Έχει μία ιδιαίτερη φωνή που αξίζει να ακούμε. Υποστηρίζει ότι η αλήθεια στο τραγούδι είναι κάτι πολύ σημαντικό για εκείνη. Η Άννα Μπουρμά , τολμά να είναι ονειροπόλα ακόμα και εν καιρώ οικονομικής κρίσης και μας παρουσιάζει το δίσκο της «Τα Ρόδα της Αυλής» και μας αποκαλύπτει τα επόμενα επαγγελματικά της σχέδια. Ποια είναι όμως στην πραγματικότητα η Άννα Μπουρμά;
-Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τη μουσική;
A.M.: Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ! 6 χρονών με πήγαν οι γονείς μου στο ωδείο να μάθω πιάνο και από εκεί και πέρα όλα ήρθαν σταδιακά και φυσικά. Την πρώτη συμμετοχή σε δίσκο την έκανα όταν ήμουν 13 ετών και την πρώτη μου μεγάλη συνεργασία με τον Γιώργο Νταλάρα όταν ήμουν μόλις 18 χρονών.
-Πόσο δύσκολο είναι να συνεργάζεσαι με τον πατέρα σου;
A.M.: Νομίζω ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο . Όταν συνεργάζεσαι με ένα τόσο κοντινό σου άνθρωπο είναι τύχη είναι ευλογία. Πριν μιλήσω καταλαβαίνει τι θέλω το ίδιο συμβαίνει και με εμένα , άρα κερδίζουμε χρόνο και βγάζουμε ένα αληθινό και ουσιαστικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα χωρίς να έρχεται η φθορά.
-Μίλησέ μας για τον πρώτο σου προσωπικό δίσκο
A.M.: Είναι ένας δίσκος εκκίνηση, ένας δίσκος που ανοίγετε μπροστά σου σαν παλέτα με πολλά χρώματα και μουσικά αλλά και στιχουργικά. Νομίζω ότι είναι η καλύτερη εκκίνηση που θα μπορούσα να κάνω ! Τα Ρόδα Της Αυλής …. Είχα την χαρά να ερμηνεύσω ένα δίσκο με 9 τραγούδια του Τάκη Μπουρμά ( πατέρα μου) και σε στίχους του ίδιου αλλά και του Θοδωρή Γκόνη και του Σωτήρη Βώπη. Μεγάλη πρόκληση ερμηνευτική για μένα σε αυτό το δίσκο ήταν το ‘’ Μη μου λέτε ‘’ όπου είναι ένα αρμένικο ποίημα του 1820 που το έγραψε τότε η εικοσιπεντάχρονη Σιμπύλ. Σήμερα λοιπόν εγώ μετά από 100 χρόνια καλέστηκα να το μεταφέρω στον κόσμο πολύ συγκινητικό για μένα. Τέλος σε αυτό τον πρώτο μου δίσκο εμφανίστηκα για πρώτη φορά ως συνθέτρια αλλά και στιχουργός πράγμα που μου ανοίγει έναν τελείως διαφορετικό ορίζοντα. Με αυτό δεν έχουμε τελειώσει μόλις αρχίσαμε !
-Ποια είναι τα «Ρόδα της Αυλής» και τι σημαίνουν για εσένα;
A.M.: Μέχρι στιγμής είναι το πιο ολοκληρωμένο έργο που έχω παρουσιάσει ερμηνευτικά. Τα Ρόδα Της Αυλής… τα ρόδα συμβολίζουν τα συναισθήματα και η αυλή το σώμα που τα προστατεύει , που τα αγκαλιάζει.
-Ακούγοντας το δίσκο σου, θα μπορούσα να πω ότι είναι ένα μουσικό παζλ συναισθημάτων αλλά και μηνυμάτων. Ως καλλιτέχνης ποιο είναι το πιο σημαντικό μήνυμα που θα ήθελες να περάσεις;
A.M.: Θα απαντήσω μεταφορικά… Πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας καλά φυλαγμένο ένα κουτάκι, αυτό είναι πολύτιμο για όλους και όταν ανοίγει βγαίνει ο πιο καλός μας εαυτός. Στόχος μου λοιπόν είναι να ανοίγουμε αυτό το μυστικό κουτάκι και λέω να το ανοίγουμε γιατί ακριβώς το ίδιο κάνω και εγώ σε κάθε παράσταση γίνομαι και εγώ ένα καλύτερος άνθρωπος. Αυτό το άνοιγμα λοιπόν προκαλεί την συγκίνηση και μας δίνει αυτή την πολύτιμη ψυχική πληρότητα !
