Ένα από τα πρόσωπα που απασχόλησαν την κοινή γνώμη τους τελευταίους μήνες και στήριξαν εμπράκτως την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μάλιστα ίσως να είναι και ο πιο μάχιμος Πρύτανης στην ιστορία του ΕΚΠΑ, ο οποίος αδίκως κλήθηκε στον Εισαγγελέα και κατηγορήθηκε για παραβίαση καθήκοντος, με τη Σύνοδο των Πρυτάνεων να απαιτεί την ανάκληση της δίωξής του. Ο Πρύτανης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, κύριος Θεοδόσης Πελεγρίνης, έχοντας περάσει περίπου τέσσερις μήνες από τότε που ξεκίνησε ο αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ, όντας πάντα ακέραιος και ειλικρινής, απαντά στα ερωτήματά μας, σχολιάζοντας όσα έγιναν τους μήνες που πέρασαν και μας μιλά για τη νέα του ταινία «Πανδημία», που ετοιμάζει με το Δημήτρη Πιατά. Άνθρωπος των γραμμάτων αλλά και της τέχνης θεωρεί το θέατρο ύψιστη μορφή τέχνης και δε διστάζει να ανέβει στη σκηνή, παρά την πανεπιστημιακή του ιδιότητα.

-Πώς κρίνετε τον αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων του Πανεπιστημίου σας;

Ήταν ένας αγώνας ο οποίος διεξήχθη για να μπορέσουν να σώσουν οι άνθρωποι τις δουλειές τους, το μέλλον τους… Ένας αγώνας γνήσιος, ένας αγώνας που δεν κηδεμονεύτηκε από κανένα. Ένας αγώνας για τον οποίο οι απεργοί έδωσαν το αίμα τους για να προστατεύσουν τις σάρκες τους. Είναι ένας αγώνας που ανήκει σε αυτούς και μόνον αυτούς. Από την πλευρά μας εμείς, εγώ ως Πρύτανης πάλεψα, πέρα από το ανθρώπινο στοιχείο που έβλεπα ανθρώπους να χάνουν τη δουλειά τους, κυρίως για την επιβίωση του Πανεπιστημίου μας. Διότι θεωρούσα και θεωρώ ακόμη ότι το μέτρο της διαθεσιμότητας με την απομάκρυνση του 43% του διοικητικού προσωπικού οδηγεί σε ανυπέρβλητες αδυναμίες, έτσι ούτως ώστε η λειτουργία του Πανεπιστημίου με το προσωπικό που θα απομείνει να οδηγεί στην αδυναμία λειτουργίας του.

-Πιστεύετε δηλαδή ότι το Πανεπιστήμιο δε μπορεί να λειτουργήσει με το προσωπικό που έχει ορίσει το Υπουργείο;

Με τα δεδομένα αυτά όπου μπαίνει σε διαθεσιμότητα το 43% των υπαλλήλων δε μπορεί να λειτουργήσει. Γίνεται βέβαια μία προσπάθεια να εξευρεθεί τρόπος για να μπορέσουμε να καλύψουμε τα τεράστια κενά που δημιουργούνται.

-Γιατί θεωρείτε ότι το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε τέτοιου μεγέθους περικοπές στον αριθμό των διοικητικών υπαλλήλων;

Δεν ξέρω τι λογική επικράτησε, θα σας πω τι μου διεμήνυσε ο Υπουργός. Ότι είναι υποχρέωση μνημονιακή της χώρας μας και για αυτό όφειλε να εφαρμόσει αυτό το μέτρο. Αλλά θεωρώ ότι ο χειρισμός οποίος γίνηκε, πέρα από το γεγονός ότι το ίδιο το μέτρο της διαθεσιμότητας, δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα. Βέβαια υπάρχει η αντίθετη άποψη ότι θα μπορούσε το υπουργείο να αποφύγει να εφαρμόσει το μέτρο της διαθεσιμότητας στους δασκάλους, στους Καθηγητές, εννοώ στους Καθηγητές Πανεπιστημίου

-Πώς κρίνετε την αντιμετώπιση που είχαν τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης στο πρόσωπό σας;

