Από το τμήμα της τζαζ μουσικής του Ιόνιου Πανεπιστημίου, τους The Next Step Quintet, μία πενταετή θητεία στο Baby Trio του Γιώργου Κοντραφούρη έως και τις συνεργασίες του με καλλιτέχνες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, ο Βασίλης Ποδαράς αποτελεί έναν από τους πιο αξιόλογους και ανερχόμενους ντράμερ της νέας γενιάς καλλιτεχνών. Στις 16 Απριλίου σε μία μοναδική βραδιά στο Κελάρι του Athenaeum, θα παρουσιάσει το νέο του project με τίτλο “Billy Pod Trio”, ενώ λίγες ημέρες αργότερα θα ακολουθήσει και η ηχογράφηση του πρώτου του προσωπικού δίσκου με τίτλο «Drums to heal the society», ενός  κολάζ συνθέσεων και δημιουργικού αυτοσχεδιασμού. Έχοντας ως αφορμή αυτή την παρουσίαση, συναντηθήκαμε μαζί του και μιλήσαμε για όλα αυτά ποτ συντελούν αυτή τη νέα μουσική πρόταση που θα μας συστήσει μέσω του Billy Pod Trio.

-Billy Pod Trio, το νέο σας σχήμα. Μιλήστε μας για αυτό.

Β.Π.: Το Billy Pod Trio προέκυψε κυρίως από τη συνεργασία μου με το Μιχάλη Τσιφτσή, που παίζει κιθάρα και με τον Κίμωνα Καρούτζο, που παίζει κοντραμπάσο, ο οποίος μένει στην Ολλανδία, όπου σπουδάζει και έρχεται αρκετά συχνά στην Ελλάδα. Τα παιδιά τα ξέρω αρκετά χρόνια. Ο Μιχάλης ήταν στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο μαζί μου, τον Κίμωνα τον ξέρω από την Αθήνα. Παίζαμε σε διάφορα γκρουπ και σε διάφορα projects ανά διαστήματα. Μου άρεσε πολύ το πώς παίζουμε μεταξύ μας και ουσιαστικά αυτό ταυτίστηκε με την απόφασή μου να γράψω και να παίξω τη δική μου μουσική, οπότε επέλεξα αυτά τα δύο άτομα συν κάποιους καλεσμένους, που σκέφτηκα ότι μπορούν να εμπλουτίσουν το project και να το πάνε προς νέες κατευθύνσεις.

-Ποια είναι η αισθητική αυτού του νέου σχήματος;

Β.Π.: Η αισθητική βασίζεται κυρίως στις μέχρι τώρα εμπειρίες που έχω μουσικά και βιωματικά. Σίγουρα έχει σχέση με το ροκ που μεγάλωσα και λόγω του πατέρα μου και λόγω των συγκροτημάτων που έπαιζα, μετά έχει επιρροές και από την κλασική μουσική, την ποπ μουσική και από την τζαζ μουσική που σπούδασα και είναι η μουσική η οποία ασχολούμαι κατά κύριο λόγο. Θα έλεγα, λοιπόν, ότι πρόκειται για ένα συνδυασμό πραγμάτων. Επίσης, έχει στοιχεία από «ελεύθερη» μουσική, αυτοσχεδιαζόμενη ας πούμε. Οπότε, δεν κλείνεται στιλιστικά και αισθητικά, είναι ένα κράμα πραγμάτων και στυλ.

-Βασικές προτεραιότητές σας είναι η γόνιμη πρόκληση και η διαρκής αναζήτηση. Τι σας εμπνέει περισσότερο για να γράψετε μία μουσική σύνθεση;

Β.Π.: Προσπαθώ συνεχώς να εξελίσσομαι και να βάζω νέες προκλήσεις στον εαυτό μου για να βρίσκομαι σε μία συνεχή κίνηση. Δε μου αρέσει καθόλου η στασιμότητα. Πάντα όταν νιώθω στάσιμος, θέλω να κάνω κάτι που να με βγάζει από εκεί που νιώθω ασφάλεια. Σαν άνθρωπος, λειτουργώ καλύτερα σε συνθήκες πίεσης και ανασφάλειας παρά σιγουριάς. Πήρα την πρωτοβουλία να φτιάξω αυτό το σχήμα και να δοκιμάσω πράγματα, που σκέφτομαι εδώ και καιρό. Ο τρόπος που λειτουργεί αυτό το σχήμα βασίζεται κυρίως στην εμπιστοσύνη των ατόμων που απαρτίζουν αυτό το γκρουπ και μέσα από την εμπιστοσύνη προκύπτει κάτι το οποίο πιστεύω ότι έχει ενδιαφέρον για τον ακροατή. Κάτι γνήσιο.

