν καιρώ κρίσης.

-Πόσο δύσκολο είναι για έναν ηθοποιό να εναρμονίζει στο πρόσωπο του οκτώ διαφορετικούς ρόλους;

Κ.Μ.: Είναι πολύ δύσκολο. Εγώ έχω και την εμπειρία από το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2», όπου κι εκεί έπρεπε να ενσαρκώσω συνολικά πέντε με επτά ρόλους. Οι τεχνικές δυσκολίες είναι πάρα πολύ μεγάλες, γι’ αυτό και πάντα ο ηθοποιός χρειάζεται βοήθεια. Στο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2», τη βοήθεια μού την έδωσαν ο Κώστας Γάκης και η Αθηνά Μουστάκα, που παίζαμε μαζί. Τώρα, στον «Ίωνα» μου έδωσαν την πολύτιμη βοήθειά τους η Ιόλη Ανδρεάδη και η Δήμητρα Χατούπη. Η Ιόλη με την έμπνευσή της, την ορμή της και όλο αυτό το πράγμα που φέρει και η Δήμητρα με την εμπειρία της, την αυτοπεποίθησή της και με την ψυχραιμία της. Πάντως, είναι πολύ δύσκολο και απαιτεί πολύ σκληρή δουλειά.

-Όσον αφορά την ερμηνευτική προσέγγιση, πώς καταφέρατε να συνδυάσετε οκτώ διαφορετικά πρόσωπα;

Κ.Μ.: Από την αρχή, η δουλειά μας με την Ιόλη ήταν εστιασμένη στην ατμόσφαιρα  του κάθε ήρωα, στο ποια θα είναι αυτή η ατμόσφαιρα. Αρχικά, τους ανιχνεύσαμε σωματικά. Δηλαδή, κάναμε μία μεγάλη έρευνα για τρεις περίπου εβδομάδες  αποκλειστικά για το πώς είναι το σώμα αυτών των χαρακτήρων. Στη συνέχεια, το σώμα μας οδήγησε στη φωνή και στην ψυχοσύνθεση του κάθε χαρακτήρα.

-Ο Ίωνας βρίσκεται σε μία συνεχή διαδικασία αναζήτησης της ταυτότητάς του. Δεν ξέρει ποιοι είναι οι γονείς τους, έχει μεγαλώσει στο Μαντείο των Δελφών με την Πυθία. Η άγνοια τον τραυματίζει ως πρόσωπο;

Κ.Μ.: Βέβαια και τον τραυματίζει. Ίσως χρειάζεται και μία ανάγνωση για να συνειδητοποιήσει κανείς τι σημαίνει. Συναντάμε το παιδί αυτό σε ηλικία 18 με 19 ετών. Δεν έχει όνομα. Δεν ξέρει πώς τον λένε και η Πυθία δεν του έχει δώσει ένα όνομα. «Ίωνα» τον ονομάζει μετά ο Ξούθος. Δηλαδή την πρώτη φορά που τον αποκαλούν με κάποιο όνομα του λένε «Σε ονομάζω ‘’Ίωνα’’», επειδή σαν τον ωραίο μενεξέ σε είδα… οπότε, σκεφτείτε ένα παιδάκι το οποίο μεγαλώνει και όταν τον ρωτούν πώς τον λένε δεν έχει απάντηση. Αυτό είναι πολύ σκληρό και πολύ τραυματικό για ένα παιδί. Συν του ότι γνωρίζει ότι εγκαταλείφτηκε. Ήταν μεγαλωμένος κατά πάσα πιθανότητα όχι με προσωπικές επαφές, αλλά με την Πυθία η οποία ήταν συνεχώς στην υπηρεσία του Απόλλωνα, σε ένα χρέος ιερό, το οποίο δεν έχει να κάνει με πραγματική ανθρώπινη αγάπη-επαφή. Είναι ένα παιδί που έχει μεγαλώσει πολύ δύσκολα.

-Καταφέρνει ωστόσο να συγχωρήσει πραγματικά τη μητέρα του;

Κ.Μ.: Δεν ξέρω. Ο Ίωνας νομίζω ότι συγχωρεί τη μητέρα του. Έχει τόσο ανάγκη να ξεκινήσει μία ζωή με τη μητέρα του, που αυτό το αν τη συγχωρεί ή δε τη συγχωρεί, νομίζω ότι είναι μία παρατήρηση ψυχολογικού θεάτρου και όχι αρχαίου δράματος. Στο αρχαίο δράμα τα πράγματα είναι λίγο απόλυτα. Αυτό το παιδί έχει ανάγκη μία ζωή με τη μάνα του και την κερδίζει.

