«To Whom It May Concern», τιτλοφορείται το νέο βιβλίο του Ευδόκιμου Τσολακίδη, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΙΩΝ και περιλαμβάνει μία συλλογή 272 δημοσιεύσεων του στα κοινωνικά δίκτυα από το 2009 έως το 2019 γύρω από την Πολιτική, την Ιστορία, τον Άνθρωπο, το  Χιούμορ, τα Ταξίδια και το Θέατρο. Στην ερώτηση ποια εσωτερική ανάγκη τον ώθησε να δημοσιεύσει αυτές τις ιστορίες ο συγγραφέας απαντά «Δεν πρόκειται για καμία εσωτερική ανάγκη, αλλά για μία ιδέα των φίλων μου. Κάθε τόσο γράφοντας πράγματα στα social media –όχι πάντα, αλλά πολύ συχνά- κάποιος μου έλεγε γιατί δεν τα κάνω ένα βιβλίο. Στην αρχή το έπαιρνα στην πλάκα. Αλλά, επειδή συνέβη αρκετές φορές, μου έδωσαν την ιδέα, το επεξεργάστηκα και σκέφτηκα αν θα είχε ενδιαφέρον να κάνω ένα βιβλίο με σκόρπιες αναρτήσεις μου της τελευταίας δεκαετίας. Είχα περιέργεια να δω πώς λειτουργούν όλα αυτά συγκεντρωμένα σε ένα βιβλίο. Ήταν ένα πείραμα για εμένα».

Ο καθρέφτης, η κοινωνία και η θέση του άλλου

Τα θέματα των δημοσιεύσεων είναι εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους  και τοποθετημένα χωρίς χρονολογική σειρά. Στεκόμενοι στον στοχασμό 196 μάς γεννήθηκε η απορία της έννοιας του πολιτισμού. Πώς ορίζει ο Ευδόκιμος Τσολακίδης τον πολιτισμό; «Αυτό είναι μία ωραία ερώτηση και δύσκολη. Ειλικρινά δεν ξέρω πώς ορίζεται ο πολιτισμός, γιατί υπάρχουν πολλές έννοιες που του δίνουμε. Πολιτισμός μπορεί να είναι καθετί που φτιάχνει ο άνθρωπος. Τέχνη, Επιστήμη κλπ.». «Και ψάχνουν φαντάσματα, Εβραιομασώνους για να δικαιολογήσουν την κατάντια τους, ενώ το μόνο που θα έπρεπε να κάνουν θα είναι να κοιταχτούν στον καθρέφτη τους», αναφέρει σε ένα σημείο ο προαναφερθείς στοχασμός του Ευδόκιμου Τσολακίδη. Αν λοιπόν η κοινωνία μας, κοιταζόταν σε αυτόν τον καθρέφτη, τι θα έπρεπε να δει και τι θα έπρεπε να πει στον εαυτό της; «Να αναλάβει λίγο τις ευθύνες της. Αυτό αντιλαμβάνομαι ως καθρέφτη: το να μπούμε λίγο στη θέση του άλλου. Ως λαός δε μπαίνουμε στη θέση του άλλου, αλλά αισθάνομαι ότι είναι θέμα χρόνου. Μας σοκάρει, όταν συμβαίνει κάτι. Για παράδειγμα, ενώ ήμαστε μία χώρα που μέχρι πριν μερικά χρόνια δεν ξέραμε τι θα πει ξένος και γνωρίζαμε μόνο τους τουρίστες, οι οποίοι ήταν από την Αμερική ή την Ε.Ε., ξαφνικά η Ελλάδα γέμισε Αλβανούς, Πακιστανούς, Ινδούς, Αφρικανούς. Αυτό είναι πρωτοφανές, γιατί δε μπορούμε να συγκριθούμε με τους Άγγλους που εδώ και αιώνες, είναι εξοικειωμένοι στο να βλέπουν ξένους στη χώρα τους. Εμείς δεν το είχαμε αυτό, οπότε είναι λογικό να έχουμε πάθει ένα σοκ, το οποίο όμως αισθάνομαι ότι δεν το χειριζόμαστε με τον χειρότερο τρόπο σε σχέση με άλλες χώρες, όπως είναι η Ουγγαρία που γίνεται σχεδόν φασιστική. Έχουμε κι εδώ κάποια κρούσματα, αλλά σε γενικές γραμμές νομίζω ότι με το χρόνο υπάρχει μία εξοικείωση», υποστηρίζει ο συγγραφέας.