-Ποια είναι λοιπόν αυτά τα στοιχεία που έχετε συλλέξει και θα παρουσιαστούν σε αυτό το project;

Β.Π.: Κατά κύριο λόγο είναι κάποιες δικές μου συνθέσεις. Είναι μία διασκευή ενός κομματιού του James Blake, που μου αρέσει πάρα πολύ και θέλησα να το διασκευάσω. Στο δίσκο θα το ερμηνεύσει η Κατερίνα Ντούσκα, μία εκλεκτή τραγουδίστρια και αγαπημένη. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτό που κάνει. Παράλληλα, στο δίσκο θα υπάρχουν και άλλα πιο πειραματικά μέρη, ας πούμε, που θα έχουν στοιχεία από ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, ηλεκτρονική μουσική με το Γιάννη Αναστασάκη, αλλά και ένα ντουέτο με το Στέφανο Χυτήρη, ένα ντράμμερ, που θαυμάζω εξίσου. Θα υπάρχει επίσης και μία ομιλία. Έχω διαλέξει κάποια αποσπάσματα από πολιτικές ομιλίες του αιώνα που πέρασε μέχρι και σήμερα κατά κάποιο τρόπο. Έχω κάνει ένα ωραίο κολάζ και πάνω σε αυτό θα παίξω ντραμς μαζί με το Στέφανο, για να υπάρξει μία αλληλεπίδραση ανάμεσα στην ενέργεια όλης αυτής της επιλογής των ομιλιών. Αυτό, το θεώρησα ως κάτι ενδιαφέρον και θα γίνει και αυτό. Δεν ξέρω ακόμα αν θα το παρουσιάσω ζωντανά. Μπορεί αργότερα, αλλά στο δίσκο θα υπάρχει. Το θεωρώ σημαντικό.

-Ποιες οι ιδιαιτερότητες του αυτοσχεδιασμού σε μια μουσική σύνθεση;

Β.Π.: Ο αυτοσχεδιασμός είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της τζαζ μουσικής, αλλά με βοηθά αρκετά στη σύνθεση. Δηλαδή, παίρνω μία ιδέα και προσπαθώ να αυτοσχεδιάσω και να παίξω με αυτή την ιδέα, έτσι ώστε να μορφοποιηθεί και να μετασχηματιστεί σε μία σύνθεση η οποία θα αποκτήσει την τελική της μορφή και δομή. Δεν είμαι από τους μουσικούς που σκέφτονται μία σύνθεση από την αρχή μέχρι το τέλος και την παρουσιάζουν, οπότε αυτοσχεδιάζω, πειραματίζομαι και καταλήγω μετά από πολύ έντονο διάλογο με τον εαυτό μου στο τι είναι καλό και τι όχι.

-Τι σηματοδοτεί η επερχόμενη κυκλοφορία του πρώτου προσωπικού σας δίσκου με τίτλο «Drums to heal the society»;

Β.Π.: Αυτό έχει σχέση με την ομιλία που διάλεξα. Γι’ αυτό και τον ονόμασα «Drums to heal the society». Διότι, ουσιαστικά επέλεξα αυτές τις ομιλίες που έχουν σχέση με την πολιτική κατάσταση, που συνεπάγεται και την κοινωνική κατάσταση,  τους προβληματισμούς και τα αδιέξοδα που υπάρχουν στις μέρες μας και διάλεξα ως μέσο αυτό που θεωρώ εγώ ως δικό μου μέσο, τα τύμπανα. Οπότε επέλεξα να δω πώς μπορεί να γίνει η αντανάκλαση και ο προβληματισμός, αλλά ενδεχομένως και η λύση, όλων αυτών των αδιεξόδων και των προβληματισμών μέσα από τη μουσική και τα τύμπανα.

-Τα τύμπανα κατά ποιο τρόπο μπορούν να γιατρέψουν την κοινωνία;

Β.Π.: Τα τύμπανα, από αρχαιοτάτων χρόνων και σε πολλές κουλτούρες είχαν αυτή την ικανότητα, σε πολλές φυλές της Αφρικής, αλλά γενικότερα έχουν ένα θρησκευτικό και ένα χαρακτήρα ιεροτελεστίας, οπότε οδηγούν και συνδέονται με τα βαθιά ένστικτα της ανθρώπινης ύπαρξης. Παράλληλα, θεωρώ ότι με μία ιδανική έννοια αναφέρομαι σε αυτό που έχει ο καθένας ως προσωπικό του μέσο. Για εμένα είναι τα τύμπανα, για κάποιον άλλο μπορεί να είναι κάτι άλλο. Εκεί κρύβεται για τον καθένα ο τρόπος για να βρει την απάντηση στα αδιέξοδα, στα ερωτήματα και στους προβληματισμούς του. Είναι κυρίως προσωπική υπόθεση.