Θλίβομαι πάρα πολύ διότι είμαι ένας άνθρωπος που δέχεται την κριτική και πιστεύω ότι κάνω λάθη και προσπαθώ να τα θεραπεύσω. Και περίμενα από τους κριτές μου να μου υποδείξουν τα λάθη μου, αλλά δε μου υπέδειξαν τίποτε παρά φλυαρούσαν με ένα τρόπο επιτηδευμένο. Ένα τρόπο συντονισμένο ο οποίος το μόνο που κατάφερε ήταν να εκθέσει τα ίδια τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Και μιλάω συγκεκριμένα. Κατηγορήθηκα για την παράσταση που έγινε στο Παρίσι. Εγώ σας πληροφορώ έφυγα από εδώ Σάββατο πρωί, την Κυριακή έγινε η παράσταση και στη μία η ώρα το μεσημέρι τη Δευτέρα ήμουν στο γραφείο μου. Η μόνη διαφορά που συνέβη στο καθημερινό μου πρόγραμμα είναι ότι αντί να έρθω στις 6.30 πμ, που έρχομαι κάθε πρωί ήρθα στη μία το μεσημέρι. Αλλά ρωτάω, το Σαββατοκύριακο, δεν το έχει στη διάθεσή του κανείς να το διαθέσει και να το εκμεταλλευτεί όπως νομίζει; Τι κακό ήταν αυτό; Και κάτι ακόμη. Η παρουσία μου εκεί είχε εθνικό χαρακτήρα. Προσκλήθηκα από την Ελληνική Κοινότητα των Παρισίων, που γιόρταζε τα 90 χρόνια για να τιμήσω αυτή την εκδήλωση. Και αυτό έκανα

-Οπότε κρίνετε και την προσπάθεια επιχείρησης γελοιοποίησης της ιδιότητάς σας ως ηθοποιός από ορισμένα μέσα άδικη και ότι θα έπρεπε να υπάρχει κάποια φειδώ στο λόγο.

Όχι ορισμένα μέσα. Όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τα μεγάλα, γενικής ενημέρωσης θα έλεγα, γιατί σέβομαι το κοινό. Αυτοί οι ίδιοι τα λένε μαζικής ενημέρωσης λες και είμαστε αδιαμόρφωτη μάζα, γιατί έτσι θέλουν να μας κάνουν. Εγώ θεωρώ ότι υπήρχε μία συντονισμένη επίθεση προς το πρόσωπό μου. Αλλά επαίρομαι να πω ότι δε βρήκαν τίποτε ούτε οικονομικό ούτε διοικητικό να με κατηγορήσουν. Πράγμα που σημαίνει ότι κάνω τη δουλειά μου επαρκώς.

-Ποια η στάση του εκπαιδευτικού προσωπικού και της φοιτητικής κοινότητας του Πανεπιστημίου Αθηνών απέναντί σας;

Υπάρχουν συγκινητικές στιγμές. Βλέπω ανθρώπους, οι οποίοι με πλησιάζουν, μου σφίγγουν το χέρι, φοιτητές και διοικητικοί υπάλληλοι, αλλά το κυριότερο είναι μέσα στην κοινωνία, όπου περπατάω στο δρόμο και έρχονται άνθρωποι οι οποίοι μου συμπαρίστανται και δεν τους γνωρίζω. Ίσως το κέρδος από όλη αυτή την ιστορία είναι η ηθική αναγνώριση για κάτι που έκανα χωρίς να έχω ο ίδιος συμφέρον. Εγώ δεν είχα κανένα συμφέρον να παλέψω και συνεχίζω να παλεύω για το Πανεπιστήμιο, παρά μόνο για την επιβίωση του Πανεπιστημίου και τη διατήρησή του ως δημόσιου φορέα. Τίποτε άλλο δεν έχω. Ούτε έχω καμία ιδιοτελή εμπλοκή στο Πανεπιστήμιο. Και αν βρεθεί ο οποιοσδήποτε ο οποίος να βγει και να πει ότι καταχράστηκα έστω και ένα ευρώ, εγώ αμέσως την επόμενη στιγμή θα παραιτηθώ. Ή ότι έχω διορίσει κάποιον δικό μου ή ότι έχω κάνει ο,τιδήποτε ιδιοτελές. Την επόμενη στιγμή θα παραιτηθώ.

