Την ηθοποιό Ανδριανή Κυλάφη, τη συνάντησα πρώτη φορά στο θέατρο, όταν συμμετείχε το 2011 στη Θεατρική ομάδα του Δήμου Καισαριανής. Ήταν το κορίτσι με τα μακριά μαλλιά, που ερμήνευε ως κορυφαία του χορού, με απίστευτο επαγγελματισμό τα τραγούδια της παράστασης «Ματωμένος γάμος» του Λόρκα. Αν κάποιος ήταν τυχερός και την άκουγε τότε στα πρώτα της βήματα, θα καταλάβαινε απόλυτα τι σημαίνει να είσαι γεννημένος ηθοποιός. Έκτοτε ακολούθησαν πολλές παραστάσεις, οι σπουδές της στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, οι σπουδές της στη Δραματική σχολή, αλλά και πολλές όμορφες συνεργασίες.

Αφορμή για τη συζήτησή μας στάθηκε η παράσταση «Τα Καβουράκια», που παρουσιάζεται για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στο Studio Μαυρομιχάλη.

-Πώς προέκυψε η  ιδέα της παράστασης «Τα καβουράκια»; Ποια στοιχεία του ομώνυμου τραγουδιού οδήγησαν στη σύλληψη της ιδέας και της δημιουργίας μίας θεατρικής παράστασης;

Α.Κ.: Την ιδέα εμπνεύστηκε η σκηνοθέτις της παράστασης, Ειρήνη Γαντερί, από το ομώνυμο τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη. Οι γνωστοί ήρωες του τραγουδιού, ο Κάβουρας, η κυρία Καβουρίνα, τα Καβουράκια, έχοντας απαρνηθεί τις υλικές ανέσεις του σύγχρονου κόσμου, ζουν μακριά από την πόλη σε ένα μικρό νησάκι απέναντι από τη Ραφήνα. Ένα μεσημέρι σαν όλα τα άλλα, ο Σπάρος, φίλος του Κάβουρα, τους επισκέπτεται και σπέρνει τη διχόνοια σε μια ήδη προβληματική και συγκρουσιακή οικογένεια.

-Τα «Καβουράκια» παρουσιάστηκαν πρώτη φορά στο Bob Theatre Festival 2018 κατακτώντας την 3^η θέση, ενώ τώρα παρουσιάζονται σε μία πιο ολοκληρωμένη εκδοχή. Ποιες οι αλλαγές της παράστασης;

Α.Κ.: Για τις ανάγκες του Bob Theatre Festival 2018 είχαμε ετοιμάσει ένα 15λεπτο scratch. Λόγω της θερμής ανταπόκρισης που λάβαμε, φέτος, στο studio Μαυρομιχάλη, παρουσιάζουμε μια πιο ολοκληρωμένη εκδοχή. Βασική αλλαγή και σημαντική προσθήκη αποτελεί η παρουσία του Σπάρου στη σκηνή, που, σαν κεραυνός εν αιθρία, προκαλεί εντάσεις φέρνοντας στην επιφάνεια προβλήματα που είχαν ευλαβικά θαφτεί κάτω από...τη φαινομενικά γαλήνια, απόμερη και ήσυχη ζωή δίπλα στη φύση.

-Με βάση το έργο πώς ορίζονται η έννοια της ελευθερίας, αναφορικά με  τα όρια, την ύπαρξη και την ουσία της;

Α.Κ.: Η έννοια της ελευθερίας είναι παρεξηγημένη. Η ζωή δίπλα στη φύση και τον καθαρό αέρα μπορεί να φαντάζει ελεύθερη, χωρίς τους περιορισμούς, τις κοινωνικές επιταγές, τον θόρυβο και τους φρενήρεις ρυθμούς της πόλης. Όμως, ελεύθερος είναι κανείς όταν έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να επιλέγει την ελευθερία του, τη μορφή και τα χαρακτηριστικά που αυτή θα έχει. Διαφορετικά, ζει την “ελεύθερη ζωή” κάποιου άλλου.