- Ο «Ίωνας» είναι μία αρχαία τραγωδία, όπως αναφέρατε, αλλά αυτή τη φορά, ανεβαίνει με δύο πρόσωπα. Πόσο παρακινδυνευμένη είναι μία τέτοια μεταφορά ειδικά για αυτό το είδος θεάτρου;

Κ.Μ.: Οι πειραματισμοί στο αρχαίο δράμα μόνο καλό μπορούν να μας κάνουν. Αυτό ισχύει με την έννοια του ότι είναι το πρωτογενές υλικό του κόσμου. Δεν το λέω επειδή είμαστε Έλληνες. Κάθε καλλιτέχνης του θεάτρου θα έπρεπε να πειραματίζεται με το αρχαίο δράμα. Το θέμα είναι αυτός ο πειραματισμός να προκύπτει από μία ανάγκη διασκευής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, υπήρχε αυτή η ανάγκη, γιατί η Ιόλη Ανδρεάδη αντιμετωπίζει τον Ίωνα σαν ένα παιδί, το οποίο στήνει μία παράσταση για τη μητέρα του και παίζει όλους τους ρόλους, ψάχνοντας ποια είναι η σχέση του με τη μητέρα του και εξετάζει όλες τις οπτικές. Γι’ αυτό, η Δήμητρα Χατούπη που υποδύεται μόνο την Κρέουσα κάθεται στο κοινό και μοιράζεται αυτή την οπτική.

-Τι σας δίδαξε η ιστορία του Ίωνα και τι διδάσκει γενικότερα ο «Ίων» του Ευριπίδη στο κοινό;

Κ.Μ.: Νομίζω είναι αυτό το αρχετυπικό, το αιώνιο, του αγοριού και της μάνας του. Είναι αυτό το αιώνιο σύμπλεγμα, που δεν ξέρω αν είναι σύμπλεγμα, αυτή η αιώνια σχέση που φαίνεται να είναι πανίσχυρη και συγκινεί τον κάθε άνθρωπο είτε τον άνδρα από την πλευρά του γιου είτε τη γυναίκα από την πλευρά της μάνας. Διδάσκει ή υπενθυμίζει τη δύναμη που έχει αυτός ο δεσμός, ακόμα και στις μέρες μας. Ο Ευριπίδης με το γνωστό του ύφος το σαρκάζει. Είναι αρκετά πολιτικό το έργο του και έχει πολλές προεκτάσεις, αλλά αυτές για εμένα αποτελούν ένα διανοητικό επίπεδο, που το σκέφτεται ο θεατής σε δεύτερο χρόνο. Σε πρώτο χρόνο, ο στόχος είναι να συγκινηθεί με ένα παιδί που έχει χάσει τη μητέρα του και με μία μητέρα που έχει χάσει το παιδί της και συναντιούνται. Επίσης, για εμάς τους σύγχρονους ανθρώπους του θεάτρου και της λογοτεχνίας, εισάγει μία γραφή με τρομακτικό σασπένς, το οποίο ήταν άγνωστο στην αρχαία τραγωδία, στο αρχαίο δράμα ως τρόπος. Εισάγει τον «αστυνομικό» τρόπο γραφής.

-Οι παραστάσεις του Ίωνα θα συνεχιστούν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, αλλά και στο εξωτερικό. Το 2017 σας απονεμήθηκε το βραβείο «Δημήτρης Χορν». Κάνετε μαθήματα. Έχετε εμφανιστεί στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση… μέχρι τα τριάντα σας, τι άλλο να περιμένουμε από εσάς;

Κ.Μ.: Ενάμισης χρόνος έμεινε. Ελπίζω να συνεχίσω να αγαπώ όλο και περισσότερο, να ερωτεύομαι όλο και περισσότερο αυτό που κάνω. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Να σας πω την αλήθεια, δεν υπάρχει κάποιο όνειρο που να έχω και να μην έχει δρομολογηθεί με κάποιον τρόπο ή να μην έχει πραγματοποιηθεί. Με την ομάδα μου, έχουμε ένα δικό μας θέατρο. Το βραβείο όπως είπατε ήταν μία πολύ όμορφη στιγμή για εμένα. Έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο με τις παραστάσεις. Αν συνεχίσει να συμβαίνει όλο αυτό, θα είμαι ευτυχής.

