Το «Τριαντάφυλλο στο στήθος», η γλυκόπικρη κωμωδία του Τενεσί Ουίλιαμς και το μοναδικό του έργο με αίσιο τέλος, μετά από τον επιτυχημένο κύκλο παραστάσεών του στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης, παρουσιάζεται και στην Αθήνα, στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων σε σκηνοθεσία Λευτέρη Γιοβανίδη.
Η Σεραφίνα Ντέλλε Ρόζε παρομοιάζει το διπλό της κρεβάτι με θρησκεία. Είναι μια γυναίκα που έντονα αγαπά, ερωτεύεται, πονά, πιστεύει. Όταν πεθαίνει ο άντρας της, ψάχνει κάπου να χωρέσει τη λατρεία της για εκείνον. Στριμώχνει την ίδια της την “ψυχή” μέσα στην τεφροδόχο του. Αποστρέφεται τον κόσμο, που τολμά να θυμάται ένα λιγότερο θαυμαστό παρελθόν για το χαμένο της "τριαντάφυλλο". «Η Σεραφίνα Ντέλλε Ρόζε είναι μία Σικελή γυναίκα, που ζει στη Λουιζιάνα στην Αμερική σε μία συνοικία Ιταλών. Είναι μία γυναίκα πάρα πολύ θερμή, αγαπάει τον άντρα της. Τον έχει εξιδανικεύσει. Όπως λέει και μέσα στο έργο, ο άντρας της είναι ο καλύτερος μέσα στον κόσμο. Από τη στιγμή που τον χάνει, ο κόσμος γύρω της καταρρέει, γιατί ο άντρας της είναι όλη της η ζωή. Τον έχει πιο πάνω και από την κόρη της, με την έννοια ότι νιώθει ολοκληρωμένη όταν έχει δίπλα της τον άντρα της. Όταν τον χάνει καταρρέει όλη της η ζωή, κρατάει τη στάχτη μέσα στο σπίτι της, γιατί θέλει να τον έχει κοντά της…», αναφέρει η ηθοποιός Πηνελόπη Μαρκοπούλου, που υποδύεται τη Σεραφίνα στο εμβληματικό έργο του Ουίλιαμς.
Ωστόσο, πώς αντιμετωπίζει η ηρωίδα την απώλεια και την αλήθεια; Και στις δύο περιπτώσεις η Σεραφίνα κρατά μια στάση άρνησης. «Δε δέχεται την απώλεια, την αρνείται, κλείνεται στο σπίτι και αρνείται και τον περίγυρό της που προσπαθεί να της δείξει την αλήθεια σε σχέση με το παρελθόν του άντρα της. Στο παρελθόν, τον καιρό που ήταν μαζί, ο άντρας της Σεραφίνα είχε μία εξωσυζυγική σχέση. Η Σεραφίνα αρνείται την αλήθεια μέχρι που έρχεται στο σπίτι της ο Αλβάρο. Για εμένα η Σεραφίνα είναι ένα ηφαίστειο, που ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμο να εκραγεί. Δηλαδή είναι μία τρομερά εκρηκτική γυναίκα με ένα ιταλικό ταπεραμέντο, που το έχουμε κι εμείς οι Έλληνες», συμπληρώνει η Πηνελόπη Μαρκοπούλου.
Το τριαντάφυλλο του έρωτα
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, η ηθοποιός, το τριαντάφυλλο συμβολίζει τον έρωτα και το πάθος. «Ο Τένεσι Ουίλιαμς έγραψε αυτό το έργο όταν ήταν ερωτευμένος και είναι το μόνο έργο του με αίσιο τέλος. Το τριαντάφυλλο συμβολίζει το πάθος. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο συγγραφέας ονομάζει την οικογένεια Ντέλλε Ρόζε. Η κόρη της Σεραφίνα λέγεται Ρόζα και ο άντρας λέγεται Ροζάριο, που προέρχεται από το λατινικό rosarium και σημαίνει το στέμμα των ρόδων. Όλο το έργο είναι γεμάτο έρωτα και πάθος. Ακόμα και στο κομμάτι της απώλειας, δηλαδή, όταν η Σεραφίνα χάνει τον άντρα της, παραμένει ερωτευμένη μαζί του και για αυτήν είναι ζωντανός. Δε σταματάει να υπάρχει ποτέ το πάθος για αυτή τη γυναίκα. Το σώμα της είναι ζωντανό ακόμα και στην απώλεια».
Συνδιαλεγόμενοι με το σήμερα
Το έργο του Τένεσι Ουίλιαμς καταφέρνει να συνδιαλέγεται με το σήμερα και παραμένει επίκαιρο, λόγω του θέματος της αγάπης και του έρωτα. «Το κομμάτι της αγάπης που υπάρχει στο έργο, είναι πάντα επίκαιρο. Όλοι θέλουμε να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε. Το έργο είναι γεμάτο από αγάπη. Για εμένα είναι τρομερά επίκαιρο το θέμα της άρνησης της απώλειας, επειδή δυστυχώς όσο περνούν τα χρόνια στο δικό μας τον πολιτισμό τον δυτικό, το πένθος δεν επιτελείται. Οι άνθρωποι δε θέλουν να πενθούν. Παλιά τους νεκρούς τους είχαν στα σπίτια, τους ξενυχτούσαν, τώρα πλέον στην πόλη δε συμβαίνει αυτό. Το πένθος έχει κάποια στάδια, τα οποία ο άνθρωπος δυστυχώς δεν τα περνάει. Αλλά καλύτερα να σταθούμε στο θέμα του έρωτα. Στις μέρες μας οι άνθρωποι δεν ερωτεύονται. Το έργο έρχεται να τους υπενθυμίσει ότι ο έρωτας πρέπει να είναι το πρώτο και το κύριο στη ζωή μας, ούτε η επιτυχία, ούτε η καριέρα. Πρέπει να είναι ο έρωτας και η δημιουργία», τονίζει η Πηνελόπη Μαρκοπούλου.
Το έργο «Τριαντάφυλλο στο στήθος» του Τενεσί Ουίλιαμς, παρατείνει τις παραστάσεις του στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν (Υπόγειο, Πεσματζόγλου 5) μέχρι και την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2020