«Ουσιαστικά βρίσκομαι ξαπλωμένος σε ένα είδος εντατικής. Καλωδιωμένος και συνδεδεμένος ηλεκτρονικά, έχω γλιστρήσει από μια κωματώδη κατάσταση σε μια ηχητική προσομοίωση της ζωής μου. Πολύ μικρός, λίγο μετά τη γέννηση μου, χωρίς ακόμα καλά καλά να μπορώ να ελέγξω το σώμα μου, θυμάμαι τον εαυτό μου να χαζεύει τα χρωματιστά σχήματα που έφερναν κοντά μου. Τότε από μακριά, άκουσα ένα σκύλο που γάβγισε.  Από τότε υπήρξαν δύο κόσμοι», αναφέρει στο αντιβιογραφικό του ο Γιώργος Ρους, κατά κόσμο Rous.

Από το 2009 μέχρι σήμερα ο Rous, έχει καταφέρει να ταξιδέψει με τα τραγούδια του το κοινό.  Από τον πρώτο του δίσκο Rous I μέχρι και σήμερα, έχει σημειώσει με επιτυχία πολλά μουσικά και ραδιοφωνικά χιλιόμετρα, που κάνουν τη διαφορά. Δεν πρόκειται για κανόνα, αλλά για τις εξαιρέσεις με τις οποίες ο κόσμος προχωρά, όπως έλεγε και ο Μάνος Χατζιδάκις. Πριν από λίγο καιρό, κυκλοφόρησε και ο νέος δίσκος του Rous , με τίτλο Rous ΙΙ, από τον οποίο έχουν ξεχωρίσει ήδη κάποια τραγούδια, όπως το «Λουλούδι του δρόμου».

Τον τελευταίο καιρό, ο Rous  συνεχίζει να έρχεται από το φεγγάρι, αλλά αυτή τη φορά, με συνταξιδιώτες του τη μπάντα του «Η Σεληνάκατος του Τσάρλι», παρουσιάζοντας τη μουσική του σε όλη την Ελλάδα, έχοντας δημιουργήσει μία παράσταση με πολλές πτυχές, με τραγούδια από τις προσωπικές δισκογραφικές του δουλειές και φυσικά τις συνεργασίες που έχει κάνει με σημαντικά ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής, όπως ο Γιάννης Κότσιρας, η Χάρις Αλεξίου κ.ά.

Αφορμή της συζήτησής μας στάθηκε η επόμενη μουσική του «προσγείωση» στο Κηποθέατρο Παπάγου το Σάββατο στις 22 Σεπτεμβρίου 2018. Σε ένα μικρό διάλειμμα από την περιοδεία του, συζητήσαμε μαζί του για την αρχή της πορείας του, τις DIY παραγωγές, τη μουσική βιομηχανία, αλλά και τη διαχρονικότητα των τραγουδιών.

-Από το 2009 το τραγούδι «Εξαιρέσεις» και τον πρώτο σας προσωπικό δίσκο με τίτλο «Rous» μέχρι και σήμερα που κρατάμε στα χέρια μας τον δεύτερο δίσκο σας «Rous II», παραμένετε πιστός στο μουσικό σας ύφος. Πόσο σημαντικό είναι για ένα καλλιτέχνη να συνειδητοποιεί εξαρχής το δρόμο που θέλει να ακολουθήσει;

Rous: Πολύ σημαντικό. Αρκεί να μπορεί να το αντέξει. Οικονομικά και ψυχολογικά.

-Σε  μία ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο για τη μουσική βιομηχανία –όπως και κάθε είδους βιομηχανία- οι DIY παραγωγές, αποτελούν μία λύση επιβίωσης;

Rous: Το DIY είναι τρόπος ζωής.

-Οι δίσκοι σας κυκλοφορούν από μία ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία, την Archangel Music. Πώς θα χαρακτηρίζατε αυτή τη συνεργασία σας;

Rous: Πολύ καλή.

-Μεσολάβησαν περίπου επτά χρόνια από την κυκλοφορία των δύο σας δίσκων. Τι διδαχθήκατε σε αυτό το διάστημα;

Rous: Πολλά πράγματα για τα οποία είχα πλήρη άγνοια. Ακόμα μαθαίνω.

-Η επιτυχία μπορεί να διαβρώσει έναν καλλιτέχνη αναφορικά με τις μουσικές επιλογές του;

Rous: Αν κάποιος αισθάνεται καλά μέσα στις επιλογές του, όποιες κι αν είναι αυτές, δεν διαβρώνεται. Είναι ok.

-Πώς θα σχολιάζατε την ελληνική εναλλακτική μουσική σκηνή, όπως έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια;

Rous: Πιστεύω επί της ουσίας ότι δεν υπάρχει ελληνική εναλλακτική μουσική σκηνή. Αλλά έστω ότι υπάρχει, γιατί δεν την ακούμε; Κουράζεται ο κόσμος, μεγαλώνει, τα παρατάει.

-Ο Νίτσε είχε πει κάποτε ότι γι’ αυτή την καινούρια μουσική χρειάζονται και καινούρια αυτιά. Πιστεύετε ότι το κοινό είναι εξοικειωμένο ούτως ώστε να ξεχωρίζει τη διαχρονικότητα ενός τραγουδιού;

Rous: Το κοινό μαζί με τον χρόνο αποφασίζουν για τη διαχρονικότητα ενός τραγουδιού.

-Γράφετε στο αντιβιογραφικό σας «Ουσιαστικά βρίσκομαι ξαπλωμένος σε ένα είδος εντατικής. Καλωδιωμένος και συνδεδεμένος ηλεκτρονικά, έχω γλιστρήσει από μια κωματώδη κατάσταση σε μια ηχητική προσομοίωση της ζωής μου». Ποιο ήταν το έναυσμα που σας οδήγησε σε αυτή την προσομοίωση που επικαλείστε;

Rous: Ο κόσμος των ήχων, τον οποίο είχα την τύχη να αντιληφθώ με διαφορετικό τρόπο από πολύ μικρή ηλικία.

-Αυτή η προσομοίωση πότε ολοκληρώνεται για έναν καλλιτέχνη και ποιο είναι το επόμενο βήμα;

Rous: Καθένας έχει τον χρόνο του, την πορεία προς τη δική του ολοκλήρωση. Διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο.

-Ποιες στιγμές ήταν εκείνες που καθόρισαν το μουσικό σας «είναι» με το πέρασμα του χρόνου;

Rous: Το ραδιόφωνο, ο αμερικάνος, ο Μπομπ Ντίλαν, ο ήχος μιας ακουστικής κιθάρας και τα παλιά κασετόφωνα.

-Οι δρόμοι της πόλης μπορούν να αποτελέσουν μία πολύ καλή πηγή έμπνευσης για να σκιαγραφήσει ένας καλλιτέχνης την κατάσταση που επικρατεί στις σύγχρονες κοινωνίες;

Rous: Προσωπικά η πόλη μού δίνει ερεθίσματα. Έχω μιλήσει με άλλους και μου είπαν ότι δεν τους κάνει τίποτα.

-Κλείνοντας τη συζήτησή μας, κατά τη γνώμη σας η μουσική είναι ένα λουλούδι του δρόμου;

Rous: Ο καθένας έχει την οπτική του, είναι πολύ φυσικό αυτό. Αν σας αρέσει έτσι, τότε για εσάς έτσι θα είναι.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε το Σεπτέμβριο του 2018.