-Πιστεύετε ότι πολλοί άνθρωποι επιλέγουν να ασχοληθούν με την υποκριτική χωρίς να είναι ερωτευμένοι με το θέατρο και γενικότερα με αυτή την τέχνη;

Κ.Μ.: Κι εγώ αυτό έκανα. Εννοώ, ότι όταν επέλεξα την υποκριτική δεν ήμουν ερωτευμένος με το θέατρο, ούτε με την ίδια την υποκριτική. Αυτό συνέβη στην πορεία. Αυτό συμβαίνει μέσα από ένα σημαντικό δάσκαλο, που για εμένα ήταν ο Ανδρέας Μανωλικάκης, ,  αλλά και από άλλους παράγοντες. Ας πούμε όταν ήμουν φοιτητής στο Θέατρο Τέχνης και δούλευα στο φροντιστήριο, είδα και το πιο χειροπιαστό πράγμα της δουλειάς: τα  φώτα, τα σκηνικά, τις καλωδιώσεις κλπ, κάτι που με έκανε να το αγαπήσω και από αυτή την πλευρά. Μόλις τελείωσα τη σχολή γνώρισα τον Κώστα Γάκη και την Αθηνά Μουστάκα, όπου εκεί ήταν για εμένα και το τελειωτικό χτύπημα, γιατί άρχισα να το ζω με δυο ανθρώπους που αγαπώ και εκτιμώ. Αρχίσαμε να ζούμε το θέατρο στον πυρήνα του και με πολύ καλές συνθήκες, που δημιουργήσαμε εμείς οι ίδιοι με πολύ σκληρή δουλειά, που συνεχίζεται.

-Έχοντας ως δεδομένο το ότι ό,τι και αν έχετε κάνει μέχρι στιγμής είναι επιτυχημένο, η επιτυχία σας τρομάζει;

Κ.Μ.: Δε σκέφτομαι ποτέ τον εαυτό μου ως κάποιο επιτυχημένο ηθοποιό. Είμαι ένας ηθοποιός ο οποίος τώρα ξεκινάει. Αν ο κόσμος αγαπάει τη μία δουλειά σου μετά την άλλη, θα έρθει και στην επόμενη. Σε αυτόν τον άνθρωπο αισθάνεσαι ένα χρέος. Τουλάχιστον να δουλεύεις σε βάθος όσο μπορείς, για να του προσφέρεις κάτι όμορφο.

-Κατά τη γνώμη σας αυτό είναι το κλειδί της επιτυχίας;

Κ.Μ.: Δεν ξέρω. Συνεχίζετε να με λέτε επιτυχημένο. Δεν ξέρω αν υπάρχει κλειδί. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι έχω θυσιάσει πολλά πράγματα για αυτή την ιστορία που λέγεται θέατρο. Όταν είσαι λίγο τυχερός και οι θυσίες σου πιάνουν τόπο είναι σημαντικό το να βγει ένα καλό αποτέλεσμα. Από την άλλη μπορεί να συμβεί το αντίθετο. Στο θέατρο χρειαζόμαστε και περιόδους αγρανάπαυσης που δε μπορούμε να τις έχουμε. Πάντα διατηρώ το δικαίωμα της παταγώδους αποτυχίας. Είμαι σίγουρος ότι θα συμβεί στα επόμενα χρόνια. Το έχω ως δεδομένο.

-Όσον αφορά το κομμάτι της εμπορικής επιτυχίας μπορεί ένας επιχειρηματίας να καταλάβει εξαρχής ότι μία παράσταση θα είναι επιτυχημένη επενδύοντας σε αυτή;

Κ.Μ.: Αυτό κατά τη γνώμη μου κινείται στα όρια του τζόγου με την έννοια του ότι είναι λίγο στοίχημα. Προσπαθείς να ζυγίσεις όλες τις παραμέτρους όσο καλύτερα γίνεται, αλλά το ποσοστό του να πέσεις έξω παραμένει πάντα μεγάλο.

 -Εν καιρώ κρίση,ς πιστεύετε ότι το κοινό απομακρύνεται από το θέατρο;

Κ.Μ.: Όχι, νομίζω ότι το κοινό στο θέατρο και δεν το εγκαταλείπει. Ακούς ακόμα ότι συμβαίνουν sold-out σε μεγάλα θέατρα, μικρές ομάδες από το πουθενά να βρίσκονται σε συνεχόμενα Sold out σε πιο μικρά θέατρα.  Το κοινό είναι εκεί για να στηρίξει το θέατρο Και να παρασύρει και άλλους για να στηρίξουν το θέατρο, αρκεί να είμαστε και εμείς εντάξει απέναντι στο κοινό. και να μην το απομονώνουμε. Θεωρώ τον πειραματισμό απαραίτητο για τη θεατρική διαδικασία. Ωστόσο, όσον αφορά το υλικό αποτέλεσμα της παράστασης, ο πειραματισμός σου θα πρέπει να έχει ωριμάσει,  έτσι ώστε να μην αποκλείσει κόσμο και να είναι προσβάσιμο το θέαμα σε όλους.