-Έχεις συνεργαστεί με πολλούς σημαντικούς καλλιτέχνες έως τώρα. Τι έχεις κρατήσει από αυτούς
A.M.: Μαθήματα ζωής. Όπλα για την δική μου ζωή , κράτησα την επιμονή, την αμεσότητα την υπομονή και την δουλειά. Όσο δουλεύεις και παλεύεις τόσο περισσότερο αμείβεσαι είτε ψυχολογικά είτε οικονομικά, ανάλογα που στοχεύεις .
-Σε μία τόσο δύσκολη εποχή μπορούμε να είμαστε «Ονειροπόλοι» και αν ναι με ποιο τρόπο;
A.M.: Απλά κάντε όνειρα… Η ύπαρξη των ονείρων δεν χάνεται ή εμφανίζεται με την εποχή, υπάρχουν πάντα και θα υπάρχουν . Ο τρόπος είναι αφού τα κάνεις να πηγαίνεις λίγο παραπέρα και να τα ακολουθείς . Πιστεύω ότι ο άνθρωπος που ακολουθεί το όνειρο του είναι ο πιο υγιής και δημιουργικός ταυτόχρονα άνθρωπος.
-Γιατί επέλεξες να κυκλοφορήσει ο δίσκος σου αυτόνομα;
A.M.: Για να μην έχω πάνω από τα πιστεύω μου και τα μουσικά αλλά και τα κοινωνικά κανέναν ανεπιβεβαίωτο και άσχετο με την μουσική και τον στίχο . Όσο προσπαθούσα να δειγματίσω την δουλειά μου στους (ειδικούς) τόσο κατέβαινα σκαλοπάτια . Η άποψη τους ήταν ότι αυτά που έκανα ήταν πολύ σοβαρά και ότι με ένα τσιφτετελάκι και ένα σουπερ μίνι φορεματάκι θα έκανα καριέρα. Οι άνθρωποι αυτοί βέβαια δεν είχαν ποτέ καμία σχέση με την μουσική και το στίχο, άλλοτε ήταν πωλητές ρούχων, άλλοτε στρωμάτων κα, για κακή μου τύχη όμως εκείνη την εποχή έτυχε να πουλάνε μουσική.
-Ποια είναι η άποψή σου για τη μουσική βιομηχανία σήμερα;
A.M.: Την καταστρέψανε , δεν άφησαν τίποτα , ερχόμαστε εμείς η νέα γενιά να μαζέψουμε τα αμάζευτα και το χειρότερο είναι ότι ακόμα και σήμερα μας βάζουν τρικλοποδιές . Οι περισσότεροι κάνουμε τους δίσκους μας με δικά μας έξοδα και η πωλήσεις είναι σχεδόν ανύπαρκτες . Έχει χαθεί η μουσική συνείδηση ο κόσμος εξαπατήθηκε από όλους αυτούς τους παρατρεχάμενους και δεν εμπιστεύεται εύκολα πια. Ελπίζω να καταλάβει ο κόσμος ότι όταν στηρίζει ένα νέο παιδί στηρίζει το μέλλον της χώρας του , αυτό το λέω για όλους τους τομής.
-Πώς ορίζεις την αλήθεια που λείπει από το ελληνικό τραγούδι σήμερα;
A.M.: Αναμενόμενη , όλα μέχρι σήμερα αυτά που ζούσαμε σαν χώρα ήταν μια εικονική πραγματικότητα αυτό λοιπόν επηρέασε πολύ και το Ελληνικό τραγούδι που πιστέψτε με είναι είδος προς εξαφάνιση.
-Σε κατατάσσουν στο έντεχνο τραγούδι. Θεωρείς ότι το έντεχνο τραγούδι είναι αδικημένο στις μέρες μας;
A.M.: Είναι ένα είδος που για άγνωστους σε μένα λόγους δεν το πρότειναν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Όταν σήμερα υπάρχουν το πολύ 2 σταθμοί που παίζουν τέτοιο είδος και το πολύ μια εκπομπή στην τηλεόραση που φωνάζει καλλιτέχνες από αυτό το είδος είναι θλιβερό και άδικο . Άρα ναι είναι αρκετά αδικημένο.
