Ο ευθυτενής Καισαριανιώτης Γιώργος Δρακόπουλος ,που κουτσαίνει λίγο από το δεξί του πόδι και όταν περπατά μου φέρνει στο μυαλό σημαία που ανεμίζει ελαφρά, είναι σήμερα ενενήντα χρονών. Το 1943, ήταν σταθμευμένο στην αρχή της Υμηττού , ένα γερμανικό όχημα. Ο δεκατετράχρονος Γιώργος με ένα σουγιαδάκι πήγε σκυφτός και τρύπησε το ένα λάστιχο. Ο Γερμανός από απέναντι τον Άγιο Νικόλαο, τον αντιλήφθηκε, τον πυροβόλησε στο πόδι και μετά έτρεξε τον πρόλαβε και τον κτύπησε στο κεφάλι, με την λαβή του όπλου. Πάλι καλά που δεν το σκότωσε. Εκτός από το τραύμα στο πόδι , που του άφησε μια μικρή αναπηρία , το κτύπημα στο κεφάλι και ο τρόμος, του άφησαν τραύμα στην γλώσσα. Ιδιαίτερα δεν μπορούσε να προφέρει το γράμμα ρο. Ακόμα και σήμερα τις συλλαβές τις λέει κάπως αργά, τις προσπαθεί και τις προσθέτει. «Τότε η λέξη “καλημέρα” μου έπαιρνε πέντε λεπτά», μου λέει.

Ο Γιώργος συνελήφθη στο τέλος του 1947 για αναγραφή συνθημάτων στους τοίχους και στάλθηκε εξορία στα Γιούρα στον όρμο των ανηλίκων. Μετά τον μετέφεραν στη Μακρόνησο και εκεί, εκτός από τα άλλα προβλήματα, είχε και το πρόβλημα της γλωσσικής δυσχέρειας. Ντρεπόταν μου λέει πολύ. Για όποιον δεν ντρέπεται η ζωή είναι εύκολη.

Στο πρώτο πρωινό ονομαστικό προσκλητήριο παρόντων, που τους έκαναν στη Μακρόνησο, τον έπιασε άγχος αν θα μπορέσει να πει το «παρών». Τα ανυπέρβλητο πρόβλημα με το ρο. «Μόλις ήρθε η σειρά μου νόμισα πως βρήκα τη λύση», μου λέει , «είπα  “εδώ’’ και απέφυγα το ρο. Χαλασμός έγινε».
«Εδώ, τι’ ναι αυτό το εδώ ρε; Βγες έξω απ ‘ τη γραμμή!», μου φωνάζουν
και άρχισε ένα άγριο ξύλο γιατί το θεώρησαν το εδώ, συνθηματικό και ύποπτο».

Στο επόμενο προσκλητήριο ο Γιώργος παγωμένος, φώναξε ένα δειλό ‘’παγών’’ και γλύτωσε. Μετά σιγά σιγά και χωρίς τα χαλικάκια του Δημοσθένη, αλλά με την βοήθεια συγκρατουμένων του, κατάφερε να προφέρει ένα κανονικό παρών. Πέρασε και από άλλες φυλακές , Αίγινας, Τρικάλων και μετά όταν ήρθε η στρατολογική  κλάση του ξανά πάλι στην Μακρόνησο από όπου και απελύθη το 1954.

Σήμερα η αξιοπρέπεια και η ανθρωπιά του Γιώργου, δίνει ένα ευγενικό και ηθελημένο παρόν, στην πλατεία Καισαριανής και εμείς οι φίλοι του είμαστε εδώ, να τον σεβόμαστε και να τον αγαπάμε.

Μίμης Β. Χριστοφιλάκης,  25/2/2019
Υ.Γ . Στα Γιούρα θυμάται ο Γιώργος ένας άγριος Λοχίας στην πρωινή προσευχή τους φώναζε ''γιατί δε κάνετε το σταυρό σας, γαμώ το σταυρό σας''. Ο θεοσεβούμενος.