-Για αυτό ούτως ή άλλως έχουν μειωθεί και οι τιμές των εισιτηρίων.

Κ.Μ.:  Αυτό είναι άλλο θέμα.  Οι τιμές των εισιτηρίων έχουν καταβαραθρωθεί.  Αυτό είναι λογικό γιατί ο κόσμος δεν έχει χρήματα. Αυτό ωστόσο έχει φέρει μία καταστροφή στο εργασιακό καθεστώς των ηθοποιών.  ακόμα και με τα υψηλότερα εισιτήρια ήταν δύσκολα τα πράγματα. Σκεφτείτε τώρα που είναι τόσο χαμηλά. Δε λέω ότι θα έπρεπε να είναι ακριβότερα τα εισιτήρια …

-Αλλά να υπήρχε ένα καλύτερο εργασιακό καθεστώς.

Κ.Μ.: Δε  θα μπορούσε να υπάρχει ένα καλύτερο εργασιακό καθεστώς με αυτά τα εισιτήρια. Είναι παράδοξο αυτό που σας λέω. Παρόλα αυτά μου φαίνεται παράλογο ο κινηματογράφος να κοστίζει το ίδιο με το θέατρο.  Πώς γίνεται να κοστίζει ο κινηματογράφος το ίδιο όταν τα έξοδα είναι τριπλάσια  και η διαδικασία πολύ διαφορετική;  Αυτά είναι ερωτήματα που, για να σας πω την αλήθεια, θα έπρεπε κάποια στιγμή να απαντηθούν από το ίδιο το κράτος  και όχι από εμας.

- Το κράτος δεν βοηθά με τις επιχορηγήσεις όπως βοηθούσε παλαιότερα;

Κ.Μ.:  Οι επιχορηγήσεις επέστρεψαν μετά από επτά χρόνια απουσίας. Και ευτυχώς που επέστρεψαν με τον τρόπο που επέστρεψαν.  Ελπίζω να ήρθαν για να μείνουν και για να μείνουν, πρέπει να αυξηθούν όταν θα υπάρξει δυνατότητα. Αν άλλαζα κάτι στις επιχορηγήσεις, που αυτό μπορεί να ακουστεί και εγωκεντρικό γιατί είμαι ένας άνθρωπος που έχει ένα θέατρο,  είναι το ότι θεωρώ πως θα έπρεπε να υπάρχουν οι ανάλογες βαθμίδες σε σχέσεις με τους χώρους. Παλαιότερα οι επιχορηγήσεις αφορούσαν χώρους, ενώ τώρα αφορούν παραγωγές.  Εμείς πέρυσι λάβαμε επιχορήγηση και μάλιστα γενναιόδωρη.  Θέλω να πιστεύω ότι έγινε αντιληπτό στην επιτροπή ως ανάγκη, διότι υπάρχει ένα θέατρο 300 θέσεων με πάρα πολλά έξοδα,  που πρέπει να βοηθηθεί.  Νομίζω ότι αυτό έπαιξε ρόλο στην επιτροπή.

Επόμενοι σταθμοί της παράστασης «Ίων» του Ευριπίδη:

Δευτέρα 27 Αυγούστου, Ανοιχτό Θέατρο Συκεών "Μάνος Κατράκης", Θεσσαλονίκη

Τετάρτη 29 Αυγούστου, Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη, Βύρωνας

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου, Δημοτικό Θέατρο Άλσους (Δ. Κιντής), Ηλιούπολη

Video trailer https://www.youtube.com/watch?v=O10LvOrgG0 https://www.youtube.com/watch?v=O10LvOrgG0EE

Λίγα λόγια για την παράσταση

Ο νεαρός Ίωνας -ο μετέπειτα γενάρχης των Ιώνων, των Αθηναίων- καταφτάνει στο μέσο της σκηνής, ενώ η Κρέουσα, η μητέρα του, στέκεται στις θέσεις των θεατών και παραμονεύει. Ο ήρωας γοητεύεται από την παράξενη αυτή γυναίκα, νιώθοντας μαζί της μια απόκοσμη οικειότητα. Και για να κατακτήσει την αγάπη της, αποφασίζει να της εξιστορήσει όλα του τα πάθη.