-Έχετε στο ενεργητικό σας ήδη δύο δίσκους με τους The Next Step Quintet, μία πενταετή θητεία με το Baby Trio, αλλά  και πολλές συνεργασίες με διεθνούς φήμης καλλιτέχνες και Έλληνες καλλιτέχνες. Ποιες συνεργασίες ξεχωρίζετε, ποιες σας έχουν καθορίσει και τι έχετε αποκομίσει ως μουσικός από αυτές;

Β.Π.: Μία από τις πιο σημαντικές μου συνεργασίες θεωρώ ότι είναι με το Γιώργο Κοντραφούρη και το Baby Trio. Αυτή ήταν η εμπειρία που με καθόρισε μουσικά. Ο Γιώργος είναι κάτι σαν μέντοράς μου. Διαμόρφωσε όλη την επαγγελματική, μουσική και καλλιτεχνική δεοντολογία μου και από την άλλη το Next Step, νιώθω ότι είναι η μουσική μου οικογένεια κατά κάποιο τρόπο. Νιώθω ότι με τα παιδιά μοιραζόμαστε το ίδιο όραμα, τους προβληματισμούς και υπάρχει μία βαθειά κατανόηση μεταξύ μας.

-Και μάλιστα αυτό συμβαίνει από τα φοιτητικά σας χρόνια.

Β.Π.: Ναι, οπότε αυτές είναι οι δύο πιο βασικές συνεργασίες μου, αλλά σε αυτές προστίθενται και οι συνεργασίες με τους υπόλοιπους μουσικούς, γιατί έχει πολύ ενδιαφέρον το τι βλέπεις από τον καθένα, όπως την αντίληψή του για τη μουσική, την κοσμοθεωρία του. Για παράδειγμα, η συνεργασία με τον Tivon Pennicott, είναι μία από τις πιο σημαντικές συνεργασίες και πιο αξιόλογες. Είναι ένας από τους πιο ανερχόμενους μουσικούς στη Νέα Υόρκη και ταυτόχρονα είναι και από τους πιο ταπεινούς και ειλικρινείς ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Είναι φοβερός άνθρωπος. Οπότε, αυτό έχει ενδιαφέρον. Είναι πάντα μία πρόκληση και ανοίγει μία καινούρια πόρτα για εξερεύνηση. Είναι πολύ ωραίο.

-Η κατανόηση που αναφέρατε προηγουμένως είναι και το κλειδί της επιτυχίας για ένα σχήμα για να μπορέσει να αντέξει μέσα στο χρόνο και να ακολουθήσει την ανάλογη επιτυχία όπως αυτή που έχουν ακολουθήσει μέχρι στιγμής και οι The Next Step Quintet;

Β.Π.: Νομίζω ότι η κατανόηση είναι πάρα πολύ σημαντική, αλλά και η επικοινωνία επίσης. Ακόμα κι αν είσαι διαφορετικός με κάποιον πρέπει να εστιάζεις στα κοινά σημεία, που έχεις και να προσπαθείς μέσα από τα κοινά σημεία να βλέπεις κάτι μεγαλύτερο, το οποίο οδηγεί κι εσένα προσωπικά αλλά και τη μουσική σε κάτι μεγαλύτερο και πιο θετικό, που να μπορείς να το μοιραστείς. Αυτό είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό συστατικό.

-Ξεκινήσατε να παίζετε ντραμς σε ηλικία έντεκα χρονών. Έπειτα ακολούθησαν η φόιτησή σας στο Μουσικό Γυμνάσιο και Λύκειο στο Ίλιον, οι σπουδές σας στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο με κατεύθυνση την Τζαζ και το πτυχίο στην jazz performance και ένα μεταπτυχιακό στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο.