-Έχεις δηλώσει ότι ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας σου έκανε δώρο την αμεσότητα. Θεωρείς ότι η αμεσότητα μπορεί να είναι το μυστικό της επιτυχημένης πορείας ενός καλλιτέχνη;
A.M.: Δεν πιστεύω πως υπάρχει μυστικό της επιτυχίας . Πιστεύω πως υπάρχει η αλήθεια αν είσαι αληθινός και άμεσος αυτός που βρίσκεται απέναντι σου το αισθάνεται και σε εμπιστεύεται, άρα είναι ένα έτοιμος δέκτης
-Τι σε γοητεύει στο τραγούδι «Ας χαθείς»;
A.M.: Αυτό το τραγούδι εκτός ότι ο στίχος του μου δίνει υπέροχες εικόνες είναι το μόνο τραγούδι που σε πολλά σημεία όπως εδώ …. ‘’Να μ’ αγγίζει ο αέρας σαν το ξύπνημα μιας μέρας ‘’ μου διεγείρει και την αίσθηση της αφής είναι σαν να με αγγίζει στην κυριολεξία ο αέρας . Μουσικά επίσης είναι ένα αριστούργημα.
Είναι μοναδικό το συναίσθημα..
-Παρακολουθείς τα κοινωνικά κ πολιτικά δρώμενα; Ποια η άποψή σου;
A.M.: Πολιτικά όχι κοινωνικά ναι! Ζούμε μια από τις χειρότερες εποχές σαν λαός και σαν χώρα, είμαστε εξαθλιωμένοι ψυχολογικά και οικονομικά. Πιστεύω ότι θα χρειαστεί πολύ χρόνος για να αισθανθούμε καλύτερα επίσης θα χρειαστεί ακόμα περισσότερος για να βελτιωθούμε μαζικά. Νομίζω ότι η ατομική βελτίωση μπορεί να φέρει άμεσα και γρήγορα αποτελέσματα και για να μπούμε αν θες σε μια τέτοια φάση τα 2 πρώτα πράγματα που πρέπει να κάνουμε είναι να αναθεωρούμε την στάση μας στην ζωή και να αλλάξουμε την οπτική μας γωνία στην ζωή. Η λύση και η ευτυχία είναι μπροστά μας αλλά δεν την βλέπουμε.
-Ελλάδα 2025, πώς βλέπεις το μέλλον ;
A.M.: Πιστεύω ότι θα είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα , γιατί μετά από το σκοτάδι έρχεται το φως και αυτό δεν το αλλάζει κανένας.
-Αν είχες τη δυνατότητα τι θα άλλαζες στην Ελλάδα του σήμερα;
Την παιδεία και την υγεία . Βασικά πράγματα για μια αξιοπρεπή ζωή.
-Αυτή τη στιγμή βρίσκεσαι στο studio. Δώσε μας λίγα στοιχεία για τη νέα σου δισκογραφική δουλειά
A.M.: Είναι ότι καλύτερο έχω κάνει μέχρι σήμερα! Ο δίσκος θα περιέχει 8 τραγούδια σε μουσική του Τάκη Μπουρμά και σε στίχους της Λίνας Δημόπουλου, της Φωτεινής Λαμπρίδη, της Βέτας Μπετίνη , του Θοδωρή Γκόνη, του Σωτήρη Βώπη και του Τάκη Μπουρμά. Όπως καταλαβαίνετε πρόκειται για μια στιχουργική εκστρατεία . Τα θέματα του δίσκου θα είναι κοινωνικά, ερωτικά και υπαρξιακά . Ο τίτλος του δίσκου θα είναι ‘’ Ένα τραγούδι αν σωθεί’’ όπου το ομότιτλο τραγούδι έγραψε για τον δίσκο αυτό η Λίνα Δημοπούλου.
-Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σου σχέδια;
A.M.: Άμεσα θα ξεκινήσουμε παραστάσεις στο Bar Santé στο Γαλάτσι με πρώτη ημερομηνία 21 Δεκεμβρίου και στην συνέχεια προγραμματίζουμε την κυκλοφορία η παρουσίαση του δίσκου και η προετοιμασία του νέου μας προγράμματος για την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2014.
-Ποια είναι η Άννα Μπουρμά ;
A.M.: Και καλλιτεχνικά αλλά και σαν άνθρωπος είμαι ανήσυχη , νευρική, ειλικρινής, αυθόρμητη και δουλευταρού. Ελαττώματα μου η ανυπομονησία και το άγχος.
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε το Δεκέμβριο του 2013