Γνώμη και πληροφόρηση

Στην ερώτηση με ποιο τρόπο ενημερώνεται, ο κύριος Τσολακίδης αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όταν εκφέρουμε γνώμη, γιατί πρέπει να ξέρουμε γιατί λέμε αυτό που λέμε. Παίρνουμε κάποιες πληροφορίες και βγάζουμε κάποια συμπεράσματα. Από πού πήρα αυτές τις πληροφορίες; Μήπως παίζουμε το παιχνίδι κάποιων που σκοπίμως μας τροφοδοτούν με κάποιες πληροφορίες; Άρα είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς τους opinion makers και το πώς κατευθύνουν την κοινή γνώμη. Αυτό είναι ένα ζήτημα που θέλει πάρα πολύ προσοχή. Άρα, ας είμαστε λίγο επιφυλακτικοί, όταν εκφέρουμε γνώμη για τα πάντα. Ζούμε σε αυτή την υπέροχη εποχή με το ίντερνετ, που είναι όλα δωρεάν,  χωρίς να ξοδεύεις χρήματα. Όρεξη να έχεις από το πρωί μέχρι το βράδυ να ενημερώνεσαι από ελληνικά και ξένα sites, από ό,τι θεωρείς αξιόπιστό και σοβαρό, πράγμα που θέλει επίσης πολύ ψάξιμο και προσοχή από πού μαθαίνεις κάτι και πώς το μαθαίνεις».

Ηθοποιός γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Ο Ευδόκιμος Τσολακίδης σπούδασε και αποφοίτησε με άριστα από τη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Σπούδασε υποκριτική και σκηνοθεσία στο HB Studio στη Νέα Υόρκη με υποτροφία του αμερικανικού κράτους (Fulbright Foundation). Στο διάστημα αυτό παρακολούθησε μαθήματα στο Actors Studio. Είναι απόφοιτος του τμήματος Ευρωπαϊκού Πολιτισμού της σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του ΕΑΠ και του μεταπτυχιακού προγράμματος (Μάστερ) των θεατρικών σπουδών (κατεύθυνση Υποκριτική-Σκηνοθεσία) της σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών του ΑΠΚ.

Συνεργάστηκε ως ηθοποιός με τους σκηνοθέτες: Ρόμπερτ Στούρουα, Ανδρέα Βουτσινά, Παύλο Παγανόπουλο, Γιάννη Χουβαρδά, Σπύρο Ευαγγελάτο, Σταμάτη Φασουλή, Διαγόρα Χρονόπουλο, Θωμά Μοσχόπουλο, Γιώργο Κιμούλη, Λεωνίδα Τριβιζά κ.α. και συμμετείχε σε πολλούς θιάσους, μεταξύ των οποίων το ΚΘΒΕ, το Εθνικό Θέατρο, το Αμφιθέατρο Σπύρου Ευαγγελάτου, τα ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης και Κομοτηνής, τους θιάσους Καρέζης-Καζάκου, Αλίκης Βουγιουκλάκη, Γιώργου Κιμούλη, Ξένιας Καλογεροπούλου κ.α.. Πήρε μέρος σε κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Σκηνοθέτησε παραστάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ωστόσο ηθοποιός γεννιέσαι ή γίνεσαι; Ο κύριος Τσολακίδης απαντά ότι «Ηθοποιός γίνεσαι, όπως για τα πάντα πιστεύω ότι γίνεσαι. Δεν πιστεύω ότι γεννιέσαι κάτι. Νομίζω ότι το γίνεσαι είναι πιο κοντά την πραγματικότητα. Μία προδιάθεση υπάρχει, αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα».

Καθοριστικό ρόλο στη ζωή του συγγραφέα, ηθοποιού και σκηνοθέτη έχει παίξει ο Ανδρέας Βουτσινάς. Όπως δηλώνει ο ίδιος «Ο Βουτσινάς ήταν για εμένα  αυτός που μου άλλαξε τη ματιά στον κόσμο, στα πράγματα, στα πάντα».

Το Θέατρο των Αλλαγών

Το 1998, ο κύριος Τσολακίδης ίδρυσε το ''Θέατρο των Αλλαγών'' όπου έχει την διεύθυνση λειτουργίας, σκηνοθετεί παραστάσεις και διδάσκει μέχρι και σήμερα. Από το 2005 διοργανώνει κάθε χρόνο το ''In.F.o.Ma.T.'' ( International Festival of Making Theater) μια διεθνή συνάντηση δημιουργών του θεάτρου που πραγματοποιούν θεατρικά εργαστήρια με συμμετοχές από διάφορα μέρη του κόσμου.

«Κάποιος πρέπει να δουλεύει με το δάσκαλο που επιλέγει ο ίδιος. Στο Θέατρο των Αλλαγών, αυτό είναι το βασικό στοιχείο. Προσφέρουμε μία σειρά μαθημάτων που δεν είναι τίποτα υποχρεωτικό. Οι μαθητές επιλέγουν. Αυτός είναι ο βασικός λόγος, που ιδρύθηκε η σχολή. Για να δίνει αυτή τη δυνατότητα που δεν την έχει καμία άλλη σχολή. Το θέατρο των αλλαγών έχει αυτό το βασικό χαρακτηριστικό».

Και ποιος είναι ο ιδανικός δάσκαλος στο θέατρο; «Αυτός που διδάσκει λιγότερο, που δε διδάσκει αλλά παρακολουθεί τα πράγματα, που αφήνει τον άλλο να μάθει από τα λάθη του», υπογραμμίζει ο κύριος Τσολακίδης και κάπως έτσι μπαίνει μία άνω τελεία στη συζήτησή μας με την υπόσχεση μίας μελλοντικής συνάντησης.