Β.Π.: Ναι. Το μεταπτυχιακό μου σχετίζεται με την επανάσταση που έφεραν τα ντραμς στο τζαζ πιάνο τρίο και συνέβαλαν αποφασιστικά στην εξέλιξη της τζαζ μουσικής συγκεκριμένα, αλλά και κατ’ επέκταση  στην μουσική γενικότερα (RnB,Rock,Pop) κλπ.. Οι βασικότεροι λόγοι που οδήγησαν στην εξέλιξη αυτή είναι από τη μία το καλλιτεχνικό και εκτελεστικό όραμα πρωτοποριακών εκτελεστών όπως (Max Roach,Philly Joe Jone, Roy Haynes,Tony Williams,Elvin Jones) αλλά και η κατασκευαστική αναβάθμιση του οργάνου γεγονός που έδωσε μεγαλύτερες εκτελεστικές ευκολίες στους ντράμερ. Αυτό έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον, αλλά νομίζω ότι η εκπαιδευτική διαδικασία  σε όλα τα χρόνια χωρίζεται σε δύο σκέλη: στα άτομα τα οποία θα έχεις σαν καθηγητές, δηλαδή στην καθοδήγηση που έχεις και από εκεί και πέρα στη διαχείριση της πληροφορίας, στην αξιοποίηση. Οπότε θεωρώ ότι η εκπαίδευση είναι κι ένα προσωπικό κομμάτι. Σίγουρα, είναι πολύ σημαντικό να βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον με καλούς καθηγητές, που θα σε εμπνέουν. Ειδικά σε μία χώρα σαν την Ελλάδα που οι συνθήκες δεν ήταν ποτέ ιδανικές ούτε στη δευτεροβάθμια ούτε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, είναι πολύ σημαντικό να φτιάχνεις τις συνθήκες από μόνος σου και το ίδιο να έχουν στο μυαλό τους και οι καθηγητές. Αυτό το βίωσα και στο Μουσικό Σχολείο στο Ίλιον και στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο στην Κέρκυρα. Γνώρισα ανθρώπους οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις με αυτοθυσία και προσφέροντας πολλά περισσότερα πράγματα από ό,τι θα ήταν δεδομένο να προσφέρουν ενέπνευσαν και προώθησαν την εκπαίδευση.

-Ένα παιδί που θέλει να ακολουθήσει τη μουσική οδό και μέσω των σπουδών του, με ποια προβλήματα έρχεται αντιμέτωπο με βάση την εμπειρία σας;

Β.Π.: Αυτό δεν έχει σχέση μόνο με τη μουσική, αλλά με οποιοδήποτε κλάδο επιλέξει ο καθένας. Ο πρώτος προβληματισμός είναι για όλους η επαγγελματική αποκατάσταση. Σίγουρα, ο κλάδος της εκπαίδευσης είναι από τους πιο παραμελημένους κλάδους στην Ελλάδα, όπως και ο κλάδος της υγείας. Θεωρώ ότι το εκπαιδευτικό σύστημα χρήζει περαιτέρω ανανέωσης και αναθεώρησης γενικότερα σε πολλά επίπεδα, αλλά πάνω από όλα είναι σημαντικότερο ο καθένας να επιλέξει αυτό που θέλει να κάνει. Να το αγαπάει παρ’ όλες τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει  και ειδικά αν αποφασίσεις να γίνεις μουσικός, είναι κάτι το οποίο θα το κάνεις για όλη σου τη ζωή. Οι δυσκολίες θα είναι πάρα πολλές. Πρακτικές, δυσκολίες υποδομής , θα υπάρξουν πολλά πράγματα, αλλά είναι σημαντικό κάποιος να το αγαπάει και να το θέλει.

-Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με τη τζαζ;

Β.Π.:  Με τη τζαζ μουσική ήρθα σε επαφή, όταν σπούδαζα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο στην Κέρκυρα. Είχα κάποια λίγα ακούσματα από τον πατέρα μου, όταν ήμουν μικρός. Παίζοντας όμως ντραμς,  έψαχνα για ένα χώρο που θα μπορούσα να συνεχίσω να παίζω ντραμς, οπότε διάλεξα το Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Εκεί ήρθα σε επαφή με τη τζαζ πολύ περισσότερο λόγω του Δήμου Δημητριάδη, του Γιώργου Κοντραφούρη και γενικότερα με το Τμήμα των Μουσικών Σπουδών. Για να πω την αλήθεια, την αγάπησα αυτή τη μουσική. Εκεί υπάρχει μία πολύ ωραία κοινότητα. Γνώρισα τα παιδιά από τους  Next Step. Ένιωσα ότι  βρήκα το κομμάτι του εαυτού μου που ταυτίζεται με αυτή τη μουσική.