-Έχοντας περάσει περίπου 4 μήνες, πώς κρίνετε την έκβαση του αγώνα για το Πανεπιστήμιο;

Καταρχάς η απεργία που γίνηκε από τους διοικητικούς υπαλλήλους πρέπει να χρεωθεί σε αυτούς και να αναγνωριστεί σε αυτούς, ήταν μία απεργία που ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη. Κανένας δεν περίμενε ότι θα διαρκέσει 3,5 μήνες. Και θεωρώ ότι η απεργία αυτή ότι έφερε αποτελέσματα, με την έννοια ότι εκεί που θα απομακρύνονταν 571 άνθρωποι στο άψε σβήσε, γίνεται μία προσπάθεια να σωθούν όλες οι θέσεις εργασίας. Αυτό δε θα το είχαν πετύχει αν δεν είχε γίνει η απεργία. Συνεπώς θεωρώ την απεργία καρποφόρα.

 - Πρόσφατα ακούστηκε ότι θα συμμετέχετε σε μία ταινία με τον Πιατά. Ισχύει κάτι τέτοιο;

Είναι κακό αυτό;

-Όχι φυσικά.

Κοιτάξτε εγώ από νέος, έχω ασχοληθεί με το θέατρο. Τόλμησα όντας καθηγητής Πανεπιστημίου να βγω στη σκηνή. Το πιο εύκολο ήταν να γράφω έργα και να τα δίνω στους άλλους ή να σκηνοθετώ. Εγώ βγήκα πάνω στη σκηνή, διότι δεν έχω να φοβηθώ τίποτε, διότι θεωρώ ότι η τέχνη του θεάτρου είναι από τις κορυφαίες μορφές τέχνης και την υπηρετώ όσο μπορώ καλύτερα. Έχω παρουσιάσει διάφορα θεατρικά έργα στη σκηνή. Πριν από περίπου ένα χρόνο ήρθε ο καιρός να ξεκινήσει αυτή η ταινία, που είναι πραγματικά μία πάρα πολύ καλή ταινία. Επειδή μία ταινία για να γυριστεί θέλει πολλά χρήματα, σταμάτησε για ένα διάστημα και τώρα συνεχίζεται τα γύρισμά της και ευελπιστούμε ότι τον προσεχή μήνα θα ολοκληρωθούν τα γυρίσματα για να γίνει η περαιτέρω επεξεργασία. Η ταινία είναι πάρα πολύ επίκαιρη. Ο πρωταγωνιστής, τον οποίο υποδύομαι εγώ, είναι ένας άνθρωπος οποίος έχει κατορθώσει με έναν επιλήψιμο τρόπο να ανεγερθεί στην κορυφή και να γίνει μία τηλεοπτική περσόνα. Η οικογένειά του είναι διαλυμένη. Έχει χωρίσει από τη σύζυγό του, την κόρη του και έχει κατορθώσει να φτάσει εκεί ψηλά χρησιμοποιώντας ύπουλα μέσα. Έρχεται όμως η στιγμή που αυτό αποκαλύπτεται και γίνεται σε μία συγκλονιστική σκηνή που έχω με τον κύριο Πιατά. Είναι μία ταινία η οποία διαδραματίζεται σε ένα περιβάλλον κατεστραμμένο, για αυτό και η ταινία λέγεται «Πανδημία», κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά και προσπαθούμε μέσα σε αυτές τις σκηνές με τα ρημάδια και τις καταστροφές να δείξουμε σε τι κατάσταση βρίσκεται η κοινωνία μας και την ανάγκη να προσπαθήσουμε να μαζέψουμε ό,τι μπορούμε να μαζέψουμε για να οικοδομήσουμε μία κοινωνία καλύτερη από αυτή που ζούμε σήμερα. Υπολογίζω ότι μέχρι την άνοιξη, η ταινία θα έχει ολοκληρωθεί. Ο στόχος είναι αυτός.

***Δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 2014