Η Κοινότητα Τέχνης Ηχοποιοί, σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων και τον ΟΠΑΝΔΑ, παρουσιάζει στο Ανοιχτό Θέατρο Κολωνού, για μία μοναδική παράσταση, το έργο «Κρουστών Χρησμός για τον Οιδίποδα» σε σκηνοθεσία Ειρήνης Καπελώνη και μουσική Νίκου Τουλιάτου, τη Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2020, στις 20:30 (ώρα προσέλευσης 19:30). Ο Νίκος Τουλιάτος, έχοντας μελετήσει την αρχαία ελληνική γραμματεία, εμπνέεται από την ιστορία του Οιδίποδα και δημιουργεί ένα έργο, όπου τα κρουστά παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο, δίνοντας μία νέα οπτική στη δραματουργία. Το έργο παρουσιάστηκε πρώτη φόρα στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών το 1996. Η σκηνοθέτις Ειρήνη Καπελώνη προσεγγίζει την ουσία του μύθου με τον ήχο τον κρουστών να καταλαμβάνει τον δικό του ιδιαίτερο ρόλο.

Με αφορμή το ανέβασμα της παράστασης ο ηθοποιός Κωνσταντίνος Βάρελης, που υποδύεται το μάντη Τειρεσία, μιλά στο Culture Press  για την ιστορία του Οιδίποδα, το χθες και το σήμερα σε μία συνέντευξη εφ΄ όλης της ύλης

-Στην παράσταση υποδύεστε τον τυφλό μάντη Τειρεσία. Πόσο καταλυτικός είναι ο ρόλος του στην εξέλιξη του μύθου;

Κ.Β : ‘’ Ό τυφλός ο μάντης βλέπει ’’ όπως λέει και ο Οιδίποδας. Αν δεν υπήρχε ο Τειρεσίας, ο Οιδίποδας δεν θα έφτανε ποτέ στη συνειδητοποίηση των πράξεων του. Ουσιαστικά είναι αυτός που δίνοντας το χρησμό φέρνει τον ήρωα στην αναζήτηση της αλήθειας. Χωρίς αυτόν, το έργο δεν θα είχε την ίδια εξέλιξη, συνεπώς θα μιλούσαμε για ένα άλλο έργο .

-Κατά τη γνώμη σας, ποιος είναι πραγματικά τυφλός στην Ιστορία του Οιδίποδα;

Κ.Β: Φαινομενικά ο Τειρεσίας είναι ο τυφλός , αλλά είναι ο μόνος που γνωρίζει την αλήθεια. Τόσο ο Οιδίποδας όσο και οι υπόλοιποι χαρακτήρες πέφτουν θύματα της μοίρας τους και όλοι εξελίσσονται σε τραγικά πρόσωπα.  

-Κρίνετε ότι η κοινωνία στην οποία ζούμε είναι πραγματικά τυφλή;

Κ.Β.: Ζούμε σε μια κοινωνία όπου εθελοτυφλεί σε όλα τα θέματα. Για να επιβιώσεις στις μέρες μας χρειάζεται γερό στομάχι. Είχα διαβάσει σε ένα άρθρο ότι ένα παιδί της ΣΤ δημοτικού είπε στη δασκάλα του: «Κυρία φοβάμαι τους ανθρώπους. Οι μισοί μοιάζουν με τέρατα και οι άλλοι μισοί είναι τυφλοί». Και δυστυχώς αυτό το παιδί έχει δίκιο. Όταν από μικρή ηλικία το μόνο που διδάσκεται στα σχολεία είναι τα άσχημα ιστορικά γεγονότα προ χιλιετίας (πόλεμοι, αιματοχυσίες κ.α.), είναι φυσικό να φτάσουμε στο σημείο να μας ανακοινώνουν ότι σταματούν τα καλλιτεχνικά μαθήματα και αντικαθίστανται από το cheerleading.  Μπορούμε όλοι μας να καταλάβουμε για το τι θα ακολουθήσει!

-Τα κρουστά της παράστασης κατά ποιο τρόπο συμβάλλουν στη δραματουργία;

Κ.Β.:  Ας μην ξεχνάμε πως η μουσική είναι η ιερή κληρονομιά του Απόλλωνα. Για τους αρχαίους Έλληνες , ήταν πάντοτε συνδεδεμένη με τη ποίηση και το χορό. Στη συγκεκριμένη λοιπόν παράσταση , τα κρουστά σε διάφορα σημεία υπογραμμίζουν τη συναισθηματική κατάσταση των ηρώων τονίζοντας τα κομβικά σημεία του έργου καθώς επίσης  προοικονομούν γεγονότα που θα ακολουθήσουν.