-Ποιες ιδιαιτερότητες παρουσιάζει αυτό το είδος μουσικής;

Β.Π.: Αυτή η μουσική είναι παραδοσιακή. Είναι μουσική μιας άλλης χώρας, αν μιλήσουμε για την κατεξοχήν παραδοσιακή τζαζ μουσική, όπως αντίστοιχα κι εμείς έχουμε την παραδοσιακή μας μουσική. Σίγουρα η παραδοσιακή μουσική αντανακλά τα βιώματα, τις κοινωνικές συνθήκες και τις εμπειρίες κάθε τόπου, οπότε είναι μια μουσική άρτια συνδεδεμένη με την κουλτούρα της Αμερικής αλλά όχι μόνο με της Αμερικής. Είναι μία μουσική που προέκυψε στη Νέα Ορλεάνη ως ένα κράμα διαφορετικών παραδόσεων και διαφορετικών λαών. Γι’ αυτό είναι μία μουσική που ταυτίζεται και μπορεί να μετασχηματιστεί σαν αγωγός έκφρασης πολλών παραδόσεων, πράγμα που θεωρώ ότι γίνεται σε όλα τα μέρη του κόσμου. Ακόμα και στην Ελλάδα πλέον είμαστε πολύ κοντά στο να δημιουργήσουμε έναν ήχο, ο οποίος θα έχει την παράδοση της τζαζ και θα ταυτίζεται με τα στοιχεία της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής.

-Αυτό είναι στα επόμενα σχέδιά σας μέσω του project που ετοιμάζετε;

Β.Π.: Είμαι ανοιχτός σε αυτό. Απλά θεωρώ ότι όλα αυτά πρέπει να γίνονται οργανικά. Δεν πρέπει να γίνονται βεβιασμένα. Ακούω πολλές φορές project παραδοσιακής μουσικής τα οποία έχουν τζαζ επιρροές ή το αντίστροφο και είναι λίγο βεβιασμένα, μου ακούγονται λίγο προφανή. Η αφομοίωση είναι πάρα πολύ σημαντικό πράγμα. Είμαι ανοιχτός σε αυτό και αν προκύψει θα το αγκαλιάσω.

-Τι σημαίνει λοιπόν για ένα μουσικό να κάνει δισκογραφία το 2018 και με ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής όπως η τζαζ, που ενίοτε χαρακτηρίζεται και ελιτίστικο;

Β.Π.: Λανθασμένα έχει χαρακτηριστεί ελιτίστικο ή δύσκολο. Σίγουρα πιστεύω ότι το πιο σημαντικό πράγμα στη μουσική ό,τι είδος και να παίζεις είναι η πρόθεση που έχεις να επικοινωνήσεις. Η μουσική είναι ένας τρόπος επικοινωνίας. Πάντα υπάρχουν οι προφανείς τρόποι επικοινωνίας και οι πιο εσωστρεφείς τρόποι. Το ζήτημα είναι αν θέλεις να επικοινωνήσεις. Η επιλογή θα έλεγα ότι γίνεται πρώτα από όλα από ανάγκη. Είναι φυσιολογικό για έναν καλλιτέχνη, ο οποίος ασχολείται με τη μουσική και θέλει να εκφραστεί, να επικοινωνήσει τις σκέψεις του, τα βιώματά του. Είναι νομίζω περισσότερο ανάγκη. Από εκεί και πέρα οι δυσκολίες υπάρχουν, αλλά δε στεκόμαστε σε αυτό. Θέλω να κοιτάζω μπροστά και να θεωρώ πολύ σημαντικό, όπως είπα και πριν να υπάρχει η πρόκληση και να προχωράω.

-Στις 16 Απριλίου θα παρουσιαστεί στο Κελάρι του Athenaeum το νέο σας μουσικό project. Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;

Β.Π.: Μετά από τις 16 του μήνα, θα κάνω ένα secret concert, το οποίο θα γίνει σε ένα loft στις 22 Απριλίου, το οποίο θα είναι σαν πάρτι όλων των συντελεστών που ηχογράφησαν το δίσκο, αλλά ταυτόχρονα θα είναι και μία μίνι παρουσίαση μαζί με τους συντελεστές. Από εκεί και πέρα, στόχος μου είναι ο δίσκος να κυκλοφορήσει το φθινόπωρο του 2018, να παίξω σε κάποια φεστιβάλ, να προωθήσω τη μουσική μου, γενικότερα να επικοινωνήσω τη μουσική  μου στον κόσμο και να δω τι θα πει για εμένα. Επίσης στις 29 Απριλίου, που είναι η Παγκόσμια ημέρα τζαζ μουσικής έχουν και την εμφάνιση με τους The Next Step Quintet με τους οποίους θα παίξουμε μετά από πολύ καιρό, όπου θα παίξουμε και καινούρια κομμάτια. Επίσης έχουμε και κάποια καλοκαιρινά σχέδια με τους The Next Step, που θα ανακοινωθούν σύντομα.