Λίγα λόγια για το έργο

Ο Ίων του Ευριπίδη γράφτηκε γύρω στα 412 π.Χ. και αποτελείται από 1622 στίχους. Ο μύθος θέλει την Κρέουσα, κόρη του Βασιλιά της Αθήνας Ερεχθέα, να μένει έγκυος χωρίς τη θέλησή της από το θεό Απόλλωνα και ύστερα από εννέα μήνες να φέρνει στον κόσμο ένα αγόρι, το οποίο γεννά μόνη και αβοήθητη, κρυφά από την οικογένειά της. Με φόβο προς τον πατέρα της και με σεβασμό προς τη βασιλική της γενιά, αποφασίζει, παρότι πονάει για αυτό, να εγκαταλείψει το παιδί με τα σπάργανά του μέσα στην ίδια τη σπηλιά που συνευρέθηκε με τον Φοίβο, ελπίζοντας στον θάνατο του βρέφους ή στην εξαφάνισή του. Με απόφαση του ίδιου του Απόλλωνα, ωστόσο, ο Ερμής μεταφέρει το νεογέννητο στους Δελφούς, στον ομφαλό της γης, για να το αναθρέψει η Πυθία μέσα στο μαντείο και να σωθεί. Ο μικρός μεγαλώνει τρεφόμενος από τις σπονδές και τα πρόσφορα των πιστών και ως έφηβος ορίζεται φύλακας του Μαντείου. Χρόνια μετά, η μητέρα του η Κρέουσα, θα επισκεφτεί το Μαντείο με τον σύζυγό της τον Ξούθο, με σκοπό να πάρει χρησμό, γιατί ο γάμος της παραμένει άκαρπος. Τη στιγμή που το ζεύγος καταφτάνει, από το ιερό βγαίνει ο Ίωνας.

Η σημασία του έργου

Είναι η τραγωδία αυτή κωμική; Είναι η τραγωδία αυτή μια προπαγάνδα; Μια προσπάθεια του ποιητή να επινοήσει τη θεϊκή προέλευση της ιωνικής φυλής και άρα των Αθηναίων, με σκοπό να δικαιολογηθεί η διεκδίκηση τους για την κυριαρχία του Αιγαίου; Στον Ίωνα αυτά που φαίνονται δεν είναι αυτά που είναι. Το πραγματικό δεν το βλέπεις, σου αποκαλύπτεται. H ορατοποίηση του αόρατου, η εμφάνιση των κρυμμένων, των απόκρυφων στοιχείων μέσα από το κείμενο (νυν οράς α χρη σε οράν, μοτίβο κοινό σε Οιδίποδα και Ίωνα) και τελικά η σύνθεση μιας σκηνικής ιστορίας η οποία φέρνει στο φως αυτά τα οποία υπονοούνται, αποσιωπώνται και αποκρύπτονται, είναι το κεντρικό ζητούμενο αυτής της νέας εκδοχής για δυο πρόσωπα.

Συντελεστές

Μετάφραση - Σκηνοθεσία - Κίνηση: Ιόλη Ανδρεάδη

Προσαρμογή για δύο πρόσωπα: Ιόλη Ανδρεάδη & Άρης Ασπρούλης

Σκηνογραφία - Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα

Ηχοτοπίο: Νίκος Τουλιάτος

Κατασκευές: Περικλής Πραβήτας

Βοηθός Σκηνοθέτη: Αθηνά Μιτζάλη

Video trailer: Μιχαήλ Μαυρομούστακος

Φωτογραφίες: Πάνος Μιχαήλ & Ηλίας Κοτσιρέας & Κική Παπαδοπούλου (join radio)

Διεύθυνσης Παραγωγής: Λευτέρης Πλασκοβίτης

Παραγωγή Περιοδείας 2018: Θέατρο Άλφα.Ιδέα

Ίων, Ερμής, Δύο γυναίκες του Χορού, Ξούθος, Παιδαγωγός, Υπηρέτης, Πυθία: Κωνσταντίνος Μπιμπής

Στον ρόλο της Κρέουσας η Δήμητρα Χατούπη.

Στην παράσταση συμμετέχει ζωντανά ο μουσικός Νίκος Τουλιάτος.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε τον Ιούλιο του 2018