Πέντε άνθρωποι πεθαίνουν μετά από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Οι ψυχές τους παγιδεύονται σε ένα καφέ. Ένα καφέ μπορεί να είναι ο παράδεισος, που μπορούν να ζήσουν αιώνια;

Ο συγγραφέας Γιώργος Κατσιφής και το θέατρο Μπιπ παρουσιάζουν τα «Ατυχήματα», σε σκηνοθεσία του ιδίου, που θα παίζονται από 17 Ιανουαρίου 2020 κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Τη μουσική της παράστασης υπογράφει ο Δημήτρης Μορφέας Σπανός.

Ο Γιώργος Κατσιφής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε κλασσικό τραγούδι μέχρι την πρώτη ανώτερα και μετά ασχολήθηκε με το θέατρο. Έχει παρακολουθήσει διάφορα courses θεατρικής γραφής (Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, Σχολή Πατάκη, center for Hellenic studies in Greece Harvard university) και script advising. Είναι μέλος της θεατρικής συγγραφικής ομάδας scene(+).

 Έχει συμμετάσχει σε συγγραφικές performances, παρουσιάζοντας ο ίδιος κείμενα του στο κοινό ("Θεϊκά αντικείμενα", Θέατρο Μπιπ σε σκηνοθεσία Ανδρέα Φλουράκη. Και "επαναστατικά αντικείμενα", Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν σε σκηνοθεσία Ανδρέα Φλουράκη). Έχουν παρασταθεί τα έργα του :"80", Booze cooperativa theater σε σκηνοθεσία Μιχάλη Δημητρίου, "Νόμοι της έλξης", Θέατρο Επί κολωνώ σε σκηνοθεσία  Ιωάννη Μπακογεώργου, “Lost drive”,  Faust bar theater σε σκηνοθεσία του ιδίου και "Ατυχήματα" Θέατρο Μπιπ σε σκηνοθεσία του ιδίου. Κείμενα του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, έχουν δημοσιευτεί σε sites και λογοτεχνικά περιοδικά όπως ο Μανδραγορας κα. Σαν τραγουδιστής έχει εμφανιστεί στο θέατρο του Κολλεγίου Αθηνών, σε μουσικές σκηνές της Αθήνας καθώς και σε ανοιχτά θέατρα της υπόλοιπης Ελλάδας.

Με αφορμή το ανέβασμα του νέου του έργου, ο συγγραφέας Γιώργος Κατσιφής μιλά στο Culture Press για τα ατυχήματα, που μπορεί να «αλλάξουν» τη ζωή ενός ανθρώπου.

-Ποιο ήταν το έναυσμα για να γράψετε τα «Ατυχήματα»;

Γ.Κ.: Ένας καινούριος θεατρικός κόσμος -σε παράλληλο σύμπαν-, πέντε νέοι χαρακτήρες, μια κινηματογραφική ατμόσφαιρα κι η ανάγκη να επικοινωνήσω κάποια πράγματα. 

-Ένα ατύχημα μπορεί να αλλάξει ριζικά τη ζωή ενός ανθρώπου; Και στην προκειμένη, αλλάζει τη ζωή των ηρώων του έργου;

Γ.Κ.: Όπως λέει και μια φράση στο έργο ακόμα και ο θάνατος δεν μπορεί να αλλάξει κάποιους ανθρώπους. Οι ήρωες του έργου αλλάζουν. Αλλά δεν οφείλεται μόνο στα ατυχήματα, οφείλεται κυρίως στη σχέση που χτίζουν μεταξύ τους.

-Πέντε άνθρωποι πεθαίνουν μετά από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Οι ψυχές τους παγιδεύονται σε ένα καφέ. Ένα καφέ μπορεί να είναι ο παράδεισος, που μπορούν να ζήσουν αιώνια;

Γ.Κ.: Προσωπικά με τρομάζει η σκέψη της αιωνιότητας. Προσπαθώ να ζω κάθε μέρα, είμαι πολύ μικρός και ονειρεύομαι να φτάσω σε μια ηλικία που να πω ότι έχω χορτάσει  τα πάντα. Στους ήρωες δεν δόθηκε η ευκαιρία να μεγαλώσουν και να δουν κάποια πράγματα αλλιώς. Πάνω στον τρόμο της αιωνιότητας κάνουν τη μεγαλύτερη τους τρελά.

-Είστε μόλις είκοσι δύο ετών και τα "Ατυχήματα" είναι το δεύτερο έργο σας που σκηνοθετείτε. Πόσο δύσκολο είναι για ένα νέο να παίρνει αυτό το ρίσκο σε μία εποχή, που ανεβαίνουν γύρω στις 2000 παραστάσεις;

Γ.Κ.: Το δεύτερο έργο μου που σκηνοθετώ και το τέταρτο που ανεβαίνει συνολικά.Η ερώτηση δεν είναι πως παίρνω το ρίσκο εγώ, αλλά όλοι αυτοί οι άνθρωποι που διαθέτουν τους χώρους, τα χρήματα και τη δουλειά τους. Σε μια τεχνική πρόβα που ήταν όλοι οι συντελεστές της παράστασης είχα τρελό άγχος, πολλές φορές έτρεμα, κάπνιζα πολύ και περπατούσα πάνω κάτω. Τότε κάποιος συντελεστής γύρισε και μου είπε: «Μην αγχώνεσαι.  Έχεις μια ολόκληρη ομάδα να σε στηρίζει». Γύρισα τους κοίταξα και σκέφτηκα πόσο όμορφο είναι αυτό. Είμαι πολύ τυχερός ή κάτι κάνω καλά. Ή λίγο κι απ' τα δύο. Νομίζω ότι η ηλικία είναι συν μου. Προτείνω κάτι καινούριο, κάτι που αξίζει μια θέση στη θεατρική Αθήνα. 

-Ποιο είναι το μεγαλύτερό σας όνειρο;

Γ.Κ.: Αυτό που θέλω περισσότερο από όλα  είναι να γίνομαι συνεχώς καλύτερος στη δουλειά μου. Και προσπαθώ σκληρά γι' αυτό.

-Και ο μεγαλύτερός σας φόβος;

Γ.Κ.: Να σταματήσω να εξελίσσομαι ή να σταματήσω να δημιουργώ. Θα νιώσω ότι έχω χάσει τον εαυτό μου.

-Ποιο είναι  το μήνυμα που θέλετε να περάσετε ως συγγραφέας και σκηνοθέτης του έργου;

Γ.Κ.: Όσο κι αν αναλωνόμαστε στο εφήμερο, κάτι βαθύτερο μπορεί να μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους. 

Φωτογραφία Γιώργου Κατσιφή: Άρτεμις Σκευά