 -Τι μας διδάσκει σήμερα η ιστορία του Οιδίποδα;

Κ.Β.: Όπως έχει πει και ο Πλάτωνας “Την ειμαρμένην ουδ’ αν είς εκφύγοι”. Κανείς λοιπόν δεν ξεφεύγει από το πεπρωμένο του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαστε σκλάβοι του πεπρωμένου μας στη ζωή. Είναι όμορφο να υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν τη μοίρα τους. Μη ξεχνάμε όμως πως η κάθε επιλογή έχει πάντα και την αντίστοιχη συνέπεια.

-Έχετε σπουδάσει στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ενώ τώρα σπουδάζετε στο Εθνικό Ωδείο σύγχρονο τραγούδι και πιάνο. Ανάμεσα σε αυτές τις τέχνες ποια υπερισχύει  μέσα σας;

Κ.Β.: Δε θα μπορούσα να ξεχωρίσω κάποια από τις τρεις αυτές τέχνες μιας και η μία συμπληρώνει την άλλη. Τα τελευταία όμως χρόνια έχω αποφασίσει να εστιάσω περισσότερο στις τωρινές σπουδές μου ούτως ώστε να μπορέσω όταν θα είμαι έτοιμος να τις συνδυάσω όσο καλύτερα γίνεται  για να επιτύχω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

-Είστε μέλος της Κοινότητας Τέχνης Ηχοποιοί του Νίκου Τουλιάτου. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Κ.Β.: Η συνεργασία μου με το Νίκο Τουλιάτο ξεκίνησε πριν από περίπου 2,5 χρόνια μέσα από μία ακρόαση που πραγματοποίησε για την παράσταση Έρωτος Ύβρις στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Τότε λοιπόν άρχισε  ένα ταξίδι που δεν φανταζόμουν σε καμία περίπτωση ότι θα έχει τέτοιους σταθμούς.

-Ποια η εμπειρία σας από την Κοινότητα;

Κ.Β.: Εσείς το ονομάζετε Κοινότητα. Εγώ το ονομάζω οικογένεια. Όσον αφορά τους σταθμούς που αναφέρω παραπάνω, η οικογένεια αυτή μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω σε σκηνές που δεν είχα ποτέ μου φανταστεί(Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Μέγαρο Μουσικής κ.α.) . Σε αυτό όμως που θα ήθελα να σταθώ είναι ότι μιλάμε για μία ομάδα όπου ο ένας νοιάζεται πραγματικά για τον άλλον. Που όταν ένας έχει πρόβλημα, όλοι σπεύδουν για να το λύσουν . Δε μπορώ να περιγράψω με λόγια όλες αυτές τις όμορφες στιγμές και τα όμορφα συναισθήματα που έχουν δημιουργηθεί. Κρατήστε μόνον αυτό : Εάν δεν είχε μπει η κοινότητα-οικογένεια στη ζωή μου , ο Κωνσταντίνος θα ήταν ένας άλλος.

-Ηχοποιός σημαίνει….

Κ.Β.: Ζωή, γνώσεις και αξέχαστες στιγμές.

-Πόσο δύσκολο είναι για ένα νέο καλλιτέχνη να κάνει όνειρα εν έτει 2020 ;

Κ.Β.: Εξαρτάται από τους στόχους που θέτει ο καθένας.  Λένε πως εκεί που κοιτάς,  εκεί και θα φτάσεις. Όσο και να δυσκολεύουν οι συνθήκες, οι άνθρωποι της τέχνης θα βρίσκουν πάντα το δρόμο τους και θα αγγίζουν το όνειρο τους μέρα με τη μέρα. Η τέχνη άλλωστε δε φιμώνεται!

-Λένε ότι όταν αφήνεις έναν άνθρωπο να μιλά για τον εαυτό του, καταλαβαίνεις ποιος είναι πραγματικά. Ποιος είναι ο Κωνσταντίνος Βάρελης με δυο λόγια;

Κ.Β.: Είναι ένας άνθρωπος που διψά για νέα γνώση μιας και όσο ζούμε μαθαίνουμε. Ένας άνθρωπος με στόχους που ο κόσμος να χαλάσει θα τους πετύχει. Θα παλέψει ως το τέλος και θα βγει νικητής. Ένας άνθρωπος που μότο του είναι: Res, non verba. Που σημαίνει έργα, όχι λόγια.