-Ποια η θέση του χαρακτήρα που υποδύεστε όσον αφορά την έννοια της ελευθερίας;

Α.Κ.: Μάλλον ζω την “ελεύθερη ζωή” κάποιου άλλου! Άλλωστε, αίσθημα καταπίεσης και εγκλεισμού μπορεί να νιώσει κάποιος ακόμη και στον πιο ανοιχτό και χωρίς περιορισμούς χώρο...

-Από τη Φιλοσοφική σχολή στην Ερασιτεχνική Θεατρική Ομάδα του Δήμου Καισαριανής και έπειτα στη Δραματική Σχολή «Πράξη 7». Αλήθεια, ποια εσωτερική ανάγκη σας οδήγησε  να ασχοληθείτε με το θέατρο;

Α.Κ.: Ασχολούμαι με το θέατρο γιατί αυτό με κρατά άρρηκτα συνδεδεμένη με τη ζωή και την πεισματική αγάπη για ζωή. Η Φιλοσοφική Σχολή υπήρξε ο πρώτος μου έρωτας και δεν τον απαρνούμαι. Εκεί πρωτοέμαθα το θέατρο, και μάλιστα από την πηγή του, μέσα από τη μελέτη των μεγάλων τραγικών. Η θεατρική ομάδα της Καισαριανής με ανέβασε πρώτη φορά στο σανίδι. Η δραματική σχολή Πράξη 7 με έμαθε να αγαπώ το σανίδι.

-Ποιοι άνθρωποι σας καθόρισαν στα πρώτα σας βήματα;

Α.Κ.: Η σκηνοθέτις της θεατρικής ομάδας Καισαριανής, Ευδοκία Σουβατζή, μου έδωσε τα πρώτα μαθήματα υποκριτικής και το εναρκτήριο λάκτισμα με τη συγκινητική εμπιστοσύνη που μου έδειξε στην πρώτη μου επαγγελματική θεατρική δουλειά. Έπειτα, ο δάσκαλός μου και σκηνοθέτης, Χρίστος Λύγκας, που μου εμπιστεύτηκε τον πρώτο μου ρόλο στο θέατρο, στην παράσταση “Η Πόλη”. Τέλος, η μουσικός και μαέστρος, Σταματία Χωρεψιμά, που, πριν ακόμη το σκεφτώ η ίδια, μου έλεγε επιτακτικά “Εσύ πρέπει να γίνεις ηθοποιός!”.

-Το θέατρο κατά τη γνώμη σας είναι μία ελευθερία δίχως όρια;

Α.Κ.: Όχι, το θέατρο δεν είναι ελευθερία δίχως όρια. Είναι τέχνη που επιζητεί ακρίβεια, σαφήνεια και πολλή προσπάθεια. Ίσως τότε να φαίνεται ελεύθερη.

-Ποια είναι το επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια;

Α.Κ.: Το καλοκαίρι θα παρουσιάσουμε με το Καλλιτεχνικό Σχήμα ΩδηΠόρος τη μουσικοθεατρική παράσταση "Αχ, η ξενιτιά" σε περιοδεία στην Κρήτη. Είναι η τρίτη φορά που συνεργάζομαι με αυτό το σχήμα και χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί οι δουλειές μας έχουν μέχρι τώρα στεφθεί με μεγάλη επιτυχία. Για το Φθινόπωρο υπάρχουν επίσης σκέψεις για μελλοντικά σχέδια και με την ομάδα peach of art και με τον σκηνοθέτη Χρίστο Λύγκα. Αλλά κρύβω λόγια, έτσι για το σασπένς.

Περισσότερες πληροφορίες για τα «Καβουράκια» αναζητήστε στο: http://culturepress.gr/theatre/item/197-ta-kavourakia-sto-studio-mavromixali.html